Η δε κακή βουλή τω βουλεύσαντι κακίστη

Μας το έστειλε ο Αθανάσιος Τζήμας..... Ευχαριστούμε πολύ

ΑΡΘΡΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΖΗΜΑ

«Την Κυριακή η Ελλάδα αποφασίζει. Είναι η πιο σημαντική ψηφοφορία από την πτώση της δικτατορίας το 1974. Οι εκλογές γίνονται εν μέσω της μεγαλύτερης

ύφεσης που γνώρισε η χώρα εδώ και δεκαετίες»,  κρίνεται δε όχι μόνο η δική μας επιβίωση αλλά  και το μέλλον των παιδιών μας.  η ιστορία από αρχαιοτάτων χρόνων μας δίδαξε, πόσο σημαντική είναι μια απόφασή μας, εάν αποδειχθεί ότι ΔΕΝ είναι σωστή.

7^ος αιών π.Χ.

 Η δε κακή βουλή τω βουλεύσαντι κακίστη.

(Η κακή απόφαση είναι ακόμα πιο κακή γι’ αυτόν που την πήρε).

Παλιά Διαθήκη, Σοφία Σειράχ ΛΖ’

Αρχή παντός έργου λόγος, και προ πράξεως βουλή.

( Κάθε ενέργεια [πρέπει να] ξεκινάει από λογική σκέψη και κάθε πράξη από μια απόφαση).

Αναλογιστείτε πόσο σημαντική και βαρύνουσας σημασία ήταν η ψήφος εκείνου του δικαστή (του 7ου) που αντί να κρίνει «ένοχος» έκρινε «αθώος», πόσο θα είχε αλλάξει η μοίρα της χώρας εάν αυτή η «πιο σημαντική ψήφος» του δικαστή είχε αλλάξει στάση από «αθώος» σε «ένοχος» ; Ευτυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ (γιατί δεν θα το άντεχε η χώρα).

Για παράδειγμα στην Δίκη Κοσκωτά (όσοι θυμούνται) η αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου έγινε με ψήφους 7-6 .

Συγκυβέρνηση και «βρώμικο '89» 

Μετά τις  εκλογές του Ιουνίου του 1989, η  Νέα Δημοκρατία  και ο Ενιαίος Συνασπισμός (στον οποίο μετείχε και το ΚΚΕ) συναποφάσισαν τον σχηματισμό βραχύβιας κυβέρνησης, με κύριο σκοπό την «κάθαρση» από τα πολιτικά σκάνδαλα (το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν μόνο ένα από τα σκάνδαλα για τα οποία κατηγορήθηκε το ΠΑΣΟΚ). Η απόφαση των δύο κομμάτων να κινήσουν διαδικασίες ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής χαρακτηρίστηκε από πολλούς (κυρίως προερχόμενους από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ) ως «βρώμικο '89». Αυτό επέφερε μεγάλη όξυνση στην πολιτική πραγματικότητα της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής φέρεται να δήλωσε ότι «οι πρωθυπουργοί δεν πηγαίνουν στη φυλακή, πηγαίνουν στο σπίτι τους». Το κύριο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης πάντως, επικεντρώθηκε στην τύχη των πολιτικών προσώπων που εμπλέχθηκαν στο σκάνδαλο και όχι στην τύχη του προσώπου που έφερε το όνομά του, του Γιώργου Κοσκωτά.