Η Βουλευτής Επικρατείας, Νίκη Κ. Κεραμέως, στην ομιλία της ως Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας κατά την πρωτολογία της, αλλά κυρίως τη
δευτερολογία της, στη συζήτηση για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέδειξε το γεγονός ότι η Κυβέρνηση καταστρατηγεί την κοινοβουλευτική διαδικασία, υποτιμά την κοινοβουλευτική συζήτηση και, κυρίως, αμαυρώνει την τέλεση του νομοθετικού έργου, ακόμα και όταν αυτό περιβάλλεται από ευρεία συναίνεση.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία και τα βίντεο των ομιλιών:
▪ Δύο σχόλια επί της διαδικασίας:
▪ Δεν είναι δυνατόν η δημόσια και ανοιχτή διαβούλευση να είναι επιλεκτική. Δεν είναι δυνατόν – και δεν είναι και νόμιμο - να τίθενται μόνο μερικά από τα άρθρα των νομοσχεδίων σε διαβούλευση, συνήθως τα πιο «ανώδυνα» άρθρα, και άλλα – συνήθως τα πιο «επίμαχα» άρθρα – να μην τίθενται σε διαβούλευση, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την κοινωνία από τη συζήτηση σε σχέση με ζητήματα άκρως σημαντικά.
▪ Έως τώρα είχαμε τροπολογίες άσχετες με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο, τροπολογίες εκπρόθεσμες, τροπολογίες που έρχονται τελευταία στιγμή. Από σήμερα έχουμε και τροπολογίες «φαντάσματα», που δεν έχουν καν ακόμη κατατεθεί στη Βουλή και που ωστόσο οι Υπουργοί έρχονται και μας μιλούν για αυτές.
▪ Εκ των ων ουκ άνευ ότι συμφωνούμε επί της αρχής με το παρόν σχέδιο νόμου που εισάγει απαραίτητες διατάξεις σχετικά με τα εγκλήματα στον κυβερνοχώρο.
▪ Ωστόσο, εγείρονται σοβαροί προβληματισμοί για κάποια από τα άρθρα που περιλαμβάνονται στο δεύτερο μέρος του παρόντος, στις λεγόμενες λοιπές διατάξεις, πολλές από τις οποίες δεν τέθηκαν σε δημόσια διαβούλευση.
▪ Και ξεκινώ με τα άρθρα 8 και 9 που ρυθμίζουν ζητήματα αντεγκληματικής πολιτικής:
▪ Με τις διατάξεις που εισηγείστε σήμερα διευρύνετε σημαντικά το πεδίο της εξάλειψης του αξιοποίνου και της παραγραφής ποινών. Διευρύνετε την άφεση αμαρτιών. Δίνετε άφεση αμαρτιών σε περισσότερους.
▪ Με το να επαναλαμβάνονται τέτοιες ρυθμίσεις εξάλειψης του αξιοποίνου και παραγραφής των ποινών, δίνεται, τελικά, η εντύπωση μιας πάγιας ρύθμισης που ακυρώνει, για τα συγκεκριμένα αδικήματα, την ποινική διαδικασία, τους σκοπούς της ποινικής δίκης και εν τέλει την αποτρεπτική λειτουργία της ποινής.
▪ Προχωρώ στο άρθρο 15 που αφορά σε ζητήματα σωφρονιστικής πολιτικής:
▪ Επιμηκύνετε κατά ένα έτος τη δυνατότητα να αποφυλακιστούν υπό όρους κρατούμενοι που εκτίουν ποινές πολυετούς κάθειρξης. Αυτές οι ρυθμίσεις εισήχθησαν από εσάς τον Απρίλιο του 2015 ως έκτακτα μέτρα αποσυμφόρησης των καταστημάτων κράτησης με διάρκεια ισχύος ένα έτος.
▪ Ως γνωστόν όμως, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
▪ Σήμερα, εισηγείστε την παράταση της ισχύος της δικής σας διάταξης για ένα επιπλέον έτος, έως τον Απρίλιο του 2017.
▪ Και, κυρίως, τι κάνατε αυτό το ένα έτος για την αποσυμφόρηση των φυλακών και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων προκειμένου να μην χρειαστεί περαιτέρω παράταση, για να μην χρειαστεί να αποφυλακιστούν και άλλοι καταδικασθέντες εγκληματίες;
▪ Ποιος είναι ο στρατηγικός σας σχεδιασμός για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης;
▪ Τέτοιου είδους ρυθμίσεις τείνουν να αποκτήσουν πάγιο και διαρκή χαρακτήρα, αποδυναμώνοντας τη λειτουργία της ποινής και την αποτελεσματικότητα της ποινικής δικαιοσύνης.
▪ Θα ήθελα τέλος να αναφερθώ στο άρθρο 11 που ρυθμίζει ζητήματα του Κώδικα Οργάνωσης Δικαστηρίων:
▪ Συστήνετε νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την αναμόρφωση του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών, και με τον ίδιο νόμο προβαίνετε σε αποσπασματικές αλλαγές στον ισχύοντα κώδικα.
▪ Προς τι η βιασύνη; Τι ακριβώς εξυπηρετεί η εισαγωγή επιμέρους ρυθμίσεων ενός Κώδικα που πρόκειται να αλλάξει εν συνόλω στο αμέσως επόμενο διάστημα;
▪ Δεν μπορεί κανείς παρά να συνδέσει τη νομοθετική αυτή «πρεμούρα» με τις αρχαιρεσίες στα μεγάλα Δικαστήρια και Εισαγγελίες της χώρας τον Σεπτέμβριο του 2016.
▪ Δημιουργείται κλίμα αστάθειας και καχυποψίας, εμπεδώνεται στους υποψηφίους το αίσθημα ότι τυγχάνουν άνισης μεταχείρισης, καθώς, ενδεχομένως, πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις που ευνοούν κάποιους εξ αυτών.
▪ Η αποσπασματικότητα και η βιασύνη νομοθέτησης των διατάξεων γεννά βάσιμες υποψίες για ύποπτες προθέσεις. Νομοθετήστε, επιτέλους, για μια φορά συνεκτικά και με στρατηγική στόχευση.
▪ Τα μέτρα για την εξάλειψη του αξιοποίνου, για την παραγραφή των ποινών, για την απόλυση καταδικασθέντων κρατουμένων, είναι όλα εφήμερα, πυροσβεστικά μέτρα που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό καθ’ εαυτό, αλλά μόνο εκφάνσεις του.
▪ Θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους, σε κάθε πτέρυγα αυτής της αίθουσας, ο βαθμός, στον οποίο οι Έλληνες πολίτες απολαύουν ή όχι το δικαίωμα στη δίκαιη δίκη, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, και το δικαίωμα σε αξιοπρεπή μεταχείριση στις φυλακές, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 3 της ΕΣΔΑ.
▪ Θα έπρεπε να μας προβληματίζει όλους η σωρεία καταδικών, πάνω από 400, του ελληνικού κράτους από το δικαστήριο του Στρασβούργου τόσο για τη βραδύτητα απονομής της δικαιοσύνης όσο και για τις συνθήκες κράτησης στις φυλακές.
▪ Θα έπρεπε να μας προβληματίζουν τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με τα οποία η χώρα μας κατατάσσεται πλέον στην 155η θέση των χωρών που καθυστερούν να εκδικάσουν τις υποθέσεις, με μέσο χρόνο απόδοσης δικαιοσύνης που φθάνει κατά υπόθεση τα 4,3 χρόνια.
▪ Μήπως θα έπρεπε να δημιουργήσουμε επιτέλους τις συνθήκες εκείνες, ώστε να μπορούν οι δικαστές να επιτελούν το έργο τους, αντί να δίνουμε συστηματικά άφεση αμαρτιών σε όσους παρανομούν;
▪ Μήπως θα έπρεπε να αγωνιστούμε προκειμένου οι συνθήκες κράτησης να είναι αξιοπρεπείς, αντί να απελευθερώνουμε – λόγω συμφόρησης – εγκληματίες που έχουν καταδικαστεί;
▪ Μήπως θα έπρεπε εν τέλει να κάνουμε πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αντί για εφήμερες, εμβαλωματικές, πυροσβεστικές παρεμβάσεις.
▪ Με μια τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, «με σκοπό την άμεση ανάσχεση της ανεργίας», όπως χαρακτηριστικά λέτε, σχεδιάζετε νέα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και στη συνέχεια συστήνετε 360 νέες οργανικές θέσεις μόνιμου προσωπικού.
▪ Αυτό είναι το σχέδιο σας για την καταπολέμηση της ανεργίας; Ρημάζετε τα πάντα και μετά καταρτίζετε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας από τη μια, και διογκώνετε το δημόσιο από την άλλη, στα τυφλά;
▪ Γιατί είναι υποκριτικό να μιλάτε για κοινωνικό κράτος, τη στιγμή που καταργείτε το όριο στις κρατικές δαπάνες για τα πρόσωπα που συνοδεύουν τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς Εξωτερικών, Οικονομικών και Άμυνας σε επίσημα ταξίδια.
▪ Είναι υποκριτικό να μιλάτε για προστασία των αδυνάμων, τη στιγμή που προβλέπετε ότι όλοι αυτοί οι απεριόριστοι σε αριθμό συνοδοί θα δικαιούνται να μένουν σε ξενοδοχείο ίδιας κατηγορίας με τον υψηλό ταξιδιώτη που συνοδεύουν.
▪ Πόσες σπατάλες πια εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου;
