τους Γερμανούς για αθέμιτο ανταγωνισμό επειδή πληρώνουν εκατομμύρια εργαζόμενους με 3 έως 4 ευρώ την ώρα, αμοιβή χωρίς ασφάλιση, επικαλούμενοι επιπρόσθετα το άγνωστο στον πολύ κόσμο γεγονός ότι στη Γερμανία εργάζονται περίπου 7,5 εκατομμύρια άνθρωποι σε εταιρίες που δεν πληρώνουν ούτε φόρους ούτε ασφαλιστικές εισφορές!
Άτυπες ειδικές οικονομικές ζώνες με την ανοχή της Ευρώπης των Λαών, λες κι αυτή είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε!
Εν τω μεταξύ, μαθαίνομε από την τρέχουσα ειδησεογραφία, ότι η Γερμανία έχει κερδίσει σχεδόν 100 δισεκατομμύρια δολλάρια από την αρχή της κρίσης, λόγω της πτώσης των επιτοκίων των ομολόγων της. Αυτό επισημαίνει το Ινστιτούτο της Παγκόσμιας Οικονομίας που εδρεύει στο Κίελο της Γερμανίας.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, οι πληρωμές επιτοκίων το 2012 ήταν χαμηλότερες κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ από τις εκτιμήσεις. Για φέτος η εξοικονόμηση αγγίζει τα 13 δισεκατομμύρια ευρώ και σύμφωνα με το Bloomberg που μεταδίδει την έρευνα, μετά το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο και την ανησυχία ότι μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η Γερμανία έχει γίνει «ασφαλές καταφύγιο» και με αποτέλεσμα να αυξήσει τις τραπεζικές καταθέσεις κατά 3 δισεκατομμύρια μόνο για φέτος.΄
Μπορεί να έστειλαν, λοιπόν, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αυτήν τη επιστολή καταγγελίας της Γερμανίας οι Βέλγοι, –η τύχη της αγνοείται, χαμένη στους δαιδαλώδεις διαδρόμους προς την Commission - αλλά όλοι οι ειδικοί αναλυτές συμφωνούν ότι η ομάδα της Φράου Καγκελαρίου και των συμμάχων της, θα τις κερδίσουν τις γερμανικές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου.
Η Ευρώπη, λοιπόν, της Δημοκρατίας, της Ισονομίας και της Αδελφοσύνης, τροφοδοτείται με δουλοπάροικους στην παραγωγική της βάση, παρασυρμένους μέσα στις στάχτες που αφήνει στο πέρασμά του αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος που λέγεται νεοφιλελευθερισμός.
Οι λαοί, κυριευμένοι από το δόγμα του σοκ, όχι του γνωστού, αλλά του άλλου σοκ από την έλλειψη οράματος και άξιων ηγεσιών σε καιρούς χαλεπούς.
Διότι, δυστυχώς, «δεν είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε», όπως τον παλιό καλό καιρό που ο κακός κεφαλαιοκράτης εκμεταλλευόταν την εργατική δύναμη για να πλουτίζει.
Σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα κι από αυτά που γίνονται στις ιστορίες με τους δράκους και τα φίδια.
Είναι η απορύθμιση του συστήματος αξιών ολόκληρων κοινωνιών, είναι η απουσία του κράτους δικαίου από κρίσιμους κοινωνικούς τομείς, είναι τα κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών που εξαϋλώνονται, είναι η γαλήνη και οι ελευθερίες των πολιτών αυτού του κόσμου που παραβιάζονται, καταστατικοί, συνταγματικοί χάρτες που ποδοπατούνται σαν κουρελόχαρτα. Όπου χρειάζεται, υπάρχουν μικροσκοπικοί κυβερνήτες, πρωθυπουργεύοντες σφουγγοκωλάριοι για να εφαρμόσουν τα δόλια σχέδια αυτής της επίμονα συνεχιζόμενης, υπερεθνικής απάτης.
Και βέβαια, απέναντι δεν είναι οι Γερμανοί, ο γερμανικός λαός, που επιβουλεύεται το μέλλον μας.
Είναι η απαίτηση των «αγορών» για τριμηνιαίες λογιστικές καταστάσεις, χωρίς κανείς ποτέ να ενδιαφέρεται αν και πόσο είναι φαλκιδευμένες αυτές οι καταστάσεις ούτε για το πώς και πόσοι άνθρωποι υποφέρουν πίσω από αυτά τα νούμερα των λογιστικών καταστάσεων ή πόσοι πιστεύουν σ’ αυτούς τους αριθμούς των διάφορων, διαχρονικά πλαστών, παλιών και καινούριων, «success stories»…
