Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Πραγματικά δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε συνομιλητή του στο θέμα της Λίστας Λαγκάρντ τον Ερβέ Φαλσιανί, τον άνθρωπο που υπέκλεψε τη λίστα της τράπεζας HSBC (τη γνωστή ως Λίστα Λαγκάρντ) και που για την Ελβετία αποτελεί «κόκκινο πανί».
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μάλιστα έφθασε στο σημείο, με αφορμή την κατάθεση που έλαβαν με άκρα μυστικότητα τέσσερις εισαγγελείς από τον Φαλσιανί, να κοκορευτεί ότι έλαβε και τα εύσημα του υποκλοπέα, ο οποίος καταζητείται από την Ιντερπόλ και ψάχνει τρόπους να συνεργάζεται με κυβερνήσεις για να διασωθεί.
Η ιστορία μυρίζει συσκότιση.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελβετία θεωρεί τη Λίστα προϊόν υποκλοπής και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο αρνείται να δώσει οποιοδήποτε στοιχείο.
Όποιος, λοιπόν, θέλει πραγματικά να έλθει σε συνεργασία με τις ελβετικές αρχές,
οφείλει να ξεχάσει τον Φαλσιανί και να ζητήσει τα στοιχεία στο πλαίσιο μιας επίσημης συνεργασίας.
Ο Φαλσιανί, που συνεργάζεται με τους Podemos, έχει δηλώσει ότι θέλει να συνεργαστεί με τον κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τυχαίο;
Μάλιστα, σε συνέντευξη που ο Φαλσιανί έδωσε στις 10 Φεβρουαρίου 2015 στη Σοφία Παπαϊωάννου (τηλεόραση του Alpha), το είχε πει ξεκάθαρα:
Πρότεινε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές, λέγοντας πως «αν αύριο μου ζητήσουν να πάω επίσημα στην Ελλάδα θα πάω. Αν πάω ανεπίσημα θα με συλλάβουν. Αν με προσκαλέσει η νέα κυβέρνηση θα συνεργαστώ με χαρά με τις αρχές».
Όπως είπε, θα μας… βοηθήσει να πάρουμε τα στοιχεία, διότι… βρίσκονται στο διαδίκτυο!
Η Ελλάδα, όμως, πραγματοποιεί εδώ και χρόνια και επί όλων των τελευταίων κυβερνήσεων επαφές με τις ελβετικές αρχές.
Στις 19 Μαΐου, ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός Π. Νικολούδης είχε δώσει το πλαίσιο των συνομιλιών μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ελβετικών Αρχών:
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει, ήδη, αρχίσει συνομιλίες με τις ελβετικές Αρχές για την κατάρτιση συμφωνίας ανταλλαγής πληροφοριών επί φορολογικών θεμάτων», ανέφερε, προσθέτοντας ότι «οι συζητήσεις μεταξύ των δύο μερών γίνονται υπό το φως της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας».
Πού κολλάει σ’ αυτά ένας καταζητούμενος από την Ιντερπόλ;
Και στις 3 Απριλίου, πάλι με έγγραφό του στη Βουλή, ο κ. Νικολούδης το είχε πει ξεκάθαρα:
«Οι έλεγχοι προχωρούν με αργούς ρυθμούς, εξαιτίας ενός πλέγματος παραγόντων που καθιστούν δυσχερές αυτό το έργο. Για τη μεν «λίστα Λαγκάρντ», οι εξαιρετικές δυσκολίες εντοπίζονται στην άρνηση των ελβετικών αρχών να δώσουν στοιχεία, για δε τις εξωχώριες εταιρείες, λόγω του γεγονότος ότι απαιτείται η συνεργασία κι άλλων χωρών (αρχών ή παραγόντων αυτών) για τη διασταύρωση των στοιχείων.
«Η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη της, να λύσει το ζήτημα» εξήγησε ο κ. Νικολούδης και επικαλέστηκε την εμπειρία του από τη θέση του ως προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Διαφθοράς για να πει πως «γενικά, ήταν εξαιρετικά δύσκολο και επί των ημερών μου, παρά τις διεθνείς επαφές μου, σε πάρα πολλές περιπτώσεις ανταλλαγής πληροφοριών να πετύχω την συλλογή πληροφοριών».
«Το να επιχειρεί κανείς φορολογικό έλεγχο κεχωρισμένα και μεμονωμένα, δηλαδή ή μόνο στη λίστα Λαγκάρντ ή μόνο στη λίστα Λουξεμβούργου κ.λπ είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει σε εσφαλμένα συμπεράσματα γιατί βλέπει μόνο το δέντρο και όχι το δάσος. Πρέπει να συνεκτιμήσεις και άλλα στοιχεία, από άλλες τράπεζες, χρηματιστήρια κ.λπ.», εξήγησε ο κ. Νικολούδης.
Ειδικώς για τη λεγόμενη «λίστα Λαγκάρντ» είπε πως ο έλεγχός της είναι εξαιρετικά δύσκολος, γιατί η Ελβετία θεωρεί ότι τα στοιχεία έφυγαν με παράνομο τρόπο από την τράπεζα και αρνείται να δώσει στοιχεία.
Φανταστείτε τι θα γίνει τώρα που έβαλαν στο παιχνίδι τον Φαλσιανί!
