Έτσι θα δείχνει σε λίγο καιρό και η στάση των έστω και λίγων γονέων που αρνούνται την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων στα σχολεία μας σήμερα
Την «υποδέχθηκαν» με παιδικό φέρετρο και κατάρες.
50 χρόνια μετά την υποδέχθηκαν στον Λευκό Οίκο
50 χρόνια μετά την υποδέχθηκαν στον Λευκό Οίκο
Η 6χρονη Ρούμπι Μπρίτζις ήταν το πρώτο έγχρωμο παιδί που πέρασε το κατώφλι σε σχολείο λευκών. Την συνόδευαν τρεις αστυνομικοί, για να την προστατέψουν. Το πλήθος είχε συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθεί για την κρατική απόφαση, που επέτρεπε σε μαύρους να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία με τους λευκούς.
Η Ρούμπι ήταν ένα από τα έξι παιδιά που πέρασαν τις εξετάσεις που θέσπισε η πολιτεία για να κρίνει ποια έγχρωμα παιδιά είχαν τις ικανότητες να καθίσουν στα ίδια θρανία με τα λευκά. Δύο από τα έξι παιδιά επέλεξαν να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στο παλιό τους σχολείο, ενώ τα υπόλοιπα τρία πήγαν στο σχολείο δύο μέρες μετά από τη Ρούμπι, στις 16 Νοεμβρίου.
Η συμμετοχή στις εξετάσεις ήταν προαιρετική και αρχικά, ο πατέρας της Ρούμπι δεν ήθελε να μπλέξει την κόρη του σε μια τόσο ταραγμένη υπόθεση. Επέμενε όμως η γυναίκα του, που θεωρούσε ότι όφειλαν να συμμετέχουν ενεργά, όχι μόνο για να προσφέρουν καλύτερη μόρφωση στην κόρη τους, αλλά και για να αγωνιστούν για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών.
Έτσι, στις 14 Νοεμβρίου 1960, η 6χρονη Ρούμπι έφτασε στο δημοτικό σχολείο William Frantz. Έξω από το κτίριο περίμεναν οι γονείς όλων των μαθητών του σχολείο και αρνούνταν να αφήσουν τα παιδιά τους να μπουν μέσα. Πετούσαν ντομάτες, φώναζαν, εκτόξευαν προσβολές και κάποιοι είχαν γράψει ρατσιστικά σχόλια στον τοίχο. Η Ρούμπι δεν είχε αντιληφθεί τη σημασία της στιγμής. Όταν είδε τον κόσμο και άκουσε τη φασαρία, θεώρησε ότι γινόταν κάποια γιορτή ή παρέλαση.
Ο αστυνομικός που τη συνόδευε, Τσαρλς Μπαρκς, θυμάται ότι η μικρή
δεν έδειξε να φοβάται ούτε ταράχτηκε από τις φωνές: «Ακολουθούσε σαν
στρατιωτάκι. Ήμασταν όλοι πολύ περήφανοι!» Το μοναδικό πράγμα που την τρομοκράτησε ήταν ένα μικρό ξύλινο φέρετρο, μέσα στο οποίο ήταν ξαπλωμένη μία μαύρη κούκλα. Το είχε φέρει στο σχολείο μία γυναίκα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Η Ρούμπι έχει δηλώσει πως έβλεπε εφιάλτες με το φέρετρο για μήνες και άρχισε να προσεύχεται κάθε μέρα, πριν φύγει για το σχολείο.
Την πρώτη μέρα την πέρασαν στο γραφείο του διευθυντή, καθώς ήταν αδύνατον να γίνει μάθημα με την ένταση που επικρατούσε. Τ
η δεύτερη μέρα, ο ιερέας Λόιντ Φόρμαν συνόδευσε την 5χρονη κόρη του στο σχολείο, σπάζοντας έτσι το μποϊκοτάζ που είχαν εφαρμόσει οι γονείς. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι μαθητές επέστρεψαν στα θρανία.
Ωστόσο, για ένα χρόνο, κανείς καθηγητής δεν δεχόταν να διδάξει τη Ρούμπι πέρα από μία δασκάλα, την Μπάρμπαρα Χένρι, η οποία έκανε μάθημα μόνο στην 6χρονη.
Ακόμα και όταν η καθημερινότητα επέστρεψε στους κανονικούς της ρυθμούς, μία γυναίκα εμφανιζόταν συχνά στο προαύλιο και απειλούσε τη Ρούμπι πως θα τη δηλητηρίαζε. Ευτυχώς, οι απειλές δεν έγινε ποτέ πράξη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το «θράσος» της οικογένειας Μπρίτζις πέρασε ατιμώρητο.
Ο πατέρας της απολύθηκε και οι παππούδες της έχασαν τη γη που καλλιεργούσαν στο Μισισιπί.
Η Ρούμπι Μπρίτζις δούλεψε για χρόνια σε πρακτορείο ταξιδίων, προτού παραιτηθεί για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Έχει μιλήσει πολλές φορές για την εμπειρία της και τον ρατσισμό που επικρατεί στις ΗΠΑ.
Το 2011, όταν συνάντησε τον Μπαράκ Ομπάμα, στάθηκαν μπροστά στον πίνακα που ζωγράφισε ο Νόρμαν Ρόκγουελ προς τιμήν της και ο πρόεδρος τον ΗΠΑ της είπε: «Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα ήμουν εδώ και δεν θα βλέπαμε μαζί αυτόν τον πίνακα»....
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.
Για την αντιγραφή
Αντώνης Δ. Μάντζιος, οικονομολόγος,
πρώην δημοτικός σύμβουλος Κατερίνης
