Διάβασα το δελτίο τύπου από την προχθεσινή ομιλία της ηγουμένης του Οσίου Ευφραίμ στη Σχολή Γονέων Κατερίνης για τον πλησίον και πουθενά δεν είδα καθαρά αυτό που κατέστησε
απολύτως σαφές ο Χριστός με την παραβολή του καλού Σαμαρείτη.
Στην παραβολή που καθαρά και σταράτα ονόμασε ως πλησίον, τον Σαμαρείτη, τον αποξενωμένο εχθρό, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Την ώρα που πολλοί βάλλουν κατά των οικονομικών μεταναστών φορτώνοντάς τους όλα τα βάρη της οικονομικής κρίσης, της κρίσης αξιών, της εξαθλίωσης αλλά και της απουσίας ευνομούμενου κράτους.
Την ώρα που δεκάδες μετανάστες γίνονται θύματα της απροκάλυπτης βίας της Χρυσής Αυγής αλλά και της συγκεκαλυμμένης βίας του φοβισμένου πολίτη, την ίδια ώρα βλέπουμε τους ταγούς της τοπικής εκκλησίας αλλά και της Πανελλαδικής, ως τον ιερέα της παραβολής, να προσπερνούν αδιάφοροι την ρατσιστική βία ή και να επικροτούν τους θιασώτες της βλ. δηλώσεις του Αμβρόσιου Καλαβρύτων ή και του Σεραφείμ Πειραιώς.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως η φωτεινή εξαίρεση ο Σιατίστης Παύλος, οι υπόλοιποι δεν τολμούν ούτε να ψελλίσουν υπέρ του Σαμαρείτη, του πρόσφυγα, του εχθρού ως πλησίον, πόσο μάλλον να τον περιθάλψουν, να τον σώσουν. Ακόμα και εκείνοι που ομνύουν στο όνομά Του, που φωτογραφίζονται προσευχόμενοι ή μετά των ταγών της εκκλησίας, που επικαλούνται την πίστη τους και την Ορθοδοξία, ακόμα και εκείνοι, αρνούνται να εφαρμόσουν αυτά που υποτίθεται ότι πιστεύουν, και προσπερνούν ως οι ιερείς της παραβολής αδιάφοροι και μακριά από το συντελούμενο έγκλημα στρέφοντας αλλού το πρόσωπο.
Είναι και εκείνοι που επιδεικνύουν την πίστη τους, απολαμβάνουν τα εκ της επίδειξης οφέλη και εφαρμόζουν την Χριστιανική πίστη αλλά καρτ, ως τα καλά και συμφέροντα ημών.
Θα δεχθούμε το μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου, τι στιγμή όμως που η φιλανθρωπία γίνεται διαφήμιση και προσπορίζει ακόμα και πολιτικά οφέλη σε αυτούς που την εμπορεύονται, τη στιγμή που φουντώνει η ρατσιστική βία σε όλες της τις μορφές, την ώρα που χάνονται ζωές και λιθοβολούνται έγκυες μετανάστριες, την ίδια ώρα θα πρέπει κάποιοι να λογαριαστούν με την πίστη τους, με την ιστορία τους, με την θρησκευτική παράδοση. Άλλωστε σήμερα ομολογούντες την πίστη τους και εφαρμόζοντας καθ ολοκληρία τις Ευαγγελικές ρήσεις δεν θα υποστούν ούτε το μαρτύριο του λάκκου των λεόντων, ούτε τις θηριωδίες του Κολοσσιαίου ούτε τα μαρτύρια των πρώτων Χριστιανών, τους βίους των οποίων πολύ συχνά επικαλούνται.
Το περίεργο ή συνεπές για τους παρομοιαζόμενους ως τάφοι κεκονιαμένοι, είναι ότι δεν φαίνεται να τους τρομάζει ούτε το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: :41 Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπʹ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.
Και τότε όταν θα του αποκριθούν κι αυτοί: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή, και δε σε υπηρετήσαμε; 45 Θα τους αποκριθεί τότε εκείνος: Πραγματικά,σας λέω,καθόσον δεν τα κάνατε αυτά σ’ έναν απ’ αυτούς τους ασήμαντους,
ούτε σε μένα τα κάνατε.
Προσκαλούμε και προκαλούμε λοιπόν τον "ιερέα" αλλά και τους συν αυτώ να περιθάλψουν επί τέλους τον Σαμαρείτη, να τείνουν χείρα βοηθείας και λόγο συμπαθείας για τους οικονομικούς μετανάστες, να καταγγείλουν την ρατσιστική βία, να βοηθήσουν στην κοινωνική συνοχή, τουλάχιστον ως η Χριστιανική θρησκεία ορίζει.
Αντώνης Δ. Μάντζιος, οικονομόλογος
