Ότι σχεδόν όλα τα κόμματα δεν τηρούν εν οίκω τους κανόνες για τα οικονομικά που θέλουν να επιβάλουν εν δήμω είναι κοινό μυστικό. Και σπατάλες γίνονται... και κακή διαχείριση, και έξοδα
σε ανόητα πολυτελείς δαπάνες, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται όχι μόνο το κύρος τους, αλλά και η εμπιστοσύνη των πολιτών στην ικανότητά τους να διαχειριστούν τις τύχες της οικονομίας.
Αλλά… Από το σημείο να ασκεί κανείς κριτική στα κόμματα, ιδιαίτερα στα δυο κόμματα εξουσίας, για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα οικονομικά τους, μέχρι του σημείου να τα παρουσιάζει περίπου ως σύνολα κλεφτών, συμμορίες που αρπάζουν με τις επιχορηγήσεις το δημόσιο χρήμα και το σπαταλούν αλόγιστα υπάρχει χάος.
Χάος μάλιστα καθόλου αθώο, γιατί αυτό που κινδυνεύει να βυθιστεί μέσα του δεν είναι απλώς κάποια ηγετικά στελέχη, ή κάποια κόμματα, αλλά η ίδια η δημοκρατία.
Κι αυτό γιατί η υπόσκαψη των κομμάτων, που αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του δημοκρατικού πολιτεύματος, ακριβώς το πολίτευμα οδηγεί σε κατάρρευση.
Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στη σκληρή κριτική και τη λαϊκίστικη πολεμική είναι ακριβώς αυτή: Η κριτική, είτε διά των ΜΜΕ, είτε στα καφενεία και τις πλατείες, αποσκοπεί να εξυγιάνει το πολιτικό σύστημα, να πείσει ή και να πιέσει τα κόμματα να λάβουν μέτρα, για να τεθεί τέρμα σε φαινόμενα αδιαφάνειας και κακής διαχείρισης στα οικονομικά τους.
Ο λαϊκισμός όμως, που παρουσιάζει τα κόμματα ως εστίες διαφθοράς, που αναπαράγει το στερεότυπο ότι όλοι είναι κλέφτες, που ξεσηκώνει σάλο για να σταματήσει η επιχορήγηση των κομμάτων, αλλού το πάει.
Στη δυσφήμιση ηγεσιών και κομμάτων έτσι που κάποια στιγμή, ένας κόσμος κουρασμένος από την αγριότητα των μνημονίων, να στραφεί όχι εναντίον μιας συγκεκριμένης πολιτικής, αλλά εναντίον των κομμάτων συλλήβδην. Και να γίνει πιο ευάλωτος σε κηρύγματα αυταρχισμού και απολυταρχίας.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, όσο και η ΝΔ του Σαμαρά έχουν συνεπώς την ευθύνη να ξοδεύουν με ευαισθησία και έλεγχο τα χρήματα που παίρνουν από το υστέρημα του ελληνικού λαού.
Έχουν όμως και την ευθύνη, μαζί με τα άλλα κόμματα, να υπερασπιστούν το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα από το φαιό λαϊκισμό, που βλέπει στα κόμματα όλες τις αιτίες του κακού. Και καλά θα κάνουμε όλοι να θυμόμαστε ότι η φαυλοκρατία ήταν το πρόσχημα που επικαλέστηκε η χούντα για να εγκαθιδρύσει με τη βία των όπλων το πιο φαύλο καθεστώς που γνώρισε ο τόπος. Κι αυτή τη φαυλότητα των τιμητών της δημοκρατίας την πληρώνουν ακόμα πανάκριβα η Ελλάδα και η Κύπρος…
ΥΓ1. Με βάση τον ισολογισμό του 2011 η ΝΔ με γενικό διευθυντή τον Θανάση Σκορδά πέτυχε σημαντική μείωση του κόστους λειτουργίας του κόμματος. Κάτι που δεν συνέβη, σύμφωνα με πληροφορίες, στο ΠΑΣΟΚ της… σάουνας και των γυμναστηρίων του Γιώργου Παπανδρέου…
ΥΓ.2 Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για τους μισθούς που παίρνουν τα κομματικά στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δύο παρατηρήσεις: Πρώτη ότι οι αμοιβές τους είναι δηλωμένες στο ΙΚΑ και στην εφορία.
Και το έρώτημα είναι θέλουμε να πληρώνονται άνθρωποι που εργάζονται δύο οκτάωρα και βάλε την ημέρα ή να δηλώνουν το ελάχιστο στην εφορία και τα υπόλοιπα να τα παίρνουν μαύρα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν και στα δύο κόμματα;
Δεύτερη παρατήρηση: διαβάσαμε κι ακούσαμε (σ.σ.: ακόμη και στο kentrinews καταγράφηκαν τέτοιες απόψεις), ότι εισπράττουν υπέρογκους μισθούς.
Κάτι που δεν είναι αλήθεια. Γιατί τα χρήματα είναι μικτά, όπερ σημαίνει τα καθαρά τους είναι μείον 40% περίπου.
Τέλος πολλά απ΄ αυτά τα στελέχη, πριν πάνε στα κόμματα, έπαιρναν τριπλάσια χρήματα απ΄ ότι σήμερα, στον ιδιωτικό τομέα που εργαζόταν…
