I used to want her every hour now she’s gone
I used to wander in desire now I’m torn
Used to love her, slave for hire, stoned and cold
Every time my soul begins to change,every little thing that makes my day,I’m falling(x2)
Used to live by pain and anger, all alone
Since the day you left me I have filled my head with sorrow, I can’t ever hear my song
Used to walk through gates of fire, dead reborn
All that lies before me is the truth you never showed me, Goodbye my lover»
Αυτούς τους στίχους τους έχουμε τραγουδήσει αμέτρητες φορές. Άλλες ήταν στο σπίτι όταν χαλαρώναμε, άλλες στο αμάξι ή ακόμη και στο μαγαζί που απολαμβάναμε το ποτό μας. Οι αίτιοι των παραπάνω -αλλά και πολλών ακόμη τραγουδιών- στίχων που κρέμονται συχνά από τα χείλη μας, δεν είναι άλλοι από τους Trap.
Οι “Trap” αποτρέπουν τις μουντές αποχρώσεις που μας περιβάλλουν και το ζητούμενο τους είναι να γεννούν χρώματα και όνειρα έντονα και στην συνέχεια να τα αποτυπώνουν στο πεντάγραμμο, στις χορδές και στα πλήκτρα και αυτά με τις προσταγές τους να ταξιδεύουν ως τις ψυχές μας.
Οι ίδιοι μιλούν στο Πινάκιο για το πώς «γεννήθηκαν», πως επιβιώνουν σε μια απέραντη μουσική βιομηχανία. Η συζήτηση ξεπέρασε τα μουσικά όρια και μιλήσαμε για πολιτική, για το μέλλον της Ελλάδας, για τα όνειρα των παιδιών, για την Παιδεία ακόμη και για Eurovision αλλά και για Γιώργο Νταλάρα –λόγω επικαιρότητας φυσικά.
Συνέντευξη: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Πως προέκυψαν οι Trap; Και πως έκατσε το όνομα;
Ήμουν με ένα φίλο, κάναμε διακοπές και εκεί που καθόμασταν είπαμε...δεν κάνουμε ένα συγκρότημα; Και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Στην αρχή φτιάχναμε διασκευές, αργότερα και δικά μας κομμάτια. Σε ότι αφορά το όνομα, αυτό προέκυψε από μία μπλούζα που φόραγα. Ήταν ένα βράδυ και ψάχναμε απεγνωσμένα για όνομα. Ξαφνικά είδαμε τη λέξη trap στην μπλούζα και έτσι «βαπτιστήκαμε»
Τα τελευταία χρόνια είναι αυτά που είστε πιο αναγνωρίσιμοι στο χώρο της μουσικής. Πόσο δύσκολο ήταν και πόση υπομονή χρειαζόταν για να φτάσατε στην επιφάνεια της μουσικής σκηνής;
Αν έχεις αυτοσκοπό να γίνεις διάσημος και να κάνεις επιτυχία με κάποιο τραγούδι-φωτοβολίδα καλύτερα να μην το κάνεις ποτέ. Εμείς κάνουμε αυτό που γουστάρουμε και δίνουμε και τη ψυχή μας πάνω στην σκηνή. Και επειδή λένε πως η τύχη είναι αυτή που ευνοεί τους τολμηρούς, το Falling ανέβασε τις μετοχές μας αλλά και τη ψυχολογία μας. Δε στεκόμαστε εδώ συνεχίζουμε με αμείωτη ένταση να δίνουμε και να αποτυπώνουμε τις σκέψεις, τις φοβίες, τους προβληματισμούς και ότι άλλο χωρά ο νους και η καρδιά μας στο πεντάγραμμο και να τις αποδίδουμε στον κόσμο.
Στη διάδοση αλλά και στην καθιέρωση σας έχουν βοηθήσει τα λεγόμενα social media;
Έχουν βοηθήσει πάρα πολύ ώστε η μουσική μας να ακουστεί σε πολύ κόσμο, αλλά θεωρώ πως αυτό που μας εκτόξευσε στην συνείδηση του κόσμου είναι το ραδιόφωνο. Μάλιστα τον Οκτώβρη του 10 τραγούδι δικό μας ψηφίστηκε από τους ακροατές ως το καλύτερο του μήνα. Έγινε μια αρχή, καθώς μας παίζανε περισσότεροι σταθμοί, μετά γυρίσαμε και το video clip που στην συνέχεια έκανε θραύση στο youtube και όλα άρχισαν να κυλάνε...
Ο κόσμος που σας «ακολουθεί» είναι η γενιά σας. Πρόκειται για μια νεολαία που αυτή τη στιγμή αναγκάζεται να στοιβάζει τα όνειρα και τα θέλω της. Εσείς ως εκφραστές της πως αντιδράτε;
Σίγουρα η εποχή που ζούμε θα μπορούσε να μας δώσει έμπνευση να γράψουμε κάτι, να εκφράσουμε και εμείς την αγωνία μας και τις απόκρυφες και ίσως μακάβριες σκέψεις μας. Από την άλλη όμως πολλές φορές τα γεγονότα και η ταχύτητα αυτών δεν σε αφήνουν να σκεφτείς καθαρά, να αντιδράσεις και να αποδώσεις ότι νιώθεις γιατί ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος πολλές φορές και είναι επικίνδυνο πολύ να παραπλανήσεις –με την έννοια ότι φεύγεις από το θέμα εφόσον πνίγεσαι συναισθηματικά και προσωπικά- τον κόσμο που σε ακούει. Ωστόσο οι trap μετά από πολλά φιλτραρίσματα έχουμε ένα κομμάτι το οποίο αναφέρεται στην σημερινή κατάσταση που βιώνουμε το outside
Το γεγονός ότι μπορεί να μας ακούνε κάποια άτομα που βιώνουν δυσκολίες και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα τους, εμείς το καταλαβαίνουμε. Άλλωστε είναι αυτοί οι άνθρωποι που μας εμπνέουν για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Ζούμε την ίδια εποχή, βιώνουμε τις ίδιες συνθήκες μα να ξέρουν καλά αυτοί που μας διοικούν πως μπορεί να μας έχουν όλους σε μια τρύπα αλλά σύντομα θα βρούμε το δρόμο για την επιφάνεια, με γνώμονες την πίστη και τα όνειρα μας.
Εκτιμάτε πως έχουν καταντήσει μια γενιά ανέραστη; Βλέπετε στις παρέες σας, στο δρόμο που περπατάτε νέα παιδιά σκυφτά με μουντά πρόσωπα και πολλές φορές στενόχωρα στην όψη...
-Πάντα υπήρχαν οι μελαγχολικοί άνθρωποι που στα πρόσωπα τους διέκρινες μια ατονία, μια θλίψη, απλώς θεωρώ πως η κρίση έχει επιτείνει και μάλιστα αρκετά αυτή την...χωρίς ουσιαστικό λόγο κατάθλιψη. Ότι και να γίνει θα επιβιώσουμε, δεν χρειάζεται να τρελενόμαστε
- Όταν σου κόβουνε τα πάντα, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στα βασικά σου έξοδα αυτό σε καθιστά υποτονικό και δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που φλερτάρουν έντονα με την κατάθλιψη.
- Εγώ πάλι δεν συμφωνώ με τα παιδιά, ίσα-ίσα θεωρώ πως συμβαίνει το αντίθετο. Αυτή η όλη κατάσταση που επικρατεί μας κάνει να ερωτευόμαστε πιο πολύ και πιο εύκολα. Άλλωστε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος δραπέτευσης από τον έρωτα
Σήμερα που κάνουμε τη συνέντευξη αυτή επιλέγουν το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision. Ποια είναι η γνώμη σας για το συγκεκριμένο θεσμό, διέπει την υποκουλτούρα ή όχι και γιατί;
Εμένα μ’ αρέσει πάρα πολύ γιατί κάνει τους βλάκες να ξεχνιούνται από τα προβλήματα τους. Κατά δεύτερον τσεπώνουν χρήμα αυτοί που μας κοροϊδεύουν τόσα χρόνια και τρίτον δείχνει γενικότερα το επίπεδο του ανθρώπου σήμερα. Πρόκειται για έναν θεσμό για τη μουσική και μόνο μουσική δεν είναι...Είναι ένας θεσμός που υπηρετεί τα show. Ειδικά τα τελευταία χρόνια σε βάζουν να δεις ότι σκουπίδι μπορείς να φανταστείς κι όμως το παρακολουθούν με μανία εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Γηραιά Ήπειρο και αναρωτιέμαι αυτός είναι ο σύγχρονος πολιτισμός της Ευρώπης;
Τις τελευταίες ημέρες όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο Γιώργος Νταλάρας, μερίδα κόσμου τον αποδοκιμάζει γιατί συμβαίνει αυτό;
-«Γιατί ο κόσμος δεν έχει που να ξεσπάσει και φαίνεται πως ο Νταλάρας είναι το εύκολο θύμα»
-«Εγώ πάλι πιστεύω πως όλα αυτά με τις συναυλίες αλληλεγγύης είναι ένα μεγάλο ψέμμα και όπως έκανε και η Γαλάνη και η Πρωτοψάλτη όλοι κοιτάζανε να τσεπώσουνε με προκάλυμμα την αλληλεγγύη των πολιτών».
Φυσικά όλα αυτά μπροστά στις κάμερες γιατί πίσω το πορτοφόλι που γέμιζε ήταν αυτό που μέτραγε τελικά
Μάλιστα οι μουσικοί σε αυτές τις συναυλίες δεν έπαιρναν δεκάρα τσακιστή και ο κάθε τραγουδιστής μάζευε χιλιάδες τα ευρώ.
-Εγώ πάλι πιστεύω πως ο Νταλάρας την «πάτησε» με τις δηλώσεις του. Είχε βγει και είχε πει τα καλύτερα για τον Παπανδρέου κι ο κόσμος μάλλον αυτό δεν το ξέχασε
Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στους 300;
Το “The others”
Τι θα αλλάζατε στο σύστημα της Δημόσιας Παιδείας;
Σίγουρα όλο θα το κάναμε πιο διαδραστικό. Να φύγουμε επιτέλους από το σύστημα της παπαγαλείας και τα παιδιά να διψάνε για μάθηση.
Παράλληλα θα κάναμε το μάθημα της μουσικής πιο ενδιαφέρον και ίσως να το μετατρέπαμε σε μάθημα επιλογής. Είναι κρίμα στη χώρα που γέννησε και έδωσε τη μουσική στον πλανήτη να διδάσκεται από δημοσίους υπαλλήλους.
Οι Trap προσφέρουν στους αναγνώστες του Πινακίου 10 demo με τις επιτυχίες τους, αλλά και δύο διπλές προσκλήσεις για το Ghoshouse όπου εμφανίζονται την Παρασκευή 16 Μαρτίου.
Δεν έχετε από το να στείλετε στο mail adamopoulosnikos@gmail.com τα στοιχεία σας, για τις διπλές προσκλήσεις μέχρι στις 23:59 της Πέμπτης και για τα demo έχετε μία ολόκληρη εβδομάδα περθώριο....
Μη ξεχάσετε να γίνεται φίλοι στο facebook των Trap στο http://www.facebook.com/trapband?sk=wall αλλά και του Πινακίου καθώς έρχονται κι άλλοι διαγωνισμοί http://www.facebook.com/pinakio
Και για την τέρψην σας ακούστε:
http://pinakio.blogspot.com/2012/03/trap.html
Δια χειρός Λευτέρη Θεοδωρακόπουλου
