ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΙΓΗΡΙΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Ο «Ταύρος της Καντούνα» που... δεν έριξε τα τσιμέντα! (vds)
TOY ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΒΑΡΗ
Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα της είδησης για το θάνατο του Ρασίντ Γιεκινί, όλοι οι Έλληνες
φίλαθλοι ενδεχομένως να σιγοψυθίρισαν: «Ρε τον κακομοίρη...» Μία απο τις πιο cult φιγούρες που έχουν «κοσμήσει» με την παρουσία τους το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής.
Την Παρασκευή (4/5) «έφυγε» από τη ζωή στα 48 (;) του χρόνια από μια «περίεργη ασθένεια» όπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση, που έδωσαν στην δημοσιότητα, η οικογένεια του εκλιπόντος και η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Νιγηρίας. Το ερωτηματικό δίπλα από την ηλικία, δεν είναι τυχαίο.
Ακόμα και την εποχή που πήγε στον Ολυμπιακό, κανείς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά πόσο χρονών ήταν. Βάσει των... επίσημων χαρτιών ήταν 31 χρονών όταν «πάτησε» το πόδι του στο αεροδρόμιο του Ελληνικού προκειμένου να ενταχθεί στην ομάδα του Νίκου Αλέφαντου, αν και οι κακές γλώσσες έλεγαν τότε ότι είχε «πατήσει» τα... 35! Συνήθως έτσι συμβαίνει με τους Αφρικανούς.
Το «deal» με τον Γεκινί είχε γίνει πριν από το Μουντιάλ της Αμερικής. Μάλιστα κανείς δεν τον ήξερε τότε και περιμέναν το Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα των ΗΠΑ για να δουν τι... ψάρια πιάνει. Στις 21 Ιουνίου 1994 η Νιγηρία έδινε το πρώτο της ματς κόντρα στη Βουλγαρία στο Cotton Bowl του Ντάλας. Στο 21ο λεπτό ο Φίνιντι κάνει μια κούρσα από τα δεξιά ύστερα από την πάσα του Αμουνίκε και μια πάσα «πάρε βάλε» ο Ρασίντ Γιεκινί σπρώχνει τη μπάλα στα δίχτυα του Μπόρισλαβ Μιχαήλοφ.
Πρώτο ματς στο Μουντιάλ και γκολ για τον νέο επιθετικό του Ολυμπιακού, ο οποίος πέρασε στην ιστορία των Παγκόσμιων Κυπέλλων για τον έξαλλο πανηγυρισμό του αγκαλιάζοντας τα δίχτυα. Εκτοτε μπορεί να μην σκόραρε ξανά, αλλά μόνο και μόνο γι' αυτό το γκολ είχε σηκώσει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μετά και τις μεταγραφές των Ίλια Ίβιτς και Αλέκου Αλεξανδρή: «Με Γιεκινί και Ίβιτς θα πέσουν τα τσιμέντα στο Καραϊσκάκη» είχε δηλώσει ο Αλέφαντος λίγο πριν από την έναρξη της προετοιμασίας.
Μάλιστα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έδιναν έκταση στον «Ταύρο της Καντούνα» ο οποίος είχε πάρει αυτό το «παρατσούκλι» για τη φοβερή του δύναμη και το γεγονός ότι «γέμιζε» τις αντίπαλες περιοχές με την παρουσία του. Η άφιξή του στην Ελλάδα άργησε αρκετά λόγω του Μουντιάλ, αλλά όπως αποδείχθηκε στις πρώτες προπονήσεις δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Οι εξετάσεις έδειξαν... ελονοσία και ο «Αλέ» είπε το αμίμητο! «Ο αλήτης ο μαύρος ο Γεκινής που ήρθε να μας κολλήσει ελονοσία για να πεθάνουμε. Ο αρρωστιάρης! Ο βρωμερός!»
Υστερα από καιρό ο προπονητής του Ολυμπιακού τον εμπιστεύεται στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα κυπέλλου με τη Δόξα Δράμας στις 28 Αυγούστου 1994, ενώ στο επόμενο ματς (για τον ίδιο θεσμό) θα πετύχει το πρώτο του γκολ κόντρα στο Ρέθυμνο (1-1) ενώ θα χάσει και πέναλτι. Στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» εμφανίστηκε στις 11 Σεπτεμβρίου, αλλά δεν μπόρεσε να σκοράρει με αντίπαλο τον Απόλλωνα Αθήνων αφήνοντας τα... τσιμέντα στη θέση τους.
Στα ευρωπαϊκά ματς με τη Μαρσέιγ ήταν ωσεί παρών και μετά την απόλυση του Νίκου Αλέφαντου (και την πρόσληψη του Γιούτσου) ο Γιεκινί βοήθησε τον Ολυμπιακό να πάρει ισοπαλία από τον Εδεσαϊκό πετυχαίνοντας το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής. Τελευταία φορά βρήκε δίχτυα κόντρα στον Ιωνικό Νίκαιας, αλλά όπως φάνηκε ήταν «ξενερωμένος» και ήθελε να αποχωρήσει.
Κάτι που έκανε άμεσα αφού δεν μπορούσε άλλο το... κουμάντο των «παλιών» μέσα στα αποδυτήρια. Οι κακές γλώσσες της εποχής λέγανε επίσης ότι αποτελούσε το σημείο αναφοράς των συμπαικτών του, αφού ήθελαν να τον χλευάζουν κάθε λίγο και λιγάκι, έχοντας εκείνος ως μοναδική παρέα τον Μπατίστα. Άλλωστε μόλις αποχώρησε από την ομάδα άφησε αιχμές για τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού λέγοντας ότι «αυτή η ομάδα δεν είναι οικογένεια...»
Μετά τον Ολυμπιακό μεταπήδησε στην Ισπανία και στη Σπόρτινγκ Χιχόν, ενώ ακολούθησαν κατά σειρά ομάδες όπως η Ζυρίχη, η Μπιζέρτε της Τυνησίας, η Αλ Σάαμπ του Κατάρ, η Άφρικα Σπορτς της Ακτής Ελεφαντοστού, η Τζούλιους Μπέργκερ της Νιγηρίας, με τελευταίο σταθμό της καριέρα του την Γκέιταγουεϊ στην Αμπεογκούτα της Νιγηρίας.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα ΜΜΕ της χώρας του, τα τελευταία χρόνια απομονώθηκε στη Νιγηρία του και τα παιδιά τον επισκέπτονταν μόνο για λίγες ημέρες κάθε χρόνο. Έπασχε από διπολική διαταραχή ή μανιοκατάθλιψη.
Ο Γιεκινί στο Μουντιάλ
Τα Highlights της καριέρας του