Για ποιο λόγο η κοινωνία, που συνεχίζει επί χρόνια να αιμορραγεί, να σώζει πλέον τις τράπεζες; Το ερώτημα δεν είναι ηθικολογικού χαρακτήρα, αλλά απορρέει ευθέως από
μερικές διαπιστώσεις που το θέτουν αυτονόητα.
Οι τράπεζες έχουν επωφεληθεί από εγγυήσεις και “ζεστό χρήμα” συνολικού ύψους 238 δισ. ευρώ, με διακηρυγμένο στόχο να αποκατασταθεί η δυνατότητά τους να χρηματοδοτούν την οικονομία. Ενώ λοιπόν είμαστε στην ολοκλήρωση του δεύτερου “γύρου” της διαδικασίας ανακεφαλαίωσής τους, ενώ πανηγυρίζουν για τα κεφάλαια που αντλούν κατά τη διαδικασία των αυξήσεων κεφαλαίου, ενώ προγραμματίζουν επιστροφή στο παλιό “πάρτι” των μερισμάτων και των μπόνους, ενώ εξακολουθούν να παρέχουν “θαλασσοδάνεια” και να ανέχονται τη μη εξυπηρέτησή τους όταν πρόκειται για τα κόμματα της συγκυβέρνησης, για τους μιντιάρχες και επιφανείς της “επιχειρηματικότητας”, η στρόφιγγα χρηματοδότησης της οικονομίας παραμένει κλειστή.
Η πιστωτική επέκταση (δηλαδή ο ρυθμός μεταβολής του τραπεζικού δανεισμού προς τον ιδιωτικό τομέα) ήταν αρνητικός και το Μάιο, σε ποσοστό 3,7%. Που σημαίνει ότι αυτός ο δανεισμός μειώθηκε το Μάιο κατά 674 εκατ. ευρώ. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για το Μάιο: η πιστωτική επέκταση είναι αρνητική, δηλαδή ο τραπεζικός δανεισμός προς τον ιδιωτικό τομέα μειώνεται διαρκώς, από το 2011, που ήταν -3,1% σε ετήσια βάση.
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι το πρώτο πεντάμηνο του 2014 η μέση ποσοστιαία μείωση του τραποεζικού δανεισμού προς τον ιδιωτικό τομέα ήταν 4%, μεγαλύτερη σε σχέση με το 2013 που κυμάνθηκε στο 3,8% περίπου!
Δηλαδή, όσο οι τράπεζες “ανασταίνονται”, τόσο τα πράγματα χειροτερεύουν! Προφανώς, έχουν το μυαλό τους αλλού: στο πώς θα ξαναρχίσει το παλιό “πάρτι”…
Όμως, η αφορμή γι΄ αυτό το σχόλιο είναι άλλη: είναι τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για τα επιτόκια τραπεζικού δανεισμού και καταθέσεων του ιδιωτικού τομέα. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, λοιπόν, αποκαλύπτουν ότι το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο του δανεισμού προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις αυξήθηκε τον Απρίλιο κατά 0,36%, ενώ το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο των νέων καταθέσεων μειώθηκε κατά 0,07%.
Συμπέρασμα: Οι τράπεζες όχι μόνο δεν χρηματοδοτούν την οικονομία, αλλά στο βαθμό που το κάνουν, αυξάνουν το επιτόκιο. Και από την άλλη, παίρνουν τα χρήματά μας πιο φτηνά, μειώνοντας το επιτόκιο καταθέσεων.
Ιδού γιατί το ερώτημα “Γιατί να σώζουμε τις τράπεζες υποβάλλοντας σε τρομερές θυσίες την κοινωνία;” δεν είναι ηθικού χαρακτήρα, αλλά τίθεται εκ των πραγμάτων…
