του Αντώνη Δ. Μάντζιου, οικονομολόγου
Είναι πραγματικά άχαρο και αναποτελεσματικό να αναφέρεσαι σε νούμερα και αριθμούς σε έναν δημοτικό προϋπολογισμό όπως ο φετινός προϋπολογισμός του Δήμου μας, ένας
«πτωχευτικός» προϋπολογισμός.
Σημασία λοιπόν έχει να δούμε το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο διαμορφώνεται ο δημοτικός προϋπολογισμός, να δούμε πως αυτό επιδρά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να εξετάσουμε τις βασικές επιλογές του προϋπολογισμού και τέλος να καταλήξουμε σε κινήσεις για να διασώσουμε ότι μπορεί να σωθεί στη νέα χρονιά.
Στο οικονομικό περιβάλλον τα προβλήματα με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών είναι γνωστά με ύφεση, φτώχεια, ανεργία, υψηλή φορολογία και περικοπές δημοσίων δαπανών. Αυτό έχει σαν συνέπεια οι δημότες να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης και έτσι και να χρειάζονται την παραπέρα βοήθεια του Δήμου είτε με έργα ανάπτυξης είτε μέσα από τις κοινωνικές του δομές ενώ παράλληλα πολλοί δημότες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στις παρεχόμενες δημοτικές υπηρεσίες επιβαρύνοντας παραπέρα την οικονομική θέση του Δήμου.
Και αν αυτή είναι η γενικότερη κατάσταση, οι επιπτώσεις ή η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στους δήμους είναι καταστροφική. Έχουμε και λέμε:
Περικοπή των πόρων από το κράτος προς τους δήμους κατά 60% την προηγούμενη τριετία ενώ προβλέπεται επί πλέον περικοπή κατά 15% μεσοσταθμικά για το 2014.
Και εδώ έχει σημασία ν τονιστεί ότι αυτή η περικοπή δεν γίνεται για να αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις, να γίνουν έργα, κ.λπ. αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι και τα δάνεια προς την Τρόικα, μέτρο που εκτός των άλλων οδηγεί στην αφαίμαξη της οικονομίας μας βυθίζοντας την ακόμα παραπέρα στον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Εφεδρείες των εργαζομένων στους δήμους, οι ελαστικές μορφές εργασίας με τα 5 μηνα του ΟΑΕΔ, η ιδιωτικοποίηση του νερού ( ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ) ενώ προβλέπονται ακόμα οι ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, οι απολύσεις στους Δήμους, η κατάργηση ή συγχώνευση των νομικών προσώπων του Δήμου , η αύξηση των φόρων και των τελών μέσα από την μη εκτέλεση του προϋπολογισμού και του παρατηρητηρίου που έχει προβλεφθεί στις μνημονιακές μας υποχρεώσεις.
Δεν σταματάνε όμως εδώ. Στις εποχές του μνημονίου προσβάλλεται ιδιαίτερα μέχρι κατάργησης η αυτοτέλεια των Δήμων αφού εκτός από την οικονομική τους ασφυξία έχουμε σειρά αποφάσεων με τις οποίες απ ευθείας η κυβέρνηση και μέσα από τις μνημονιακές υποχρεώσεις αποφασίζει για τα πάντα για τους δήμους κάνοντας το δημοτικό συμβούλιο διακοσμητικό όργανο εκτέλεσης υπουργικών αποφάσεών και εγκυκλίων.
Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση στους δημότες και τους Δήμους μέσα από τα μνημόνια οι δημοτικές αρχές που στηρίχτηκαν από τα δύο κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. λειτουργούν ως εντολοδόχοι των κομμάτων τους και όχι ως εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης προσπαθώντας πάση θυσία να αποκρύψουν τις ευθύνες των κομμάτων τους και των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθούν, θυσιάζοντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην προσπάθειά τους να περισώσουν τους εαυτούς τους και τα κόμματά τους.
Και όχι μόνο αυτό. Με τις πολιτικές τους ενισχύουν ακόμα περισσότερο το δημαρχοκεντρικό αυταρχικό σύστημα, αρνούνται να εφαρμόσουν και τα ελάχιστα μέτρα συμμετοχής των δημοτών και διαφάνειας στους δήμους οδηγώντας με την πολιτική τους στην απαξίωση των δήμων ως δημοκρατικού αποτελεσματικού θεσμού συμμετοχής των πολιτών στα μάτια των ίδιων των δημοτών.
Για να πιάσουμε λοιπόν το νήμα από την αρχή θα πρέπει οι δημότες μέσα από πλατιές συμμαχίες να ανατρέψουν τόσο αυτές τις δημοτικές αρχές στους Δήμους συνδέοντας αυτούς τους αγώνες με την ανατροπή των μνημονιακών πολιτών και των επιπτώσεων τους στους Δήμους. Μιλάμε ουσιαστικά για το άνοιγμα της δημοκρατίας και της συμμετοχής στους Δήμους με την ανάπτυξη ενός αυτοδιοικητικού κινήματος με ουσιαστική συμμετοχή των δημοτών, με διαφάνεια, συλλογικότητα, δημοκρατία, διάθεση προσφοράς με παράλληλη επιδίωξη την αλλαγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής για να δοθεί οριστικά το πρόβλημα της πατρίδας μας και του δήμου μας.
Γιατί δεν μπορούν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές αν δεν γίνει ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της κεντρικής πολιτικής σκηνής και από την άλλη δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές στον δήμο αν οι πολίτες δεν διεκδικήσουν και δεν επιβάλλουν με την συμμετοχή τους και τον αγώνα τους αυτές τις αλλαγές.
Μέσα σε όλα αυτά, άμεσα οι Δήμοι και οι δημότες θα πρέπει να διεκδικήσουν:
-Να δοθούν οι προβλεπόμενες πιστώσεις για το 2013.
-Καμία περικοπή πιστώσεων για το 2014.
-Καμία απόλυση εργαζομένων στους ΟΤΑ ούτε κλείσιμο –συγχώνευση Νομικών Προσώπων των Δήμων.
-Καμία αύξηση σε φόρους και τέλη με παράλληλη κατάργηση του Επιμελητηρίου.
-Προσανατολισμός των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων με στόχο την μείωση της ανεργίας και την υποστήριξη της κοινωνικής συνοχής.
-Διεκδίκηση για αυξήσεις των πόρων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
-Την εξασφάλιση συνέχειας και βιωσιμότητας των κοινωνικών δομών, αλλά και ίδρυση νέων. Δομές που διασφαλίζουν πολλές θέσεις εργασίας (νέων, γυναικών κυρίως) επιστημονικού και εξειδικευμένου προσωπικού και εξυπηρετούν τους συνδημότες μας.
-Λειτουργία των προβλεπομένων θεσμών διαφάνειας και συμμετοχής των δημοτών στα κοινά. ( Συμπαραστάτης του Δημότη, Επιτροπές διαβούλευσης, Λαϊκές συνελεύσεις κλπ).
-Στήριξη των διαφόρων πρωτοβουλιών Αλληλεγγύης του Δήμου μας.
-Προστασία των δημοσίων χώρων από εκποιήσεις και το ΤΑΙΠΕΔ
Τέλος η λύση είναι η συλλογική αντίδραση της Αυτοδιοίκησης απέναντι στην εξαθλίωση της και την μετατροπή της σε κρατική υπηρεσία . Η μοναδική ελπίδα είναι οι ενωτικοί πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής συναίνεσης.
Κατερίνη 20/11/2013
Αντώνης Δ. Μάντζιος, οικονομολόγος,
δημοτικός σύμβουλος Κατερίνης,
επικεφαλής της Πρωτοβουλίας Πολιτών
για την Αλλαγή στο Δήμο Κατερίνης
