Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όπως προκύπτει από τις τοποθετήσεις αρκετών στη διάρκεια του 9ου συνεδρίου του κόμματος, ο καημός τους είναι η συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση και η… φθορά που υφίσταται από τη συνεργασία του με τη Νέα Δημοκρατία!
Δηλαδή, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, πρωτοκλασάτα στελέχη και πρωτοκλασάτοι… διαφωνούντες (κάποιοι από αυτούς δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διαφωνούν), έρχονται τώρα να μας πουν πως το ΠΑΣΟΚ φθείρεται επειδή μετέχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και όχι επειδή η φθορά ήταν αναπόφευκτη μετά τις ολέθριες επιλογές του Γιώργου και της παρέας του (που μάλιστα επευφημήθηκε ως… πρωθυπουργός κατά την προσέλευσή του, τη δεύτερη ημέρα των εργασιών του Συνεδρίου).
Κάποιοι μάλιστα προανήγγειλαν ότι θα έθεταν σε ψηφοφορία το ζήτημα της παραμονής ή όχι του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Αν δηλαδή θα συνεχίσει υφιστάμενη η παρούσα κυβέρνηση ή θα την ρίξουν!
Δηλαδή, πώς φαντάζονται το μέλλον; Τι ανάλυση κάνουν; Ότι το ΠΑΣΟΚ θα ανακάμψει αν βρεθεί εκτός κυβέρνησης και αφού η κυβέρνηση θα έχει πέσει;
Ότι ο κόσμος που περιμένει μπας και ανακάμψει η χώρα θα σπεύσει να τους επιβραβεύσει αν ρίξουν την παρούσα κυβέρνηση;
Κάποιοι σκέφθηκαν να αποχωρήσει το ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση και να συνεχίσει να παρέχει τη στήριξή του, ώστε να μην χαθεί η Δεδηλωμένη.
Φαντάζονται δηλαδή πως είναι δυνατόν είτε να θέσουν υπό ομηρία την κυβέρνηση, είτε να υποχρεωθούν οι (εναπομείναντες) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν χωρίς καμιά δυνατότητα παρέμβασης σε επίπεδο αρχηγών δια του Ευάγγελου Βενιζέλου ή σε κοινοβουλευτικό επίπεδο – οπότε θα έχουν θέσει σε ομηρία τους ίδιους τους βουλευτές τους.
Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, κατά την ομιλία του, ζήτησε «αποχώρηση από την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά εδώ και τώρα, οριοθέτηση πολιτικών, ξεκαθάρισμα επιλογών και στροφή και πάλι στο λαό τώρα», επειδή, λέει, στις εκλογές ο λαός έταξε το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση.
Μα με το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου και του Ιουνίου ο λαός έταξε τους πάντες στην αντιπολίτευση, υπό την έννοια ότι δεν έδωσε αποτέλεσμα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Επομένως, υπήρχε από την αρχή θέμα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας και σε τέτοια σχήματα μπορούν να λάβουν μέρος οι πάντες, όποιο κι’ αν είναι το εκλογικό ποσοστό τους.
Και τι είδους εικόνα θα εξέπεμπε η χώρα, αν συνέβαινε αυτό που πρότειναν οι διαφωνούντες, δηλαδή «ψήφο περιστασιακής στήριξης» της κυβέρνησης;
Θα ήταν αυτό «υπηρεσία προς την πατρίδα», όπως διατείνονται;
Εντύπωση προκαλεί και η στάση του Παντελή Οικονόμου, ο οποίος είχε αναλάβει σοβαρό υπουργικό πόστο (αναπληρωτής υπουργός των Οικονομικών) στις προ των εκλογών κυβερνήσεις.
Άκουσα πως είπε πως το ΠΑΣΟΚ «εγκλωβίστηκε στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ», «η οποία προκαλεί με τον κομματισμό της» και πως «η επιλογή της συγκυβέρνησης δεν βοήθησε το ΠΑΣΟΚ», διότι είχε ως αποτέλεσμα «ο κόσμος να μας βλέπει σαν "ουρά" της κακής ΝΔ και να μας εγκαταλείπει».
Δηλαδή, πάλι μπήκαν ανάποδα οι πόλοι!
Ο λαός εγκαταλείπει το «καλό» ΠΑΣΟΚ επειδή συγκυβερνά με την «κακή» Νέα Δημοκρατία – ενώ το έχει εγκαταλείψει πολύ πριν σχηματιστεί η παρούσα κυβέρνηση.
Όσο για τον Χρήστο Παπουτσή, εκτιμά πως κακώς ο Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε και κακώς έλαβε μέρος στην κυβέρνηση Παπαδήμου (στην οποία… παρέμεινε πάντως και ο ίδιος) και πως ο Παπανδρέου… υπονομεύθηκε και ανετράπη!
Συγγνώμη, αλλά ας μην παραιτείτο!
Διότι όσοι τα λένε αυτά, ξεχνούν τι έγινε μετά τις αποφάσεις της 26ης προς 27η Οκτωβρίου 2011, τα περί δημοψηφίσματος και όλα τα σχετικά.
Αντί όλοι αυτοί να κάνουν την αυτοκριτική τους και να κοιτάξουν πώς θα πετύχει η παρούσα κυβέρνηση, ώστε να ωφεληθεί και το κόμμα τους, κάθονται και λένε διάφορα ιδεολογήματα με τη χώρα να έχει χρεοκοπήσει.
Θα περίμενε κανείς να πάνε στο Συνέδριο και να ζητήσουν να συμβάλει και να πιέσει το κόμμα τους για περισσότερη αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.
Και όχι να φαντάζονται πως ο κόσμος θα σπεύσει να επιβραβεύσει το μετά το 2009 κυβερνητικό τους παρελθόν και θα… πυκνώσει τις τάξεις τους μόλις εμφανίσουν αντιμνημονιακό προφίλ – αυτοί που έφεραν το μνημόνιο, επειδή από τον Οκτώβριο του 2009 ως τον Μάιο του 2010 περί άλλα ετύρβαζαν…
