Νίκος Κουκουτάτσιος
π. Δήμαρχος Λιτοχώρου
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον στις σημερινές εφημερίδες, το σχετικό
με την καταστροφή της παραλίας της Πλάκας ρεπορτάζ και τις δίκαιες διαμαρτυρίες των περιοίκων και του Δημάρχου Δίου Ολύμπου, που ακαμψία ης αρμόδιας δημόσιας υπηρεσίας δεν επιτρέπει την αποκατάσταση των ζημιών.
με την καταστροφή της παραλίας της Πλάκας ρεπορτάζ και τις δίκαιες διαμαρτυρίες των περιοίκων και του Δημάρχου Δίου Ολύμπου, που ακαμψία ης αρμόδιας δημόσιας υπηρεσίας δεν επιτρέπει την αποκατάσταση των ζημιών.
Όπως επίσης και την έκφραση αδυναμίας της εισαγγελέως να παρέμβει. Σύμφωνα με τον αναγκαστικό Νόμο 2344/1940 ο αιγιαλός είναι δημόσιο κοινόχρηστο αγαθό που ούτε πωλείται ούτε χρησιδεσπόζεται και η διαχείριση του έχει ανατεθεί στην κτηματική εταιρία του Δημοσίου, που διαχειρίζεται τα κοινόχρηστα και κοινόκτητα κτήματα.. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να αρνείται το δημόσιο σε όποιον εθελοντικά θέλει να θεραπεύσει με δικά του έξοδα μία πληγή που προέκυψε από θεομηνία., και αρνείται και ο ίδιος ιδιοκτήτης του ακινήτου να αποκαταστήσει τη ζημία, για να επέλθει η λειτουργικότητα και η αισθητική του χώρου. Και πως επιτρέπεται η κατάληψη με καθίσματα όλων των παραλιών σε μόνιμη βάση όπως και ο καθαρισμός των ακτών και η ομαλοποίηση τους με μηχανήματα και δεν επιτρέπεται η επέμβαση για την αποκατάσταση της ζημίας που έφερε η θεομηνία.. Σύμφωνα με τον αναγκαστικό νόμο 2344/1940 Αιγιαλός καλείται η χερσαία επιφάνια της παραλίας που καλύπτεται από σύνηθες χειμέριο κύμα, και παλαιός Αιγιαλός καλείται η έκταση εκείνη που εκτείνεται πέραν του αιγιαλού, κοινόχρηστη έκταση που δεν ανήκει αποδεδειγμένα σε ιδιώτη, και συνεπώς ανήκει ως κοινόκτητη στο δημόσιο. Δεν θέλω να επεκταθώ στις διενέξεις που υπήρξαν στο παρελθόν μεταξύ δημοσίου και Δήμου Λιτοχώρου και Δημοσίου στην παραλία Βαρυκού - Στόλος Λιτοχώρου, που οι δημόσιοι λειτουργοί την παρέδωσαν στους καταπατητές και έφτυσε αίμα ο Δήμος Λιτοχώρου μέχρι να τους αποβάλει με την αρίθ. 5/1979 απόφαση του εισαγγελέα Κατερίνης..
Και ας έρθουμε στην σημερινή τραγική εικόνα ης ΓΙλάκας.
Το φαινόμενο της φθοράς της παραλίας αυτής, και της βορειότερης που εκτείνετε ως τα Οχτάρια της Γρίτσας, δεν προέκυψε από τις πρόσφατες βροχοπτώσεις και τους ανέμους. Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που άρχισε εδώ και πολλές δεκαετίες, ώστε στην περιοχή αυτή να διεισδύσει η Θάλασσα προς τη στεριά και να εξαφανίσει παράλιες αγροτικές ιδιοκτησίες με καρποφόρα δέντρα, όπως ο Μπακτσές Κυπαρισσά με πάνω από 20 πανύψηλες καρυδιές. Να εξαφανίσει επίσης και τα δημοτικά αποδυτήρια που απείχαν 15 μέτρα από το νερό και τώρα βρίσκονται 5 μέτρα τουλάχιστο μέσα στο νερό. Με τη νεροποντή του Σεπτέμβρη του 1978 όλη η περιοχή ανατολικά της δημοτικής ταβέρνας Αίολος, είχε μετατραπεί σε βομβαρδισμένο τοπίο, από τα νερά της βροχής και της θάλασσας, που κατέκλεισε όλη την περιοχή. Ο κυματοθραύστης που βρίσκεται τώρα καταστραμμένος, κατασκευάστηκε από το Δήμο Λιτοχώρου το Ι979 όπως και η τσιμεντόστρωση της μικρής πλατείας. Και κάτι ακόμα.. Νομίζω ότι υπάρχει μία μελέτη Λιτοχωρίτη επιστήμονα ειδικού στη κατασκευή λιμανιών για να γίνει μία προκυμαία παραλία σε όλο το μήκος από το βράχο μέχρι το ρέμα Τοπόλιανη. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες πιστεύω πως ο δήμος μπορεί να αναθέσει το έργο σε ιδιώτη με μια μορφή συνεκμετάλλευσης.
Νίκος Κουκουτάτσιος
Νίκος Κουκουτάτσιος
π. Δήμαρχος Λιτοχώρου
