ξεκίνησε από την Αθήνα και το Σούνιο, με ενδιάμεση στάση την Γαλλία, για να φτάσει στην Αμερική, όπου διαπρέπει στην εξέλιξη της επιστήμης.
Ο Μανόλης Κέλλης πηγαίνει στις ρίζες της γενετικής χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό για να αποκρυπτογραφήσει τις ανθρώπινες αρρώστειες.
Το έντονο ενδιαφέρον του για την βιολογία προέκυψε όσο κι αν φαίνεται περίεργο, από τη γνώση πολλών γλωσσών. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Αθήνα, όπου όπως λέει ο ίδιος «έβλεπα τον Παρθενώνα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου".
Στο σχολείο του άρεσαν τα μαθηματικά και οι θετικές επιστήμες εν γένει.
Όταν έγινε 12 χρονών, η οικογένειά του μετακόμισε στη Γαλλία, όπου αναγκαστικά πήγε σε γαλλόφωνο σχολείο. "Έπρεπε να δουλέψω δύο φορές πιο σκληρά, μεταφράζοντας τα μαθηματικά προβλήματα πρώτα στα ελληνικά και στη συνέχεια στα γαλλικά. Καθώς μεγάλωνα ένοιωθα πιο άνετα με τα γαλλικά, ενώ ταυτόχρονα ανακάλυπτα τους ιστορικούς δεσμούς μεταξύ ελληνικών και γαλλικών".Τέσσερα χρόνια μετά η οικογένεια έπρεπε να μετακομίσει στην Αμερική.
Για άλλη μία φορά βρίσκεται σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον γλώσσας. Μόνο αργότερα θα ανακάλυπτε πόσο η καλή γνώση των γλωσσών θα γινόταν ένα πλεονέκτημα στην μελέτη της βιολογίας.«Αναγνωρίζοντας τις κοινές ρίζες και την ετυμολογία των λέξεων και των εννοιών σε όλους τους πολιτισμούς, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την εξέλιξη», λέει ο Κέλλης. "Με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσα να εντοπίσω την κληρονομικότητα στην γλώσσα, η ομάδα μου τώρα ερευνά τις κοινές λειτουργίες των γονιδίων".
Η βιολογία δεν ήταν στις πρώτες επιλογές του. Ως φοιτητής στο ΜΙΤ ο Κέλλης σπούδασε computer science, και έψαχνε project ρομποτικής για να συμμετάσχει. Η Βιολογία προέκυψε τυχαία.Στο πρώτο έτος του μεταπτυχιακού, ένα συμφοιτητής του διάβαζε ένα βιβλίο γενετικής. Ο φίλος του τον πήγε στο εργαστήριο, όπου του έδειξε έναν αλγόριθμο πάνω στον οποίο δούλευε για να αποτυπώσει το ανθρώπινο γονιδίωμα.
Όταν ζήτησε να δει τα δεδομένα πίσω από τον αλγόριθμο, ο φίλος άνοιξε ένα αρχείο με σελίδες γεμάτες με τέσσερα γράμματα Α, C, T και G. Δηλαδή αδενίνη, κυτοσίνη, γουανίνη και θυμίνη, τα τέσσερα νουκλεοτίδια που απαρτίζουν το ανθρώπινο DNA. Τότε άλλαξε η σελίδα της ζωής του Μανώλη Κέλλη. Από εκείνη τη στιγμή βυθίστηκε στη γλώσσα του DNA, που αναζητούσε νόημα στα δεδομένα. Το πρώτο του έργο ήταν να συγκρίνει και να χαρτογραφήσει τα γονιδιώματα της ζύμης, που για την εποχή εκείνη ήταν ένα τεράστιο μέγεθος δεδομένων.
Ο Κέλλης ανέπτυξε υπολογιστικά εργαλεία για να ευθυγραμμιστούν τα τέσσερα γονιδιώματα. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature . Τώρα μέσα από ειδικά προγράμματα που έχει αναπτύξει μαζί με την ομάδα του προσπαθεί μέσα από την πληθώρα των δεδομένων που υπάρχουν να αναγνωρίσει τον τρόπο με τον οποίο τα γονιδιώματα συστοιχίζονται. Αυτό θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε γενετικά και μία σειρά ασθένειες όπως ο καρκίνος , ο διαβήτης και το Αλτσζάϊμερ.
Το 2004 έγινε μέλος του διδακτικού προσωπικού του MIT, στο τμήμα Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory (CSAIL).
Από τότε έχει κερδίσει πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων το Presidential Early Career Awards for Scientists and Engineers (PECASE) και το Technology Review’s Top Innovators under 35.
Αναλυτικά τα βραβεία του Μανόλη Κέλλη (Καμβυσέλλη) είναι:
AIT Niki Award for Science and Engineering, 2011
Presidential Early Career Award (PECASE), 2010
Ruth and Joel Spira Teaching Award, 2009
Alfred P. Sloan Foundation Award, 2008
National Science Foundation Career Award, 2007
Karl Van Tassel Career Development Chair, 2007
Technology Review Top Young Innovators, 2006
Distinguished Alumnus (1964) Career Development Chair, 2005
MIT Sprowls Award for Best PhD Thesis in Computer Science, 2004
ΠΗΓΗ: ΜΙΤnews
