Μία νέα έρευνα του καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστήμιο Notre Dame, Gabriel Radvansky, υποδεικνύει ότι η διέλευση από πόρτες προκαλεί κενά μνήμης. «Η είσοδος ή έξοδος από μία πόρτα,
λειτουργεί ως ένα "συνοριακό γεγονός" στο μυαλό, το οποίο ταξινομεί τις διάφορες δραστηριότητες και τις απομακρύνει», εξηγεί ο καθηγητής.
«Η ανάκληση κάποιας απόφασης ή δραστηριότητας που έχει γίνει σε κάποιο άλλο δωμάτιο είναι δύσκολο να επιτευχθεί, επειδή έχει πλέον “αποθηκευτεί” σε κάποιον άλλον χώρο»
Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην Τριμηνιαία Εφημερίδα της Πειραματικής Ψυχολογίας.
Με την διεξαγωγή τριών πειραμάτων τόσο σε πραγματικά όσο και εικονικά περιβάλλοντα, οι συμμετέχοντες -όλοι σπουδαστές- κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν κάποια εργασίες μνήμης, διασχίζοντας ένα δωμάτιο και καθώς διερχόντουσαν από μια πόρτα.
Στο πρώτο πείραμα, τα άτομα χρησιμοποίησαν ένα εικονικό περιβάλλον και μεταφερόντουσαν από το ένα δωμάτιο σε ένα άλλο, επιλέγοντας ένα αντικείμενο σε ένα τραπέζι, το οποίο αντάλλασσαν για ένα αντικείμενο σε ένα διαφορετικό τραπέζι. Πραγματοποιούσαν το ίδιο πράγμα, ενώ απλά κινούνταν μέσα σε ένα δωμάτιο, δίχως να περνάνε κάποια πόρτα.
Ο Radvansky διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντας φαινόταν να ξεχνάνε περισσότερο, όταν πέρναγαν μέσα από κάποια πόρτα, συγκριτικά με την κίνηση σε ένα δωμάτιο, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πόρτα ή «οριακές περιπτώσεις» παρεμποδίζει την ικανότητα κάποιου να ανακτήσει σκέψεις ή αποφάσεις που λήφθηκαν σε διαφορετικό δωμάτιο.
Το δεύτερο πείραμα, που πραγματοποιήθηκε σε ένα πραγματικό περιβάλλον, απαιτούσε από τους σπουδαστές, να κρύψουν σε κουτιά τα αντικείμενα που επέλεγαν από το ένα τραπέζι και να το μεταφέρουν μέσα στο δωμάτιο και να επαναλάβουν το ίδιο, περνώντας μέσα από μία πόρτα. Τα αποτελέσματα στον πραγματικό περιβάλλον συνέπεσαν με αυτά στο εικονικό: το περπάτημα μέσα από κάποια πόρτα μείωνε την μνήμη.
Το τελικό πείραμα σχεδιάστηκε για να ελεγχθεί εάν οι πόρτες στην πραγματικότητα διαδραματίζουν το ρόλο του ορίου για δραστηριότητες και αποφάσεις που πάρθηκαν σε κάποιο περιβάλλον, ή εάν η ικανότητα κάποιου να θυμηθεί συνδέεται με το περιβάλλον στο οποίο η απόφαση - στην περίπτωση αυτή, η επιλογή ενός αντικειμένου - δημιουργήθηκε. Προηγούμενη έρευνα είχε καταδείξει ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες επηρεάζουν την μνήμη και ότι πληροφορίες που αντλούνταν σε ένα περιβάλλον ανακτώνται καλύτερα όταν η ανάκτηση συμβαίνει στο ίδιο το περιβάλλον.
Οι συμμετέχοντες σε αυτό το στάδιο, περνώντας μέσω διάφορων θυρών, οδηγήθηκαν πίσω στο χώρου από όπου ξεκίνησαν. Τα αποτελέσματα έδειξαν καμία βελτίωση στη μνήμη, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πράξη της μεταβίβασης από μια πόρτα χρησιμεύει ως ένας τρόπος για το μυαλό να ταξινομεί αναμνήσεις.
Τελικά το η έκφραση «έκλεισε την πόρτα αυτή και τα άφησε όλα πίσω», έχει μία πιο κυριολεκτική σημασία, εκτός από μεταφορική...
madata
http://www.tampouloukia.gr/2011/11/blog-post_4274.html
