Παρακολουθώ στα ΜΜΕ και στα ιστολόγια μια περίεργη ασυλία στο πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας.
Καταγγέλλονται οι πάντες εκτός του κ. Παπούλια.
Γιατί άραγε;
Ο θεσμός του προέδρου της Ελληνικής δημοκρατίας μπορεί να είναι αποδυναμωμένος και ανίσχυρος αλλά έχει ο πρόεδρος το δικαίωμα να παραμένει απαθής μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή;
Ο ρόλος του περιορίζεται μόνο σε δηλώσεις συμπάθειας προς τον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό;
Η χρησιμότητά του είναι μόνο σαν οικοδεσπότης των θεατρικών συσκέψεων των αρχηγών των κομμάτων;
Διαπιστώνει ή όχι δυσαρμονία κυβέρνησης και λαϊκής βούλησης;
Μπορεί να παραμένει άπραγος όταν στους δρόμους και τις πλατείες καθημερινά διαμαρτύρονται εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών;
Παρακολουθεί τις δημοσκοπήσεις όπου φαίνεται περίτρανα η αντίθεση των πολιτών και στο μνημόνιο αλλά και στις κυβερνητικές επιλογές;
Και τι να κάνει; Έρχεται στο μυαλό το ερώτημα.
Ανήκει κι αυτός στο σύστημα λέει μια άλλη σκέψη.
Το θέμα είναι ότι το κομματικό σύστημα πασχίζει να επιβιώσει παρ’ όλα αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν επίμονα εκλογές για να αποφασίσει ο λαός ποιοι και πως θα τον κυβερνήσουν.
Προτάσσουν βέβαια το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να προκαλέσουν εκλογές γιατί αυτό το αποφασίζει ο πρωθυπουργός.
Ποιος μπορεί να προκαλέσει εκλογές;
Φυσικά όλοι.
Η παραίτηση όλων των βουλευτών οποιουδήποτε κόμματος μα ταυτόχρονη άρνηση των επιλαχόντων να τους αντικαταστήσουν προκαλεί εκλογές.
Η εύκολη δικαιολογία αυτά δεν γίνονται, είναι πραξικοπηματικές ενέργειες.
Αυτό μας μάρανε, εδώ ο κόσμος χάνεται, η χώρα καταστρέφεται, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, το σύνταγμα γίνεται κουρελόχαρτο κι αυτοί προφάσεις και μόνο προφάσεις.
Τα κόμματα από αυτοσυντήρηση δεν κάνουν κινήσεις που είναι μεν πατριωτικές αλλά ενέχουν και εκλογικούς κινδύνους, αλλά ο πρόεδρος; Εννοείται ότι είναι υπερκομματικός.
Γιατί δεν παραιτείται προκαλώντας εκλογές;
Έχει την γνώμη ότι όλα βαίνουν καλώς και το σημερινό πολιτικό σύστημα όντας υπεύθυνο για το χάλι μας θα επανορθώσει τα πράγματα και θα μας βγάλει απ’ το αδιέξοδο;
Αν ναι! Τότε με δεδομένη την δυσαρμονία κυβέρνησης-λαού γιατί δεν «επιβάλλει» με την παραίτησή του εκλογές έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί η όποια κυβέρνηση προκύψει για να χαράξει την πρέπουσα πολιτική που θα είναι σύμφωνη με την λαϊκή θέληση;
Αν και τώρα δεν το κάνει τότε ποια η χρησιμότητά του;
Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τον τίτλο και από προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία να την ονομάσουμε πρωθυπουργική «δημοκρατία» δλδ «ενός ανδρός αρχή».
