απόσπασμα από την 2Η Ποιητική Συλλογήτου Αγγελου ΑγγελίδηΑιγίνιο 02-02-2012
πάνω απ΄ τις σκιές μας.
και μια αλήθεια ωμή όσο και βάρβαρη
απομηδένισε της φαντασίας μας όλες τις προεκτάσεις.
……
ξεθώριασαν οι τοίχοι στα συνθήματα.
έμμειναν μόνο γράμματα σαν άδεια σύμβολα απύθμενα
χωρίς να μας θυμίζουν το μεγαλείο του μυαλού
που μιας ψυχής περήφανης τα χέρια οδηγούσε.
ξεγλίστρησε η ελεύθερη ανάμνηση
τώρα κάτω προς το στομάχι.
άδειο δεν στέλνει δύναμη στο νου
για να σκεφτεί περίσσεια.
οι σύντροφοι μιας δράσης ολοήμερης
μοιράστηκαν δυο–δυο σαν τα ζευγάρια,
και ξέφυγαν αμίλητοι στις γειτονιές
και χάθηκαν μ΄ αθέλητη την έκφραση στο βλέμμα.
……
δε ξεχωρίζεις νοικοκύρηδες κι απόκληρους εδώ
στο ίδιο χρώμα βάφτηκαν μανδύες και χλαμύδες.
ισότητα απόλυτη και δίκαιη παντού
κι η μοιρασιά στη σύγχρονη εξαθλίωσή μας τέλεια.
τ΄ άστρα κι απόψε
δε μετρήθηκαν απ΄ τα παιδιά.
κι ούτε λαχτάρες ξέφυγαν στον ουρανό
μέσα απ΄ τις προσευχές μας.
…..
μούδιασαν και τ΄ ακίνητα τα λιανοκόκκαλα της γραίας.
μα και η νιά η όμορφη πιο κει
σε κίνηση ζεστή και υπογάστρια δεν αποκρίθηκε
πέρασαν τώρα κάμποσες νύχτες.
……
τελειωμένε άνθρωπε μικρέ
ακόλουθε της μοίρας των μεγάλων.
ακόλουθε των ανακόλουθων των άλλων όντων
σε αντιλήψεις, σκέψεις κι επιβολές μοιραίες.
δεν ξέφυγες τα δίχτυα τους.
και η πλεονεξία τους στυγνή διαστροφή,
έγινε ελεγχόμενος ορρός
στο αίμα σου το μισοπαγωμένο.
…..
οι πιο πολλοί στο δρόμο αυτό
δείλιασαν ή και φοβήθηκαν κι απόκαμαν στο πόνο
και άλλοι εύκολα μα βολικά μπερδεύτηκαν
απ΄ της πολιτικής των επιτήδειων τα λόγια.
ξεπέζεψαν το άρμα τους νωρίς
και έριξαν κατάχαμα πρόωρα τις ασπίδες.
πίστεψαν στα δολώματα ξανά
πίστεψαν και φαντάστηκαν καινούργιες προσδοκίες.
