Σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες ζουν, κατά μέσο όρο, περισσότερο από τους άνδρες και, μάλιστα,
γύρω στα πέντε χρόνια. Το ζήτημα απασχολεί χρόνια τώρα τους επιστήμονες, οι οποίοι φαίνεται πια να πλησιάζουν στη λύση του αινίγματος.
Η αιτία εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι άνδρες είναι γενετικά πιο “αναλώσιμοι”, σε σχέση με το υποτιθέμενο “ασθενές” φύλο. Με άλλα λόγια, οι γυναίκες ζουν πιο πολλά χρόνια, λόγω της ανώτερης βιολογίας τους, που έχει να κάνει τελικά με το ότι γεννάνε και όχι του υποτιθέμενου λιγότερου στρες, σε σχέση με τους άνδρες στη ζωή τους.
Αν και με το πέρασμα του χρόνου, η “ψαλίδα” στο προσδόκιμο ζωής φαίνεται να κλείνει κάπως, παρόλα αυτά τον τελευταίο λόγο τον έχουν πάντα οι γυναίκες. Μάλιστα, όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα.
Στην ηλικία των 85 ετών υπάρχουν κατά μέσο όρο έξι γυναίκες για κάθε τέσσερις άνδρες, ενώ στην ηλικία των 100 ετών υπάρχουν υπερδιπλάσιες γυναίκες, που τα έχουν εκατοστήσει, σε σχέση με άνδρες. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα έζησε περισσότερα χρόνια από κάθε άλλον, ήταν μια γυναίκα, η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία πέθανε το 1997 σε ηλικία 122 ετών και 164 ημερών.
Μέχρι σήμερα, έχουν δοθεί διάφορες -όχι ευρέως αποδεκτές- ερμηνείες για την υπεροχή των γυναικών και την μειονεξία των ανδρών: ότι οι άνδρες κάνουν πιο απαιτητικές από σωματική άποψη εργασίες, άρα φθείρονται περισσότερα βιολογικά, ή ότι εμπλέκονται σε πιο ριψοκίνδυνες ή επιβλαβείς δραστηριότητες από τις γυναίκες, π.χ. πόλεμος, καυγάδες, κάπνισμα, περισσότερο αλκοόλ, χειρότερη διατροφή κ.α.
Οι ερμηνείες αυτές ουσιαστικά έχουν ένα επίμαχο κοινό σημείο: ότι οι άνδρες έχουν περισσότερο στρες στη ζωή τους και αυτό τους “σκοτώνει” νωρίτερα. Η νέα θεωρία, που κερδίζει έδαφος και φιλοδοξεί να ρίξει φως σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρώπινης βιολογίας, διατυπώθηκε από τον Καθηγητή Τομ Κέρκγουντ του Πανεπιστημίου του Νιούκασλ, κορυφαίο γεροντολόγο διεθνώς, σύμφωνα με τη βρετανική “Ιντεπέντεντ” και το αμερικανικό περιοδικό “Scientific American”.
Ο βρετανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το γυναικείο σώμα είναι πιο ικανό να εκτελεί τις εργασίες “συντήρησης ρουτίνας” που απαιτεί ένας οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί υγιή και ζωντανά τα κύτταρά του. Με τον τρόπο αυτό καθυστερεί τη γήρανση και το θάνατο, παρά τη διαδεδομένη αντίληψη -ιδιαίτερα στους κύκλους των αισθητικών και της βιομηχανίας καλλυντικών, που παίρνουν υπόψη μόνο τις αλλαγές στο δέρμα- ότι οι άνδρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες.
Σύμφωνα με τον Κέρκγουντ, υπάρχουν πλέον επαρκή επιστημονικά στοιχεία για να υποστηριχθεί ότι, ουσιαστικά, οι άνδρες είναι βιολογικά πιο “αναλώσιμοι” από τις γυναίκες, επειδή τα κύτταρα του σώματός τους δεν είναι προγραμματισμένα να διαρκούν, τόσο όσο των γυναικών.
Η λεγόμενη “θεωρία του αναλώσιμου σώματος”, που πρωτοεμφανίστηκε πριν από χρόνια, τείνει πλέον να γίνει η κυρίαρχη επιστημονική θεωρία, σχετικά με το γιατί γερνάμε και γιατί οι γυναίκες ζουν πιο πολύ.
Η θεωρία αναφέρει ότι αν και τα γονίδια είναι αθάνατα και μπορούν να ζήσουν για πάντα, με το να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη, το σώμα φθείρεται, επειδή είναι σχεδιασμένο (γενετικά προγραμματισμένο) από την εξέλιξη και τη φυσική επιλογή να ζει μόνο όσο χρειάζεται ώστε να μεταφέρει τα γονίδια στην επόμενη γενιά. Συνεπώς, είναι αναλώσιμο.
Το σώμα, όπως ένα αυτοκίνητο, χρειάζεται “συνεργείο”, δηλαδή συνεχή κυτταρική συντήρηση για να ανανεώνεται. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου διάφορα “σφάλματα” (βλάβες του DNA) συσσωρεύονται στα κύτταρα και τους ιστούς. Έτσι, γερνάμε, επειδή το σώμα μας δεν μπορεί να αποφύγει τα γενετικά λάθη. Αυτά τα “σφάλματα”, που σιγά-σιγά γίνονται όλο και περισσότερα, είναι πια πολύ δαπανηρά από ενεργειακή άποψη για την επιδιόρθωσή τους, για αυτό τελικά το σώμα μας υποκύπτει και πεθαίνει.
Το πότε αυτό -ο θάνατος- θα συμβεί, εξαρτάται από το πόση προσπάθεια το σώμα καταβάλλει για να συντηρήσει και να επιδιορθώσει τα σφάλματά του. Και σε αυτό φαίνεται πως οι γυναίκες υπερτερούν, επειδή χρειάζονται μικρότερη προσπάθεια. Αυτό συμβαίνει, επειδή στους ανθρώπους, όπως και στα περισσότερα άλλα είδη ζώων, η κατάσταση του σώματος του θηλυκού είναι πολύ σημαντική για την αναπαραγωγική επιτυχία.
Το έμβρυο πρέπει να τραφεί μέσα στην μητέρα του και το νήπιο να την θηλάσει, πράγματα που εξηγούν, γιατί το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πιο ανθεκτικό στο χρόνο, συγκριτικά με το ανδρικό.
Οι βιολόγοι έχουν πια βρει στοιχεία ότι τα θηλυκά, στα περισσότερα είδη, ζουν περισσότερο από τα αρσενικά. Τα πειράματα που έγιναν στο εργαστήριο του Κέρκγουντ, επίσης, έδειξαν ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερα συστήματα συντήρησης και επιδιόρθωσης του οργανισμού τους.
Άλλες μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός θηλυκού είναι ικανότερα στην αποκατάσταση της ζημιάς σε ένα σώμα, σε σχέση με τα κύτταρα που προέρχονται από το σώμα ενός αρσενικού.
Σημειωτέον, ότι τα αρσενικά (π.χ. γάτες και σκυλιά) ζουν περισσότερο από τα μη ευνουχισμένα, ενώ κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τους ευνούχους άνδρες, σύμφωνα με το βρετανό επιστήμονα. Ο λόγος είναι ότι η μεγάλη ποσότητα τεστοστερόνης, που έχει ένας φυσιολογικός άνδρας, ελαττώνει το προσδόκιμο ζωής του.
