ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η επισημοποίηση της προσχώρησης του Μάκη Βορίδη και του Άδωνη Γεωργιάδη στη Νέα Δημοκρατία «ενδύεται» τριπλής σημειολογίας: Αφορά το κόμμα στο οποίο
μετακινούνται οι δυο πολιτικοί, το κόμμα από το οποίο αποχωρούν, και τις εξελίξεις στον ευρύτερο ιδεολογικό-πολιτικό χώρο.
Η Νέα Δημοκρατία, που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις προβάλλει ως η μοναδική εναπομείνασα πολιτική σταθερά εξουσίας στη χώρα, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ενισχύεται με δυο στελέχη άκρως αναγνωρίσιμα. Ειδικά μάλιστα ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος γυρίζει τα τελευταία χρόνια σελίδα σε ένα «δύσκολο» παρελθόν, συνιστά προσθήκη με παρόν και μέλλον.
Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός στερείται των δυο σημαντικότερων ενδεχομένως στελεχών του, με το ένα, τον Μάκη Βορίδη να ήταν μέχρι πρότινος ο φυσικός διάδοχος του Γιώργου Καρατζαφέρη στην ηγεσία.
Ακόμη πιο σημαντική ωστόσο είναι η σημειολογία των «μεταγραφών» για την ευρύτερη Κεντροδεξιά. Σε μια εποχή κατά την οποία η αυτοδυναμία κερδίζεται καθημερινά, ακόμη και… στις λεπτομέρειες, η ενίσχυση της Νέας Δημοκρατίας σε βάρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, απομακρύνει την προοπτική ακυβερνησίας μετά τις επόμενες εκλογές.
Επιπλέον, η Συγγρού εμφανίζεται ως η δύναμη που έρχεται, επικρατώντας ολοκληρωτικά στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της Κεντροδεξιάς. Το αυτόνομο εγχείρημα της Ντόρας Μπακογιάννη είναι αισθητά κατώτερο των προσδοκιών της αρχηγού του, ενώ το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, που τα τελευταία δέκα χρόνια, κατέγραφε μια συνεπή αύξηση της απήχησης και των εκλογικών ποσοστών του, για πρώτη φορά κάνει… αναστροφή. Και ακολουθεί πλέον καθοδική πορεία.
Την ίδια ώρα, η εικόνα του αντίπαλου ιδεολογικού χώρου, δηλαδή της Κεντροαριστεράς, είναι άκρως αποκαρδιωτική. Υπάρχουν το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ των Βενιζέλου-Λοβέρδου, το ΠΑΣΟΚ των παπανδρεϊκών… χωρίς τον Γιώργο, και το ΠΑΣΟΚ της στιγμιαίας εκτόνωσης, δηλαδή… η Δημοκρατική Αριστερά.
Ένας επώδυνος ιδεολογικός κατακερματισμός, που ο χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς δεν είχε γνωρίσει μετά τη θυελλώδη αναρρίχηση του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιστροφή στο παρελθόν που… θα ήθελαν να ξεχάσουν.
