Όταν νωρίς το απόγευμα της 6ης Μαϊου άρχισαν να φτάνουν τα ευχάριστα μαντάτα στην Κουμουνδούρου από τα exit polls της συνεργαζόμενης με τον ΣΥΡΙΖΑ εταιρείας VPRC του Χρ. Βερναρδάκη, το κλίμα έγινε πανηγυρικό. Η δεύτερη θέση έμοιαζε «κλειδωμένη», ενώ κάποια
στελέχη έβλεπαν ακόμα πιο ψηλά.
στελέχη έβλεπαν ακόμα πιο ψηλά.
Η ατμόσφαιρα όμως «πάγωσε» προς στιγμήν, όταν ένα στέλεχος της «παλιάς φρουράς» έκρινε πως πρέπει να υπενθυμίσει κάτι σχεδόν ξεχασμένο: «Έχει γούστο να είμαστε πρώτοι και το μπόνους να το πάρει ο Σαμαράς».
Ακολούθησε μικρή σιγή. Το «αστείο» άγγιζε τα όρια της τραγικής ειρωνείας. Το χειρότερο, αναδείκνυε την ανετοιμότητα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί ένα βασικότατο ζήτημα πριν φτάσει στις κάλπες. Την ολοκλήρωση και αναγνώρισή του ως αυτοτελές και ενιαίο κόμμα.
Και για 130.000 ψήφους μόλις, όσες υπολείπεται ο ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ, ο Πρ. Παυλόπουλος θα αποδεικνυόταν «προφήτης», αφού όταν έφτιαχνε τον εκλογικό νόμο, πρόσθεσε στους όρους για το «δώρο» των 50 εδρών, ότι αυτό θα δίνεται μόνο εφόσον το πρώτο κόμμα είναι… κόμμα και όχι συνασπισμός πολιτικών κινήσεων η συμμαχία κομμάτων.
Έτσι ευτυχώς, οι «καρδιές γύρισαν στη θέση τους», αφού η πολιτική ανατροπή δεν έφτασε μέχρι το θαύμα. Αλλά συγχρόνως προέκυψε και η πρώτη πολιτική προτεραιότητα για τον Αλέξη Τσίπρα ενόψει των νέων εκλογών: η γρήγορη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Γιατί τώρα, δεν παίζουμε. Η πρωτιά στις εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι εφικτός πια στόχος για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι συνιστώσες
Η πιο μεγάλη, συμπαγής και σοβαρή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ιστορικός Συνασπισμός. Από την προεδρία του πέρασαν προσωπικότητες, όπως οι Μ. Δαμανάκη, Ν. Κωνσταντόπουλος και Αλ. Αλαβάνος. Παρότι βρέθηκε πολλές φορές εκτός Βουλής ή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πέτυχε το τεράστιο άλμα, -στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, που οραματίστηκε, συγκρότησε το 2003 και τώρα… αντιπολιτεύεται ο κ. Αλαβάνος-, μετά τη μεγαλύτερη διάσπασή του, το καλοκαίρι του 2010, όταν αποχώρησε η ανανεωτική πτέρυγα υπό τον Φ. Κουβέλη και συγκρότησε τη ΔΗΜΑΡ.
Η απλή παράθεση των βασικών ιδεολογικών και πολιτικών χαρακτηριστικών των δώδεκα αυτών συνιστωσών, δίνουν το μέγεθος της δυσκολίας του εγχειρήματος της συνένωσής τους σε ενιαίο κόμμα, που υποχρεωτικά και επειγόντως οφείλει να προωθήσει ο Αλ. Τσίπρας.
Στον ίδιο τον ΣΥΝ υπάρχουν δυο τάσεις, πλην των «προεδρικών» του κ. Τσίπρα: Το «Αριστερό Ρεύμα» υπό τους νυν βουλευτές Π. Λαφαζάνη, Δ. Στρατούλη, Στ. Λεουτσάκο κ.α. και η «Πλατφόρμα 2010» των επίσης βουλευτών Γ. Μπαλάφα, Ρ. Δούρου κ.α.
Ακολουθεί η ενδεκάδα: πρώτη η ΑΚΟΑ (Ανανεωτική Κομμουνιστική και Οικολογική Αριστερά), που ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Γ. Μπανιά και σήμερα εκπροσωπείται από τους Ελ. Πορτάλιου, Π. Κλαυδιανό κ.α. Αντιπροσωπεύει την κομμουνιστική συνιστώσα και οικολογικές δυνάμεις.
Η ΚΕΔΑ (Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς) αποτελείται από διαγραμμένα στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής Γ. Θεωνάς. Παλιότερα συμμετείχε σ’ αυτή ο αείμνηστος βουλευτής και συνδικαλιστής του ΚΚΕ, Δ. Κωστόπουλος.
Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ στην εφημερίδα “PRESS Time”
