Για ορισμένους έχει κάτι κωμικό η παρούσα κυβέρνηση. Ο Παπανδρέου κρύβεται πίσω από τον Σαμαρά, ο Καρατζαφέρης πίσω από το έθνος και ο Σαμαράς πίσω από το δάχτυλό του, έλεγε πρώην
υπουργός του ΠΑΣΟΚ γνωστός στους συναδέλφους του όλων των κομμάτων για το χιούμορ του.
Δεν είναι τυχαίο με τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές που η εικόνα της κυβέρνησης φθίνει με γοργούς ρυθμούς. Ο ίδιος ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος φαίνεται ότι παίρνει στα σοβαρά την αποστολή του, έχει ήδη εξαφανιστεί πίσω από τους τσαμπουκάδες του Παπουτσή και τα χορευτικά του Άδωνη, ενώ ακόμα και λυμένα υποτίθεται προβλήματα, όπως η απελευθέρωση των ταξί για παράδειγμα, ανοίγουν πάλι ελέω κομματικών σκοπιμοτήτων των συμμάχων και συνεταίρων.
Παρ’ όλα αυτά, οι γνωρίζοντες θεωρούν την κυβέρνηση Παπαδήμου ως το πεδίο εκπαίδευσης των κομμάτων στη συναίνεση και στη συγκυβέρνηση. Γιατί ούτε για τους εταίρους μας στην Ευρώπη, ούτε για τους δανειστές, αλλά ούτε όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις για τους Έλληνες, υπάρχει προοπτική μονοκομματικής κυβέρνησης στο προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον. Και η προοπτική συμμαχικών κυβερνήσεων, περίπου όπως η σημερινή δηλαδή, είναι όχι μόνο η πιο πιθανή, αλλά και εκείνη που όλοι όσοι εμπλέκονται στο ελληνικό πρόβλημα προκρίνουν.
Το ΠΑΣΟΚ θέλει μια κυβέρνηση συνεργασίας για να μη βγει έξω από το παιγνίδι και να μπορέσει να επιβιώσει ύστερα από τη λαίλαπα που προκάλεσε. Ο ΛΑΟΣ επίσης δεν θα έβλεπε με κακό μάτι μια κυβέρνηση στην οποία να συμμετέχει, κι αυτό όχι μόνο για τις υπουργικές καρέκλες, που προσδίνουν κύρος στο κόμμα, αλλά και για να μπορέσει να «νομιμοποιηθεί» στη συνείδηση του κόσμου και να ξεπλυθεί από τις φασιστικού τύπου αμαρτίες κάποιων στελεχών του. Ενώ οι κοινωνικές ομάδες που στηρίζουν την τρέχουσα πολιτική όχι μόνο επιθυμούν, αλλά και πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Απομένει η αριστερά και ο Σαμαράς. Αλλά η μεν γνώμη της αριστεράς στην περίπτωση αυτή ελάχιστα μετράει, αφού ένας από τους στόχους μιας «εθνικής» κυβέρνησης θα είναι ακριβώς να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενοι εκλογικής ανόδου των δυνάμεων που θεωρούνται απειλή για τη σημερινή πολιτική. Ενώ ο Σαμαράς από την άλλη όχι μόνο βλέπει μέσα στο κόμμα του μια ογκούμενη υποστήριξη σε «εθνικές» λύσεις, αλλά θα υποχρεωθεί και εκ των πραγμάτων να συναινέσει, καθώς δεν διαφαίνεται προοπτική αυτοδυναμίας.
Το γεγονός ότι πιθανότατα η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν –και πάντως θα γίνουν αργότερα από τα συμφωνηθέντα- ένα πράγμα μόνο εξασφαλίζει. Την πρωτοκαθεδρία του προέδρου της σε μια νέα κυβέρνηση Παπαδήμου. Η οποία θα μπορούσε να ονομάζεται και κυβέρνηση Παπασαμαρά, για να τηρούνται και οι ισορροπίες….
Ο γρίφος Παπανδρέου
Τι θα κάνει ο Γιώργος; Το ερώτημα απασχολεί τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πιο έντονα απ’ όσο τι θα κάνει η χώρα. Και ενώ οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι ο Γιώργος σκέφτεται την παραίτηση, η πρακτική του κάνει τους επίδοξους δελφίνους να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Διότι ο έκπτωτος κυβερνήτης κυβερνά το ΠΑΣΟΚ, δέχεται υπουργούς και βουλευτές, κάνει υποδείξεις, δίνει γραμμή, εμφανίζεται μάλιστα και σε διεθνή έντυπα με τις γνωστές απόψεις και ολίγη αυτοκριτική.
Ας μη σπεύδουν λοιπόν όσοι προβλέπουν παραίτηση. Παπανδρέου είναι στο κάτω-κάτω και ο Γιώργος.
http://www.kentrinews.gr/
