Ο ομογενής επιστήμονας που ανακάλυψε νερό στην επιφάνεια της Σελήνης, ανέλαβε θέση στην πρώτη ιδιωτική εταιρεία που προγραμματίζει δρομολόγια στο Διάστημα! Ο Πωλ Σπουδής είχε ήδη αναλάβει καθήκοντα στην ομάδα που έστειλε στη Σελήνη την αποστολή Lunar Reconnaissance Orbiter τον Ιούνιο του 2009 και στέλνει πλούσια στοιχεία για τα κατάλληλα προς προσεδάφιση σημεία, τις πηγές πάγου ή την ακτινοβολία, που θα αξιοποιηθούν για να δημιουργηθεί στο φεγγάρι μια βάση που θα αποτελέσει διαμετακομιστικό σταθμό για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. «Ο σκοπός δεν είναι να εντυπωσιάσουμε τον κόσμο αλλά να τον κάνουμε να καταλάβει την αξία της εξερεύνησης του Διαστήματος… Ο τελικός προορισμός μας δεν είναι ο Αρης. Ο προορισμός μας είναι να πάμε οπουδήποτε θέλουμε!» σημείωνε ο ίδιος με ενθουσιασμό.
Εναν ενθουσιασμό που πάγωσε, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να «παγώσει» τα σχέδια της NASA. Ο Πωλ Σπουδής δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Φρόντισε να προειδοποιήσει τους υπευθύνους ότι με αυτήν την απόφαση ο κίνδυνος να χάσουν οι ΗΠΑ την «κούρσα για το Διάστημα» είναι υπαρκτός. Παράλληλα, στράφηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ετσι, ανέλαβε επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της Odyssey Moon Limited, της πρώτης ιδιωτικής εταιρίας που προτίθεται να αναλάβει την εμπορική εκμετάλλευση της Σελήνης.
Η εταιρία με έδρα στο Isle of
Man, σχεδιάζει την κατασκευή σκαφών τα οποία θα μεταφέρουν πρόσωπα και υλικά από
και προς τη Σελήνη με χαμηλό κόστος. Ηδη, έχει προγραμματίσει την πρώτη
ρομποτική αποστολή για τον Δεκέμβριο του 2012. Αρωγός του σ' αυτήν την
προσπάθεια θα είναι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Odyssey Moon Limited
Dr. Μπομπ Ρίτσαρντς με σπουδές στην αεροδιαστημική και βιομηχανική μηχανική, τη
φυσική και την αστρονομία, που υπήρξε βοηθός του διάσημου Καρλ Σαγκάν.
Ωστόσο, ο Ελληνας επιστήμονας έχει και άλλες - συγγραφικές ανησυχίες, οι οποίες πάντως έχουν και πάλι να κάνουν με το φεγγάρι. Ετσι, μετέφερε τα όνειρά του σε ένα βιβλίο για νέους που έγραψε μαζί με τη σύζυγό του Ανν και έχει τίτλο «Moon wake». Είναι ένα μυθιστόρημα για τη ζωή τεσσάρων νεαρών μαθητών που φτάνουν για εξερεύνηση σε μια φανταστική βάση στη Σελήνη.
Σύμφωνα με το editorial του βιβλίου, πρόκειται για την ιστορία του Μάικ, της Λόρα και του Τζέισον, οι οποίοι προέρχονται από τη Γη και κάνουν άνω-κάτω τη ζωή της Τόνι που ζει χρόνια στη Σελήνη. Γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να μείνουν ενωμένοι για να επιζήσουν σε έναν νέο κόσμο που κάθε άλλο παρά βαρετός και συνηθισμένος είναι. Οσο μένουν μαζί, περνούν διάφορες περιπέτειες, καθώς παγιδεύονται μέσα σε σωλήνες γεμάτους λάβα, εγκλωβίζονται σε τροχιά, πέφτουν σε θύελλες ακτινοβολίας και αντιμετωπίζουν ένα σωρό περιπέτειες. Τα τέσσερα παιδιά ανακαλύπτουν μαζί τι ακριβώς σημαίνει «σπίτι», μαθαίνουν να καταλαβαίνουν καλύτερα ο ένας τον άλλον αλλά και τους εαυτούς τους…
Με πλούσιο βιογραφικό
Το 1976, ο Πωλ Σπουδής πήρε μπάτσελορ στη Γεωλογία από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας κι αμέσως μετά έμεινε έναν χρόνο εσωτερικός στο Εργαστήριο Πρόωσης Αεριωθουμένων. Τον επόμενο χρόνο σπούδασε Πλανητική Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Brown με ειδικότητα στη Σελήνη. Κάτοχος μάστερ πλέον, επέστρεψε στην Αριζόνα, όπου το 1982 έγινε διδάκτωρ της Γεωλογίας.
Το αμέσως επόμενο βήμα στην καριέρα του, αφορούσε την πρόσληψή του στη Γεωλογική Ερευνα των ΗΠΑ, όπου πέρασε πολλά χρόνια μελετώντας τη Σελήνη και προωθώντας την ιδέα της ουσιαστικής εξερεύνησής της. Ετσι ανέλαβε τα καθήκοντα του επικεφαλής ερευνητή στο πρόγραμμα πλανητικής γεωλογίας του τμήματος Εξερεύνησης του Ηλιακού Συστήματος, το οποίο ανήκει στο Γραφείο Διαστημικής Επιστήμης της NASA και ειδικεύτηκε στη μελέτη των διαδικασιών που προκαλούν οι ηφαιστειακές εκρήξεις στους πλανήτες.
Ακολούθως υπηρέτησε στο Lunar and Planetary Institute του Χιούστον και το εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου John Hopkins, στα οποία εργάστηκε ως ανώτερο επιστημονικό στέλεχος. Το 1994, ο Σπουδής ανέλαβε επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της «Αποστολής Clementine». Ηταν ένα φιλόδοξο και απόλυτα επιτυχημένο πείραμα έρευνας στο λεγόμενο «βαθύ Διάστημα», που εμπνεύστηκαν από κοινού ο Οργανισμός Αμυνας Βαλλιστικών Πυραύλων -πρόδρομος του σημερινού Οργανισμού Στρατηγικής Αμυντικής Πρωτοβουλίας (SDIO)- και η NASA.
Στις 25 Ιανουαρίου 1994, εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση Vandenberg ο δορυφόρος «Clementine», μια πρισμοειδής μεταλλική κατασκευή ύψους 1,88 μ., εφοδιασμένη με τα πιο σύγχρονα ραντάρ, τηλεσκόπια και κάμερες υψηλής ευκρίνειας… Επί έξι μήνες έκανε τριακόσιες περιστροφές γύρω από τη Σελήνη και κατέγραφε έναν προς έναν τους κρατήρες και τα εξογκώματά της, δίνοντας την ευκαιρία στους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν πλήρως την επιφάνειά της.
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια ώσπου να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας. Μόλις τον Μάιο του 1998, η επιστημονική ομάδα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Πωλ Σπουδής, ανακοίνωσε ότι στους κρατήρες του βόρειου πόλου της Σελήνης υπήρχαν αποθέματα πάγου αρκετά για να συντηρήσουν μια μόνιμη βάση! «Σε συνδυασμό με τον σχεδόν σταθερό ηλιακό φωτισμό, οι πόλοι αποτελούν ιδανικά σημεία για την πιθανή μόνιμη ανθρώπινη παρουσία» υποστηρίζει ο Ελληνας επιστήμονας.
Ωστόσο, ο Ελληνας επιστήμονας έχει και άλλες - συγγραφικές ανησυχίες, οι οποίες πάντως έχουν και πάλι να κάνουν με το φεγγάρι. Ετσι, μετέφερε τα όνειρά του σε ένα βιβλίο για νέους που έγραψε μαζί με τη σύζυγό του Ανν και έχει τίτλο «Moon wake». Είναι ένα μυθιστόρημα για τη ζωή τεσσάρων νεαρών μαθητών που φτάνουν για εξερεύνηση σε μια φανταστική βάση στη Σελήνη.
Σύμφωνα με το editorial του βιβλίου, πρόκειται για την ιστορία του Μάικ, της Λόρα και του Τζέισον, οι οποίοι προέρχονται από τη Γη και κάνουν άνω-κάτω τη ζωή της Τόνι που ζει χρόνια στη Σελήνη. Γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να μείνουν ενωμένοι για να επιζήσουν σε έναν νέο κόσμο που κάθε άλλο παρά βαρετός και συνηθισμένος είναι. Οσο μένουν μαζί, περνούν διάφορες περιπέτειες, καθώς παγιδεύονται μέσα σε σωλήνες γεμάτους λάβα, εγκλωβίζονται σε τροχιά, πέφτουν σε θύελλες ακτινοβολίας και αντιμετωπίζουν ένα σωρό περιπέτειες. Τα τέσσερα παιδιά ανακαλύπτουν μαζί τι ακριβώς σημαίνει «σπίτι», μαθαίνουν να καταλαβαίνουν καλύτερα ο ένας τον άλλον αλλά και τους εαυτούς τους…
Με πλούσιο βιογραφικό
Το 1976, ο Πωλ Σπουδής πήρε μπάτσελορ στη Γεωλογία από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας κι αμέσως μετά έμεινε έναν χρόνο εσωτερικός στο Εργαστήριο Πρόωσης Αεριωθουμένων. Τον επόμενο χρόνο σπούδασε Πλανητική Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Brown με ειδικότητα στη Σελήνη. Κάτοχος μάστερ πλέον, επέστρεψε στην Αριζόνα, όπου το 1982 έγινε διδάκτωρ της Γεωλογίας.
Το αμέσως επόμενο βήμα στην καριέρα του, αφορούσε την πρόσληψή του στη Γεωλογική Ερευνα των ΗΠΑ, όπου πέρασε πολλά χρόνια μελετώντας τη Σελήνη και προωθώντας την ιδέα της ουσιαστικής εξερεύνησής της. Ετσι ανέλαβε τα καθήκοντα του επικεφαλής ερευνητή στο πρόγραμμα πλανητικής γεωλογίας του τμήματος Εξερεύνησης του Ηλιακού Συστήματος, το οποίο ανήκει στο Γραφείο Διαστημικής Επιστήμης της NASA και ειδικεύτηκε στη μελέτη των διαδικασιών που προκαλούν οι ηφαιστειακές εκρήξεις στους πλανήτες.
Ακολούθως υπηρέτησε στο Lunar and Planetary Institute του Χιούστον και το εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου John Hopkins, στα οποία εργάστηκε ως ανώτερο επιστημονικό στέλεχος. Το 1994, ο Σπουδής ανέλαβε επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της «Αποστολής Clementine». Ηταν ένα φιλόδοξο και απόλυτα επιτυχημένο πείραμα έρευνας στο λεγόμενο «βαθύ Διάστημα», που εμπνεύστηκαν από κοινού ο Οργανισμός Αμυνας Βαλλιστικών Πυραύλων -πρόδρομος του σημερινού Οργανισμού Στρατηγικής Αμυντικής Πρωτοβουλίας (SDIO)- και η NASA.
Στις 25 Ιανουαρίου 1994, εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση Vandenberg ο δορυφόρος «Clementine», μια πρισμοειδής μεταλλική κατασκευή ύψους 1,88 μ., εφοδιασμένη με τα πιο σύγχρονα ραντάρ, τηλεσκόπια και κάμερες υψηλής ευκρίνειας… Επί έξι μήνες έκανε τριακόσιες περιστροφές γύρω από τη Σελήνη και κατέγραφε έναν προς έναν τους κρατήρες και τα εξογκώματά της, δίνοντας την ευκαιρία στους επιστήμονες να χαρτογραφήσουν πλήρως την επιφάνειά της.
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια ώσπου να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας. Μόλις τον Μάιο του 1998, η επιστημονική ομάδα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Πωλ Σπουδής, ανακοίνωσε ότι στους κρατήρες του βόρειου πόλου της Σελήνης υπήρχαν αποθέματα πάγου αρκετά για να συντηρήσουν μια μόνιμη βάση! «Σε συνδυασμό με τον σχεδόν σταθερό ηλιακό φωτισμό, οι πόλοι αποτελούν ιδανικά σημεία για την πιθανή μόνιμη ανθρώπινη παρουσία» υποστηρίζει ο Ελληνας επιστήμονας.
