Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν γνωρίζω αν έγινε ευρέως γνωστό, αλλά στις πρόσφατες εκλογές στη Βενεζουέλα το κόμμα του «συντρόφου» Μαδούρο έχασε κατά κράτος και ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης, το Τραπέζι της Δημοκρατικής Ενότητας (MUD), εξασφάλισε 112 από τις 167 έδρες του κοινοβουλίου και διαθέτει πλέον πλειοψηφία δύο τρίτων – και επομένως ευρείες αρμοδιότητες.
Το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα του Μαδούρο έλαβε μόνο 55 έδρες και έχασε εκλογές για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια.
Το αποτέλεσμα ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο, καθώς ο τσαβισμός έχει οδηγήσει σε απόγνωση τους πολίτες της χώρας που δεν βρίσκουν πλέον ούτε τα απολύτως απαραίτητα στα ράφια των σουπερ μάρκετς, ενώ ο πληθωρισμός καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς της τάξης του 200% – όπως και η εγκληματικότητα.
Ο Μαδούρο, στην εξουσία από το 2013, μετά τον θάνατο του Τσάβες, σε πρώτη φάση, παραδέχθηκε την ήττα του. Το βράδυ των εκλογών είπε: «Ήρθαμε με την ηθική μας, με την δεοντολογία μας, για να αναγνωρίσουμε αυτό το δυσάρεστο αποτέλεσμα, για να το αποδεχθούμε και να πούμε στη
Βενεζουέλα μας ότι το Σύνταγμα και η δημοκρατία θριάμβευσαν».
Φυσικά, ουδείς πίστεψε ότι θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια. Και από το μυαλό όλων πέρασε η σκέψη πως θα προσπαθήσει τώρα να περιορίσει τις εξουσίες του κοινοβουλίου.
Ήδη από την προεκλογική περίοδο άλλωστε το είχε ξεκαθαρίσει – αλά Τσάβες που έλεγε πως αν χάσει τις εκλογές θα κατεβάσει τα τανκς.
«Εγώ δεν θα παραδοθώ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες», είχε προειδοποιήσει ο Μαδούρο, προσθέτοντας: «Θα κατέβω στους δρόμους για να αγωνισθώ μαζί με τον λαό, όπως έκανα πάντα, και θα περάσουμε σε ένα νέο στάδιο της επανάστασης».
Τα περί «νέου σταδίου της επανάστασης» τα επανέλαβε και μετά το πρώτο σοκ του εκλογικού αποτελέσματος.
Το βράδυ της Τρίτης, 8 Δεκεμβρίου, δυο μέρες μετά τις εκλογές, ο Μαδούρο ζήτησε τις παραιτήσεις των υπουργών του «για να πραγματοποιηθεί μια διαδικασία αναδιάρθρωσης, βαθιάς αναγέννησης και ανανέωσης όλης της εθνικής κυβέρνησης», όπως δήλωσε ο Μαδούρο κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας τηλεοπτικής εκπομπής του – μην ξεχνάμε πως εκπομπή είχε και ο Τσάβες και υποχρέωνε μάλιστα να την αναμεταδίδουν και οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί επί ποινή λουκέτου.
Και πρόσθεσε (ο Μαδούρο): «Αυτό που θέλω είναι ένα πρόγραμμα για το νέο στάδιο της επανάστασης, με μια βαθιά διόρθωση», ξεκαθαρίζοντας την ίδια στιγμή πως θα ασκήσει βέτο στα σχέδια της αντιπολίτευσης για ένα νόμο περί αμνηστίας στους πολιτικούς κρατούμενους.
Σημειώστε ότι η πλειοψηφία των δύο τρίτων επιτρέπει, μεταξύ άλλων, την προκήρυξη δημοψηφίσματος ή τη συγκρότηση συντακτικής συνέλευσης, αλλά και δίνει το δικαίωμα στη Βουλή να αλλάξει τη σύνθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που τα τελευταία χρόνια λάμβανε πάντα αποφάσεις ευνοϊκές για την κυβέρνηση.
Και μια δυσάρεστη λεπτομέρεια για τον Μαδούρο: Η ενισχυμένη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο μπορεί να οδηγήσει και στη μείωση της θητείας του Προέδρου – επί Τσάβες το κοινοβούλιο της χώρας… πολλαπλασίαζε την προεδρική θητεία!
Αφού υπενθυμίσω ότι η Βενεζουέλα αποτελούσε πάντα ένα από τα λατινοαμερικάνικα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ και ο Μαδούρο προκαλούσε πάντα ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Τσίπρα, σημειώνω ότι από το κυβερνητικό στρατόπεδο ακούγεται μια εκκωφαντική σιωπή.
Σε άλλη περίπτωση, θα είχαν ήδη φύγει τα συγχαρητήρια μηνύματα προς τον «σύντροφο Μαδούρο».
Δε λέω ότι έπρεπε να του είχαν στείλει… συλλυπητήρια, αλλά, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να του στείλουν μια επιστολή συμπαράστασης και… συμπαράταξης όσον αφορά στο «νέο στάδιο της επανάστασης».
Άλλωστε, απ’ ό,τι έχουμε καταλάβει και ο ΣΥΡΙΖΑ σε «νέο στάδιο επανάστασης» βρίσκεται.
Και επίσης, διαπιστώνουμε πως και ο Μαδούρο όλα τα κάνει «μαζί με τον λαό».
