Μεγάλε Μακρυγιάννη, τι δεν καταλαβαίνεις;
Της Έλενας Ακρίτα
Γιάννης Μακρυγιάννης :
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και
σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.»
24η Μαρτίου. Παραμονή της μεγάλης επετείου.
Τι το 'θελα να ξανανοίξω τα «Απαντα» του Μακρυγιάννη;
Μου ανέβηκε η πίεση πιο πάνω κι απ' το έλλειμμα.
Τα είπε όλα ο άνθρωπος, καλή του ώρα εκεί που είναι (και κακή μας ώρα εδώ που είμαστε):
Μια Ελλάδα να παρελαύνει για μια Ελλάδα που δεν υπάρχει. Το μόνο που έχει απομείνει να συντηρεί την ιστορική μνήμη είναι ένα κατακαημένο διαζευκτικό: «Ή». Τότε «Ελευθερία ή Θάνατος». Μετά «Καραμανλής ή τανκς». Σήμερα «Αυτοδυναμία ή χάος». Από πότε η αυτοδυναμία είναι το αντίθετο του χάους, κανείς δεν το 'βρε και
δεν το 'πε ακόμα.
Παραμονή, λοιπόν. Που σημαίνει ότι, τώρα που γράφω, δεν έχουν γίνει ακόμα οι απολογισμοί: πόσες μούντζες πέσανε (αν πέσουνε), πόσα γιαούρτια εκσφενδονίστηκαν, πόσα λιπαρά είχαν, πόσα τα αγελαδινά και πόσα τα κατσικίσια. Δεν ξέρω (ακόμα) αν έχει μετατραπεί το «ιστορικό κέντρο» σε «ανιστόρητο απόκεντρο».
Δεν ξέρω αν υπάρχει Πλατεία Συντάγματος: Γιατί Σύνταγμα, στάνταρ δεν υπάρχει.
«Το θερίον είπαν θερίον και ο άνθρωπος είναι χειρότερος».
Εμένα θα μου πεις; Εδώ, στην Ελλάδα για την οποία πολέμησες, απ' όλα έχει ο μπαχτσές.
Ολα τα «άνθη του Κακού».
Κι έχει και τον «κόσμο» που μάθαμε να λέμε «κοσμάκη». Χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς εφάπαξ, χωρίς ρεύμα, χωρίς φράγκο, χωρίς αύριο, χωρίς ελπίδα, χωρίς όνειρο. Τα όνειρα εκδικούνται! Εκδικούνται έναν λαό που έκανε το έγκλημα να πιστέψει πως μια ροζ τσιχλόφουσκα είναι το αύριό του.
Μεγάλε Μακρυγιάννη, τι δεν καταλαβαίνεις;
Τι πά' να πει «τσιχλόφουσκα»; Εδώ δεν καταλαβαίνουμε εμείς. Τι έγινε, Παναγιά μου; Από πού προέκυψαν τόσοι ανάπηροι και παίρνουν και επίδομα; Ετσι εξηγείται η κούρσα που με πήγε σπίτι μου μέσω Δομοκού. Σε τυφλό ταξιτζή έπεσα, αλλά την ταρίφα μια χαρούλα ήξερε να την βάλει διπλή και τρίδιπλη!
«Ο Ηλιος εβασίλεψε, Ελληνά μου
Βασίλεψε και το φεγγάρι εχάθη.»
Μεγάλε Μακρυγιάννη, τι δεν καταλαβαίνεις;
Τους αριθμούς; 1.300.000 οι άνεργοι. 14.000.000 δισ. λέει η Λαγκάρντ (μια ασπρομάλλα πολύ σικ, δεν συστηθήκατε, ε;) πρέπει να εξοικονομηθούν μέχρι τον Ιούνιο. 510 ο μισθός του Ελληνα. 375 ο μισθός στην Κροατία - προς τα εκεί βαδίζουμε κι εμείς περήφανα ως έθνος!
«Βαδίζουμε» κράτα το το ρήμα. Γιατί το «οδηγούμε» τείνει να καταργηθεί. Μια 70άρα ευρώ θέλεις για να γεμίσεις ντεπόζιτο. (Κατάλαβες τώρα γιατί δεν καταργούν τις παρελάσεις; Για να προπονείται ο κόσμος στο βάδην!)
«Είμαστε στο εμείς κι όχι στο εγώ».
Εμείς μπορεί να ήμασταν στο «εμείς». Οι κυβερνώντες όμως ήταν στο «εγώ». Γι' αυτό φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Σιγά σιγά, «ανεπαισθήτως» που λέει κι ο άλλος μέγας... Σιγά σιγά «ανεπαισθήτως» μάς βάλανε κι εμάς στη δική τους λογική. Το δικό τους «εγώ» έγινε και δικό μας. Κι εδώ είναι οι ευθύνες μας. Πολλές ευθύνες. Μόνο που εμείς τις πληρώνουμε. Ο πολιτικός τις προσπερνάει: Δεν
φταίει ποτέ αυτός. Φταίει ο προηγούμενος, ο επόμενος, φταίει όποιος ψήφισε, όποιος δεν ψήφισε, όποιος νομοθέτησε, όποιος κατάργησε, όποιος επανίδρυσε, όποιος διόρισε, όποιος απέλυσε, όποιος έδωσε αυξήσεις, όποιος έκανε μειώσεις. Τρέχα γύρευε, μεγάλε Μακρυγιάννη.
Δεν βγαίνει άκρη με το «εμείς» και το «εγώ».
24η Μαρτίου. Παραμονή της μεγάλης επετείου.
Τα κόμματα καίγονται με τα προεκλογικά, οι αρχηγοί τους καίγονται αν θα ξαναδεχτούν πίσω τους «αντιμνημονιακούς», οι «μνημονιακοί» απειλούν θεούς και δαίμονες, ο κακός χαμός σου λέω. Και μέσα στο χάος παραδώσαμε και το μετάλλιο του Σπύρου Λούη σε ξένο οίκο δημοπρασιών. Γιατί όχι; Αλίμονο! Αλλά 1.432 αντίστοιχα μετάλλια έχουμε με ιστορική αξία βαριά σαν τον ίσκιο του γεροπλάτανου, ένα πάνω, ένα κάτω, εκεί θα τα χαλάσουμε;
«Γι' αυτά τα μάρμαρα επολεμήσαμεν».
Στα ίδια μάρμαρα σήμερα αναρτούν πανό τα κόμματα. Λες κι είναι τσιφλίκι τους. Και δεν το 'πες μόνο εσύ. Το 'πε κι ο Ρίτσος: «Σ' ετούτα εδώ τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει». Δε βαριέσαι. Οσο άκουσαν εσένα τόσο άκουσαν κι εκείνον.
24η Μαρτίου. Παραμονή μιας επετείου που μας βρίσκει πάλι στο σημείο μηδέν:
«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.»
Μεγάλε Μακρυγιάννη, τι δεν καταλαβαίνεις; Αφού εσύ τα είπες! Ολα ! !
