Συμπληρωματικό νόμισμα: Η λύση για τη ρευστότητα
Αλέξανδρος
Κάντζης
Μηχανολόγος,
Επιχειρηματίας
Δημήτρης
Μάρδας
Καθηγητής,
Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, ΑΠΘ
Ένα σύνολο δεσμεύσεων που απορρέουν
τόσο από τους υφιστάμενους κανόνες λειτουργίας
του προϋπολογισμού της ΕΕ όσο
και από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1993), σε συνδυασμό με ένα άλλο σύνολο
ιδεοληψιών, με πρωτοστάτες Γερμανούς πολιτικούς, εμποδίζουν την ανάπτυξη νέων
μέτρων, ικανών να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ρευστότητας που απειλεί αυτό
το ίδιο το ευρώ.
Έτσι εναλλακτικές λύσεις, σχετικές με τον ελλειμματικό
προϋπολογισμό της ΕΕ, τα ευρωομόλογα, την
έκδοση χρήματος από την ΕΚΤ, παραμένουν στις καλένδες ενώ οι φωνές για
τη δημιουργία ενός Συμπληρωματικού Νομίσματος
(Complementary Currency),
διαρκώς αυξάνονται.
Πρόσφατα ο καθηγητής S. Brunnhuber,
παρουσίασε στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, μια πρόταση δημιουργίας ενός τέτοιου
νομίσματος, που είναι το προϊόν μελέτης του ‘Club of Rome’.
Στο τεύχος του περιοδικού ΕΠΙΚΑΙΡΑ με αριθμό 170, (Βλ.
επίσης http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1680744) παρουσιάσαμε
μια πρόταση, συμβατή με τις απόψεις που
προωθούν την πολιτική υπέρ του ενός Συμπληρωματικού Νομίσματος .H πρόταση αφορούσε ειδικότερα ένα αναπτυξιακό (‘τουριστικό’ όπως το
επωνομάσαμε) ομόλογο εσωτερικής κυκλοφορίας, καλυμμένου με πάγιες αξίες
τουριστικών εγκαταστάσεων. Το ομόλογο αυτό δεν προσμετρείται στο υπάρχον,
υπόλοιπο δημόσιο χρέος!
Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζεται μια άλλη χρήση ομολόγων παρόμοιας υφής. Η προτεινόμενη
χρήση του προτεινόμενου Συμπληρωματικού Νομίσματος καλείται να αντιμετωπίσει το
εντονότατο πρόβλημα των χρεών των επιχειρήσεων.
Σημείο
εκκίνησης είναι το ακόλουθο: Το 85% των Ελληνικών επιχειρήσεων είναι στο
κόκκινο λόγω ύφεσης, με άθλιους δείκτες και τραπεζική εικόνα, ως φυσικό
παρεπόμενο της ίδιας της κρίσης. Οι όροι πιθανού μελλοντικού δανεισμού με
τέτοιους δείκτες θα τις καθιστούσαν εκ προοιμίου μη-βιώσιμες, δίνοντάς τους
απλώς μια αναστολή θανάτου. Εκείνες οι ελάχιστες επιχειρήσεις που θα μπορούν
τότε να δανειστούν, με εμπράγματες εξασφαλίσεις και επιτόκια τετραπλάσια και
πενταπλάσια από εκείνα των ανταγωνιστών τους στις οικονομίες του Ευρωπαϊκού
βορά, τί μέλλον θα μπορούσαν να έχουν;
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται το πολιτικό προσωπικό θα
αργήσει πολύ. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της χώρας τη μεταθέτει το 2015. Η Citibank την
τοποθετεί μετά το 2016. Είναι πρακτικά δύσκολο ως τότε να έχουν επιζήσει πολλές
Ελληνικές επιχειρήσεις.
Το Συμπληρωματικό Νόμισμα που προτείνεται, με την μορφή
ομολόγου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την ανακεφαλαιοποίηση πληθώρας υπερχρεωμένων
νομικών προσώπων (αγροτικών, μεταποιητικών, τεχνικών, ξενοδοχειακών και άλλων
επιχειρήσεων).
Κύριο στοιχείο προτεραιότητας της διάσωσης θα πρέπει να
είναι όχι μόνο η διατήρηση, αλλά και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και, στο
βαθμό που είναι εφικτό, η πιθανή συγχώνευση εταιριών για την άμεση δημιουργία
μεγαλύτερων, βιώσιμων μονάδων, καθώς έτσι θα
οδηγηθούν στη μείωση του κόστους παραγωγής.
Ως προς την πρόταση μας, η οποία εύλογα προϋποθέτει
αλλαγή της κουλτούρας που διέπει τους κυβερνώντες και τους διαχειριστές τέτοιων
λύσεων, σημειώνονται τα εξής:
Αναλυτικότερα, ως προς την ανακεφαλαιοποίηση μέσω ενός
Συμπληρωματικού Νομίσματος που θα έχει
τη μορφή ενός κυκλοφορήσιμου ομολόγου: Το κράτος δημιουργεί ομόλογα έναντι κάποιας
αξίας, η οποία, στην προκειμένη περίπτωση, αντιστοιχεί στο χρέος των εταιριών
που δέχονται να είναι μέρος της πολιτικής αυτής ή ενός συνόλου cluster
ομοειδών εταιριών. Οι εταιρίες, που εντάσσονται στην πολιτική αυτή,
πραγματοποιούν λοιπόν αύξηση κεφαλαίου ισόποση με το εν λόγω χρέος. Αυτό
καλύπτεται, όπως τονίστηκε, από τα
προτεινόμενα ομόλογα.
Τα εν λόγω ομόλογα τα διαχειρίζεται μια Εταιρία Ειδικού Σκοπού, που θα συσταθεί
λοιπόν για το σκοπό αυτό. Η Εταιρία αυτή γίνεται μέτοχος (για τις εισηγμένες) ή
συνεταίρος (για τις μη εισηγμένες)
κατέχοντας το 51% του κεφαλαίου των επιχειρήσεων, που ανακοινώνουν ότι
θέλουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα. Αποτελεί λοιπόν το νέο μέτοχο-συνεταίρο των
εν λόγω επιχειρήσεων. Τα ομόλογα ως κυκλοφόρησιμα (Συμπληρωματικό Νόμισμα), τα
παίρνει η υπερχρεωμένη εταιρία και με αυτά εξοφλά τα χρέη της. Πριν την
εκκίνηση του μηχανισμού καταβολής ομολόγων η εταιρία οφείλει να παρουσιάσει ένα
business plan που θα
το παρακολουθεί η Εταιρία Ειδικού Σκοπού.
Απαλλαγμένη λοιπόν η επιχείρηση από χρέη αρχίζει να
επαναλειτουργεί. Αν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα (με μέγιστο τα 8-10 χρόνια)
δεν καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για να εξοφλήσει το δάνειο
που πήρε υπό μορφή ομολόγων, τότε η επιχείρηση περνά στα χέρια της Εταιρίας Ειδικού Σκοπού.
Δίνεται το ακόλουθο παράδειγμα για την καλύτερη κατανόηση
των προαναφερθέντων. Έχουμε μια τουριστική εταιρία με κεφάλαιο 43 εκ. ευρώ.
Χρωστά 15 εκ. ευρώ (11 στις τράπεζες, 2 στο ΙΚΑ και 2 σε προμηθευτές). Αν δεν
βρει τα απαραίτητα κεφάλαια, τότε θα ξεπουληθεί για (μέγιστο) 15 εκατομμύρια ευρώ άμεσα. Ο νέος
κεφαλαιούχος (τι εθνότητας;) θα
αποκτήσει με το 1/3 των χρημάτων όλη την
εταιρία. Αν δε βρεθεί λύση για ρυθμίσεις των χρεών των εταιριών, τότε
μπορεί να δούμε ένα μαζικό αφελληνισμό τουριστικών κ.λπ εταιριών, που θα
πουληθούν κοψοχρονιάς, όλως τυχαίως σε Γερμανούς, Ολλανδούς κ.ά.
Αντί αυτού λοιπόν
προτείνεται το εξής: Η εταιρία κάνει αύξηση κεφαλαίου ίση με το ποσό του χρέους
της δηλαδή 15 εκ. ευρώ. Το κράτος δημιουργεί ισόποσα ομόλογα με τα οποία
«αγοράζει» αυτό το χρέος. Παράλληλα, γίνεται μέτοχος-συνεταίρος με το 51% του
κεφαλαίου της εταιρίας. Η εταιρία εξοφλά την Τράπεζα (11 εκ) το ΙΚΑ (2 εκ) και
τους προμηθευτές (2 εκ) δίνοντας ισόποσα ομόλογα. Απαλλαγμένη λοιπόν της θηλιάς
των δανείων αναπτύσσει το νέο της business plan που το
παρακολουθεί, όπως προαναφέρθηκε, ο
συνεταίρος της δηλαδή η Εταιρία Ειδικού
Σκοπού. Από την άλλη, αυξάνεται λοιπόν η ρευστότητα στην αγορά και τα
ομόλογα αυτά καλύπτουν οτιδήποτε μορφή υποχρεώσεις των Τραπεζών, του ΙΚΑ ή των
προμηθευτών προς το Δημόσιο.
Αν, όπως προαναφέρθηκε, η εταιρία δεν τηρήσει το business plan βάσει
του οποίου δημιουργήθηκαν τα εν λόγω ομόλογα,
καθώς δε θα εκμεταλλευτεί με τον τρόπο που πρέπει τη σανίδα σωτηρίας που
της προσφέρεται, τότε περιέρχεται στην ιδιοκτησία του συνεταίρου δηλαδή της Εταιρίας του Ειδικού Σκοπού.
Η αύξηση του κεφαλαίου θα γίνει είτε:
Α) σε μεμονωμένες επιχειρήσεις μη εισηγμένες στο χρηματιστήριο ή σε
μεμονωμένες επιχειρήσεις εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Στη δεύτερη περίπτωση
αυτό θα γίνει με την εκχώρηση πλειοψηφικού πακέτου προνομιούχων μετοχών μετά
ψήφου, υπέρ Εταιρειών Ειδικού Σκοπού που θα διακρατεί τις μετοχές για το
διάστημα που συμφωνείται, επιβλέποντας
την υλοποίηση του Business Plan είτε.
Β) σε επιχειρήσεις που θα ενταχθούν σε ένα οριζόντιο cluster. Μια
άλλη μορφή λειτουργίας αυτού του
μηχανισμού μπορεί να δοθεί λοιπόν από τη δημιουργία οριζόντιων clusters, όπου
εκεί θα οργανωθούν οι επιχειρήσεις που θέλουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα και
παράγουν ομοειδή προϊόντα.
Η επίβλεψη της διαχείρισης αυτών των Εταιρειών Ειδικού Σκοπού θα ανατεθεί στις τράπεζες, χωρίς να
απαιτηθεί λοιπόν καμία νέα πρόσληψη σε οργανισμό του Δημοσίου! Είναι απαραίτητη
η πλήρης αποφυγή του αποτυχημένου μοντέλου των παλαιών προβληματικών
επιχειρήσεων με τα δεκάδες κομματικά στελέχη.
Με τον τρόπο αυτό, θα σωθούν π.χ. τα ξενοδοχεία που
αποτελούν τον κορμό της οικονομίας μας και κινδυνεύουν σήμερα να ξεπουληθούν σε
vulture funds
(κοράκια) στο βωμό της ανύπαρκτης "ανάπτυξης". Επίσης, θα δοθεί η
δυνατότητα σε χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες και βιοτέχνες, που αποτελούν τον
κορμό της οικονομίας να ασχοληθούν παραγωγικά με την ανάπτυξη και την
δημιουργία θέσεων εργασίας συνεργαζόμενοι, αντί να τρέχουν πελαγωμένοι από ταμείο
σε ταμείο και από τράπεζα σε τράπεζα.
Δημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα, τεύχος 189, 30/5/2013
