Εξαιρετική τιμή για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης η παρουσία της ομοτίμου καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ. Βουλευτού Επικρατείας κ.Μερόπης Σπυροπούλου.

 Η Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών

"Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου...Οι υπερήλικοι στην οικογένεια".

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:

-Σύλλογος Πολυτέκνων Πιερίας

-Σύλλογος Μικρασιατών Πιερίας

      Εξαιρετική τιμή για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης η παρουσία της
ομοτίμου καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ. Βουλευτού Επικρατείας κ.Μερόπης Σπυροπούλου.

Τη Δευτέρα 4/3/2013 , στα πλαίσια των ομιλιών της Σχολής Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης,  μίλησε η κ. Σπυροπούλου Μερόπη, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών , και καθήλωσε το πολυπληθές ακροατήριο με τον μεστό και κρυστάλλινο στη σαφήνειά του λόγο της. Το θέμα της ομιλίας ήταν " Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου…Οι υπερήλικοι στην οικογένεια".

  Πριν από την ομιλία οι ακροατές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τραγούδια παραδοσιακά από τη χορωδία Μικρασιατών Πιερίας υπό την επιτυχημένη διεύθυνση του κ. Πατρή. Η ομιλήτρια στην αρχή τόνισε τη διπλή διάσταση του θέματος με τη σαφή εντολή της τιμής των τέκνων προς τους γονείς νοητικά και συναισθηματικά ,είτε είναι εν ζωή είτε έχουν φύγει από την παρούσα ζωή .Το δεύτερο σκέλος, λόγω της αύξησης του προσδόκιμου της ζωής, αφορά στη συνύπαρξη με τους υπερήλικες στην οικογένεια με θετικές κι αρνητικές όψεις. Στη χώρα μας με τις παραδοσιακές αξίες οι σχέσεις ήταν παλιότερα πολύ στενές, όμως τα τελευταία χρόνια με τη μίμηση σαθρών προτύπων, υπερβολικών απαιτήσεων και διεκδικήσεων και τον εν γένει ατομοκεντρισμό το δέσιμο της οικογένειας χαλάρωσε.

      Φυσικά για την κάθε οικογένεια ισχύουν άλλοι παράγοντες ανάλογα με την υγεία των ηλικιωμένων μελών. Αν ασθενούν και ιδιαίτερα από άνοια η φροντίδα είναι πολλαπλή, όμως αν αυτοεξυπηρετούνται υπάρχει συμπαράσταση  προς τα παιδιά και τα εγγόνια. Εφαρμόζοντας την εντολή( τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου) οι υπεραπασχολημένοι νέοι καλό είναι να θυμούνται ότι δε θα έχουν για πάντα τους γονείς τους, να προσπαθούν να καταλάβουν τη μοναξιά των μεγαλυτέρων και να τους χαρίζουν πλούσια, όχι τσιγκούνικα, συναισθήματα και χρόνο. 

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος έγραφε για τον ζωηρό πόθο του να ανασταίνονταν οι γονείς του για να τον καμάρωνε η μάνα του και να ένιωθε ο ίδιος αγαλλίαση. 

Κι ο Γιάννης Τσαρούχης 80χρονος έκλαιγε γοερά στην κηδεία της 100χρονης μητέρας του γιατί έχανε τον άνθρωπο που τον θεωρούσε παιδί.

        Για  να εφαρμόζεται η τιμή προς τους ηλικιωμένους καλό είναι οι νέοι να μην αντιδρούν έντονα είτε δέχονται τις συμβουλές τους είτε αντιδρούν. Να τους διακρίνει σεβασμός και ανεκτικότητα ,εφόσον ξέρουν ότι οι ηλικιωμένοι δύσκολα προσαρμόζονται σε νέες συνθήκες, έχουν όμως πείρα και μια αστείρευτη αγκαλιά αγάπης για τα εγγόνια τους ,καθώς τα διηγούνται παραμύθια ή τους μεταδίδουν αξίες και αλήθειες της ζωής. 

Η συμπεριφορά των νέων καταγράφεται στη συνείδηση των μικρών παιδιών που θα φερθούν παρόμοια στους γονείς τους μελλοντικά, κατά τη ρήση του σοφού Πιττακού << Ό,τι προσφέρεις τέτοια να περιμένεις από τα παιδιά σου>>.

       Και οι γονείς όμως να φέρονται διακριτικά και με αγάπη, να θυμούνται ότι τα εγγόνια είναι παιδιά των παιδιών τους, ευθύνη άλλων κι ότι τα τελευταία χρόνια η απόσταση γενεών είναι πολλαπλάσια. Να θυμούνται οι γονείς ότι τα παιδιά τους τα χάρισε ο Θεός και να αναθέτουν σ’ Αυτόν τη φροντίδα τους.

Τιμή στους γονείς αλλά και στους πνευματικούς γονείς και στους δασκάλους και σε όσους βοήθησαν στην προκοπή μας. Αμετάβλητη εντολή ακόμη και για τους γονείς που με άνοια και απλανές βλέμμα περιμένουν την επίσκεψη των παιδιών τους σε κάποιο ίδρυμα. Αγάπη και φροντίδα σαν αυτή που έδειξε από τον Σταυρό ο Χριστός αναθέτοντας στον Ιωάννη τη φροντίδα της μητέρας Του, της Παναγίας. Άλλωστε ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων. Με πληρότητα απάντησε η κ. Σπυροπούλου στις ερωτήσεις και απορίες των ακροατών.

      Η επόμενη ομιλία προγραμματίστηκε για τις 11/3/2013 με ομιλήτρια την κ.Νικολινάκου Τόνια, κλινική ψυχολόγο, ΜD με θέμα " Συνεξάρτηση ή αγάπη; Πώς σχετιζόμαστε με τον άλλο; Αγάπη και χρήση του άλλου. Προσδοκίες. Τι μου λείπει και τι συμπληρώνω με τον άλλο; Δύο μισά κάνουν ένα ολόκληρο".