Αγαπητέ/ή
φίλε/η,
ο τρόπος που η χώρα μας διαχειρίστηκε την κρίση που διανύουμε καλλιέργησε ένα κλίμα έκτακτης ανάγκης και
φόβου για περαιτέρω εξαθλίωση στους
μεγαλύτερους στην ηλικία συμπολίτες μας. Περικομμένοι μισθοί και
συντάξεις , χαμένες θέσεις εργασίας, διαλυμένες
οικογένειες, εξανεμισμένες οι προσπάθειες δεκαετιών όσων προγραμμάτισαν
τη ζωή τους σύμφωνα με τον κανόνα της υπερκατανάλωσης στην οποία μας
έσπρωχνε η εικονική οικονομική
πραγματικότητα που κάποιοι μας εμφάνιζαν
και την οποία αποδεχόμασταν.
Ήδη ο δήμος μας σήμερα αποτελεί ένα τυπικό
παράδειγμα αυτής της ζοφερής εικόνας. Στην τελευταία απογραφή ο πληθυσμός του
δήμου Πύδνας-Κολινδρού έχει μειωθεί κατά 3.243 κατοίκους ,αφού νέοι κυρίως
συντοπίτες μας, εγκατέλειψαν τον τόπο
τους λόγω έλλειψης ευκαιριών απασχόλησης και ποιότητας ζωής.
Τώρα έχει έρθει η ώρα της επόμενης –της
δικής σου- γενιάς να πειθαρχήσει στους κανόνες που επιβάλλει το παγκόσμιο
χρηματοπιστωτικό σύστημα και να
εξασκηθεί στον εξευτελισμό, την αδικία, την εκμετάλλευση, την φτώχεια. Εσύ
είσαι εκείνος/η που κληρονόμησες ένα
παρόν γεμάτο αδιέξοδα και καλείσαι να πληρώσεις και το λογαριασμό στο
μέλλον.
Μπρος στην κατάσταση αυτή σου μένουν δυο επιλογές:
Η
επιλογή της παραίσθησης και της παραίτησης
Η
παραίσθηση είναι υπερβολικά απλή στην
σύλληψη – αρκεί λίγη λάμψη, λίγο γλέντι
και διασκέδαση, που ούτως ή άλλως είναι
προτεραιότητα των νέων ανθρώπων, γίνεται ναρκωτικό που τους μετατρέπει σε κυνηγούς
Σαββατοκύριακων λήθης. Πολύ γρήγορα, όσοι κυνηγούν τη χαλαρή ατομιστική κι
αδιάφορη για τα κοινά καλοπέραση θα
αντιληφθούν ότι μετά τα 30 τους χρόνια, η ολονύκτια μη επικοινωνιακή διασκέδαση
,η κακοπληρωμένη υποαπασχόληση στη μισθωτή εξαρτημένη εργασία και η συμβίωση
στο σπίτι των γονιών, δεν αθροίζονται
σε ένα αποτέλεσμα που τους επιτρέπει την ενηλικίωση.
Όταν
πλέον τους χτυπήσουν την πόρτα οι ενήλικες οικογενειακές ή άλλες υποχρεώσεις,
π.χ. ένα πρόβλημα υγείας, τότε ανακαλύπτουν ότι τίποτε το άτρωτο δεν έχει η ζωή
τους, αλλά αντίθετα, άφησαν εαυτόν εκτεθειμένο σε κινδύνους, απάτες και
επιτήδειους, με αποτέλεσμα η ασφάλεια, οικονομική και ψυχική, να τους
διαφεύγει, και μαζί της, η σταθερότητα που απαιτεί η ωριμότητα.
Η
επιλογή της συμμετοχής, της πρωτοβουλίας ,της καινοτομίας
Η
επιλογή αυτή απαιτεί από εσένα τη
συμμετοχή σου στα κοινά .Τίποτα απ’ ότι συμβαίνει γύρω σου δεν μπορεί να σ’
αφήνει αδιάφορο : οι εκλογές , οι υποσχέσεις , οι δεσμεύσεις , τα πρόσωπα των
υποψηφίων , οι επιδόσεις τους στην παραγωγή έργου θα πρέπει να αξιολογούνται
δίκαια και αυστηρά ώστε να ανατροφοδοτούνται και να διορθώνονται. Παίρνεις την
τύχη του τόπου σου στα χέρια σου, γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για
σένα.
Ενεργοποιείσαι….. Ξεκολλάς από το facebook, το ι-phone
, τα στημένα τηλεοπτικά
θεάματα, των περιοδικών , των πρωινάδικων, των μεσημεριανάδικων και των
κατασκευασμένων ειδήσεων και εκπομπών και
αν δείξεις το μισό ζήλο απ’ αυτόν
που δείχνεις κάθε Κυριακή στα γήπεδα, η παρακμιακή κατάσταση στον τόπο
μας θα ανατραπεί .
Υπάρχει στη γενιά σου μια απίστευτη δυναμική που μπορεί
να συμπαρασύρει όλη την κοινωνία μας μπροστά.
Θα πρέπει να
οραματιστούμε όλοι μας και ειδικά εσύ ένα δήμο ο οποίος στα επόμενά
βήματά του θα τολμήσει την εξωστρέφεια
και την καινοτομία Η προσπάθεια αυτή
χρειάζεται άτομα με φρέσκιες, νεανικές ιδέες. Να φτιάξουμε μια τοπική κοινωνία,
η οποία θα παράγει αντί να καταναλώνει. Να καταπιαστούμε σε νέες κερδοφόρες
ενασχολήσεις μεταποίησης και τυποποίησης των παραγόμενων προϊόντων , διάθεσής
τους στην κατανάλωση, στην προσφορά
υπηρεσιών πολιτισμού και κοινωνικής υποστήριξης , στην οργάνωση και διαφήμιση με γόνιμο και καινοτόμο τρόπο των
αρχαιοτήτων και των επισκέψιμων προορισμών που διαθέτουμε.
Ο τόπος
μας διαθέτει έμψυχο νεανικό δυναμικό με
ακαδημαϊκές επιδόσεις άνω του ελληνικού μέσου όρου καθώς και συγκριτικά
πλεονεκτήματα λόγω θέσης και ιστορικότητας.
Σε ό,τι με
αφορά, θέλω να
γνωρίζεις ότι, όπως μέχρι σήμερα διατύπωσα τις απόψεις μου στο δημοτικό
συμβούλιο από τη θέση της αντιπολίτευσης
με μόνο κριτήριο το δίκαιο και τη συνείδησή μου , έτσι και θα
συνεχίσω εφόσον με εμπιστευτείς ξανά.
Υ.Γ. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημα που ακολουθεί σου
δείχνει το δρόμο καλύτερα απ’ τα δικά μου λόγια.
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
εκπαιδευτικός
,δημ. σύμβουλος,
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΕΚΛ. ΠΕΡΙΦ.
ΑΙΓΙΝΙΟΥ
με το συνδυασμό
του Βαγγέλη Λαγδάρη
Τηλ.επικ. :
6976003989
Εσείς οι νέοι άνθρωποι των εποχών πού έρχονται
Και της καινούργιας χαραυγής πάνω στις πολιτείες
Πού δε χτίστηκαν ακόμα, και σεις
Πού δε γεννηθήκατε, ακούστε τώρα
Τη φωνή τη δική μου, πού πέθανα
Όχι δοξασμένα.
Αλλά Σαν τον αγρότη πού δεν όργωσε το χωράφι του
Και τον χτίστη πού ξετσίπωτα το ‘βαλε στα πόδια
Σαν είδε την τρύπια στέγη,
Έτσι κι’ εγώ,
Δε βάδισα με την εποχή μου, ξόδεψα τις μέρες μου,
Και τώρα πρέπει να σας παρακαλέσω
Να πείτε εσείς αυτά πού δεν ειπώθηκαν,
Να κάνετε αυτά πού δεν έγιναν, και μένα
Γρήγορα να με ξεχάσετε, σας παρακαλώ,
Για να μην παρασύρει και σας
Το δικό μου κακό παράδειγμα.
Αχ, γιατί κάθισα στων στείρων το τραπέζι
Τρώγοντας το φαΐ
Πού αυτοί δεν ετοίμασαν;
Αχ, γιατί ξόδεψα τα καλύτερα μου λόγια
Στη δική τους Άσκοπη κουβέντα.
Έξω όμως
Διάβαιναν οι αδίδαχτοι
Διψασμένοι να μάθουν.
Αχ, γιατί
Τα τραγούδια μου δεν υψώνονται στα μέρη εκείνα
Πού θρέφουν τις πολιτείες, εκεί
Πού ναυπηγούνται τα καράβια;
Γιατί δεν υψώνονται
Απ’ τις γρήγορες ατμομηχανές
Σαν τον καπνό
Πού αφήνουν πίσω τους στον ορίζοντα;
Γιατί ο δικός μου λόγος
Είναι στάχτη και μεθυσμένου παραλήρημα στο στόμα Εκείνων πού είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί.
Ούτε μια λέξη
Δεν ξέρω να πω σε σας, γενιές των εποχών πού έρχονται, Μήτε μια υπόδειξη δε θα μπορούσα να σάς κάνω
Με δάχτυλο τρεμάμενο,
Γιατί πώς το δρόμο να δείξει
Αυτός πού δεν τον διάβηκε!
Γι αυτό σε μένα που τη ζωή μου
Έτσι σπατάλησα άλλο δε μένει
Παρά να σας ζητήσω
Να μη δώσετε προσοχή σε λέξεις
Πού βγαίνουν από το δικό μας
Σάπιο στόμα, μήτε και συμβουλή
Καμιά να μη δεχτείτε
Απ’ αυτούς πού στάθηκαν τόσο ανίκανοι,
Αλλά μόνοι σας ν’ αποφασίσετε
Ποιό το καλό για σάς και τί σάς βοηθάει
Τον τόπο να χτίσετε πού εμείς αφήσαμε
Να ρημάξει σαν την πανούκλα
Και για να κάνετε τις πολιτείες Κατοικήσιμες.
Και της καινούργιας χαραυγής πάνω στις πολιτείες
Πού δε χτίστηκαν ακόμα, και σεις
Πού δε γεννηθήκατε, ακούστε τώρα
Τη φωνή τη δική μου, πού πέθανα
Όχι δοξασμένα.
Αλλά Σαν τον αγρότη πού δεν όργωσε το χωράφι του
Και τον χτίστη πού ξετσίπωτα το ‘βαλε στα πόδια
Σαν είδε την τρύπια στέγη,
Έτσι κι’ εγώ,
Δε βάδισα με την εποχή μου, ξόδεψα τις μέρες μου,
Και τώρα πρέπει να σας παρακαλέσω
Να πείτε εσείς αυτά πού δεν ειπώθηκαν,
Να κάνετε αυτά πού δεν έγιναν, και μένα
Γρήγορα να με ξεχάσετε, σας παρακαλώ,
Για να μην παρασύρει και σας
Το δικό μου κακό παράδειγμα.
Αχ, γιατί κάθισα στων στείρων το τραπέζι
Τρώγοντας το φαΐ
Πού αυτοί δεν ετοίμασαν;
Αχ, γιατί ξόδεψα τα καλύτερα μου λόγια
Στη δική τους Άσκοπη κουβέντα.
Έξω όμως
Διάβαιναν οι αδίδαχτοι
Διψασμένοι να μάθουν.
Αχ, γιατί
Τα τραγούδια μου δεν υψώνονται στα μέρη εκείνα
Πού θρέφουν τις πολιτείες, εκεί
Πού ναυπηγούνται τα καράβια;
Γιατί δεν υψώνονται
Απ’ τις γρήγορες ατμομηχανές
Σαν τον καπνό
Πού αφήνουν πίσω τους στον ορίζοντα;
Γιατί ο δικός μου λόγος
Είναι στάχτη και μεθυσμένου παραλήρημα στο στόμα Εκείνων πού είναι χρήσιμοι και δημιουργικοί.
Ούτε μια λέξη
Δεν ξέρω να πω σε σας, γενιές των εποχών πού έρχονται, Μήτε μια υπόδειξη δε θα μπορούσα να σάς κάνω
Με δάχτυλο τρεμάμενο,
Γιατί πώς το δρόμο να δείξει
Αυτός πού δεν τον διάβηκε!
Γι αυτό σε μένα που τη ζωή μου
Έτσι σπατάλησα άλλο δε μένει
Παρά να σας ζητήσω
Να μη δώσετε προσοχή σε λέξεις
Πού βγαίνουν από το δικό μας
Σάπιο στόμα, μήτε και συμβουλή
Καμιά να μη δεχτείτε
Απ’ αυτούς πού στάθηκαν τόσο ανίκανοι,
Αλλά μόνοι σας ν’ αποφασίσετε
Ποιό το καλό για σάς και τί σάς βοηθάει
Τον τόπο να χτίσετε πού εμείς αφήσαμε
Να ρημάξει σαν την πανούκλα
Και για να κάνετε τις πολιτείες Κατοικήσιμες.
