Εφιαλτικές διαστάσεις έχει πάρει η επιδημία των απλήρωτων εργαζομένων σε μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις, οι οποίες καθυστερούν την καταβολή μισθών από 3 έως και 15 μήνες. Μετά τη στρατιά των ανέργων που έφτασε τους 1.350.181 (ΕΛ.ΣΤΑΤ., Νοέμβριος 2012), η επόμενη ανοιχτή πληγή στην αγορά εργασίας είναι οι...
απλήρωτοι εργαζόμενοι που ανέρχονται, σύμφωνα με υπολογισμούς των εργατικών κέντρων, σε 800.000, αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι ο αριθμός αυτός είναι μεγαλύτερος αφού υπάρχουν επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 5 άτομα.
Με δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι περίπου 2 εκατομμύρια καταλήγουμε στην ανησυχητική διαπίστωση ότι 5 στους 10 βρίσκονται σε ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, το οποίο δυστυχώς τις περισσότερες φορές τελειώνει με το οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης. Στην πλειονότητά τους οι απλήρωτοι, κυρίως των μικρότερων επιχειρήσεων, δεν καταγγέλλουν τον εργοδότη τους στην Επιθεώρηση Εργασίας υπό τον φόβο της απόλυσης.
Γι’ αυτό και τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), το οποίο, κακά τα ψέματα, λειτουργεί μετ’ εμποδίων, υπολείπονται της πραγματικότητας. Σύμφωνα με την καταγραφή του προηγούμενου εξαμήνου, μία στις τέσσερις επιχειρήσεις (περίπου 150.000) δεν έχει καταβάλει τους μισθούς για τουλάχιστον 3 μήνες, ενώ μόλις μία στις δέκα πληρώνει τους εργαζομένους εγκαίρως και χωρίς καθυστέρηση.
Εκτός από τις μεγάλες επιχειρήσεις που καθυστερούν να πληρώσουν, εκατοντάδες μικρότερες, κυρίως στoυς κλάδoυς του επισιτισμού, των ξενοδοχείων, των ιδιωτικών κλινικών και του εμπορίου, έχουν μήνες να καταβάλουν έστω και ένα ευρώ στο προσωπικό τους. Ακόμα και ο πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης κ. Αριστοτέλης Θωμόπουλος, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, είναι κοινό μυστικό ότι οφείλει πολλά μηνιάτικα στο προσωπικό του.
Τα έναντι έγιναν επιδημία
Μια άλλη μορφή επιδημίας που έχει κατακλύσει την αγορά είναι η καταβολή έναντι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Ελευσίνας που πληρώνονται έναντι από τον Σεπτέμβριο του 2010. Το τελευταίο ποσό που πήραν πριν από δύο μήνες ήταν 75 ευρώ! Χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο και στον επισιτισμό ζουν με έναντι 100-300 ευρώ τον μήνα, περιμένοντας στωικά να βελτιωθεί το κλίμα στην αγορά. Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι συνδικαλιστές που «προστατεύουν» τους επιχειρηματίες, γνωρίζοντας ότι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και ελπίζοντας ότι θα ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους σε εύλογο χρονικό διάστημα. Υπάρχει όμως και μεγάλη κατηγορία επιχειρηματιών που παρακρατούν μισθούς γιατί καταγράφουν μείωση κέρδους.
Από την Κομοτηνή μέχρι το Ηράκλειο
Δεν υπάρχει περιοχή της χώρας που να έχει μείνει στο απυρόβλητο. Στην Κομοτηνή, όπου παρά τα κίνητρα που δόθηκαν στις επιχειρήσεις έχουν απομείνει 5 εν λειτουργία από τις 99 που υπήρχαν πριν από λίγα χρόνια, οι εργαζόμενοι στον όμιλο Ακκά, στη ΣΕΛΜΑΝ και την Οξύμαχον Α.Ε. έχουν να πληρωθούν μέχρι και 5 μήνες. Στην Αλεξανδρούπολη οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αλλά και σε εφημερίδες και τοπικά κανάλια είναι απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες. Σε πολλές πόλεις της χώρας όπως το Ηράκλειο, η Λαμία κ.ά. οι εργαζόμενοι σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» που χρηματοδοτούνται από τα ΕΣΠΑ έχουν να πληρωθούν 7 μήνες.
Στην Ελευσίνα, όπου δραστηριοποιούνται 80.000 επιχειρήσεις, μεταλλουργικές, χαλυβουργίες, ναυπηγεία, χημική βιομηχανία και logistics, χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι ή εργάζονται εκ περιτροπής κερδίζοντας ελάχιστα στο τέλος του μήνα. Ακόμα και η Χαλυβουργική του κ. Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε 170 απολύσεις και πρότεινε στους εργαζομένους μείωση μισθού 20%. Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν κηρύξει στάση πληρωμών εδώ και μήνες, ενώ στη Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογένειας Μάνεση εργάζονται εκ περιτροπής 12 ημέρες τον μήνα. Το πρόβλημα εντείνεται και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά όπου οι 1.000 εργαζόμενοι δουλεύουν εκ περιτροπής μία ημέρα την εβδομάδα. Το ίδιο σύστημα εκ περιτροπής απασχόλησης ετοιμάζεται να ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ, που κατέβαλε ύστερα από μήνες καθυστέρησης «κουρεμένους» μισθούς στους υπαλλήλους του κόμματος.
«Στο Θριάσιο Πεδίο παράγεται το 45% του ΑΕΠ της χώρας», τονίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας κ. Νίκος Ηλιόπουλος και συνεχίζει: «Η εικόνα είναι απελπιστική. Αν εξαιρέσουμε τα ΕΛ.ΠΕ. και τη ΒΙΟΧΡΩΜ, όλες οι άλλες έχουν πρόβλημα. Οι απλήρωτοι, οι έναντι καταβολές και η εκ περιτροπής εργασία έχουν κατακλύσει την αγορά. Χιλιάδες οικογένειες υποφέρουν».
«Ερημο τοπίο μοιάζει πλέον η βιομηχανική ζώνη Ευβοίας και Σχηματαρίου», συμπληρώνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ευβοίας κ. Στέφανος Μπασινάς, καθώς 500 επιχειρήσεις έκλεισαν σε έναν χρόνο. «Η ΝΕΟSΕΤ, η ΣΕΛΜΑΝ και η ΒΙΟΜΕΚ είναι τα τελευταία κρούσματα στην περιοχή μας. Εργαζόμενοι, μήνες απλήρωτοι, δεν τολμούν να καταγγείλουν ούτε τη μη καταβολή του δώρου των Χριστουγέννων, που αποτελεί ποινικό αδίκημα», λέει.
Ποιες επιχειρήσεις κρατούν ομήρους τους υπαλλήλους
Το κακό μάνατζμεντ, τα λάθη του παρελθόντος και τα χρέη του κράτους πνίγουν δεκάδες ομίλους που αδυνατούν να καταβάλουν δεδουλευμένα
Μέχρι στιγμής μιλούσαμε για το 27% των ανέργων που δημιούργησε η πρωτοφανής κρίση. Να όμως που μια νέα κατηγορία, αυτή των «εγκλωβισμένων - απλήρωτων» απασχολουμένων, αναδύεται στην Ελλάδα των μνημονίων και της έκτης χρονιάς ύφεσης. Πρόκειται για το «βουβό» 40%-50% του εργατικού δυναμικού που εργάζεται όταν οι εργοδότες του προσποιούνται πως τους πληρώνουν. Ανθρωποι δηλαδή που βρίσκονται στα όρια της υπομονής τους, καθώς από 3 έως και 15 μήνες είναι δίχως ουσιαστικό εισόδημα! Το «ΘΕΜΑ» κατέγραψε τις πιο ηχηρές περιπτώσεις της ελληνικής αγοράς όπου οι εργαζόμενοι μεγάλων ομίλων, αν και θεωρητικά δεν έχουν ενταχθεί στον πληθυσμό των ανέργων, βιώνουν μια πρωτοφανή ομηρία λόγω αδυναμίας των επιχειρήσεων να τους πληρώσουν. Και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην κακοδιαχείριση των διοικήσεων των εταιρικών σχημάτων, αλλά και στη μεγάλη παθογένεια που μαστίζει την αγορά: την αργοπορία στην καταβολή των υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα. Μια παθογένεια που έχει πνίξει εκατοντάδες επιχειρήσεις, αν αναλογιστούμε φυσικά και τον κρατικοδίαιτο χαρακτήρα της οικονομίας μας.
Θωμάς Λιακουνάκος
3.000 υπάλληλοι με άδειες τσέπες στη Euromedica
Εσπευσαν να τον κατατάξουν στους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου και να πουν πως υπήρξαν κατασχέσεις στην περιουσία του. Ο ίδιος αρνήθηκε με ανακοίνωσή του τα πάντα, όμως για ένα πράγμα δεν μπορεί να προχωρήσει σε διάψευση: τις οφειλές προς τους εργαζομένους του. Ο κ. Θωμάς Λιακουνάκος επί σειρά ετών υπήρξε ένας διαρκώς ανερχόμενος businessman και αντάμειβε τους εργαζομένους του. Να όμως που η κρίση χτύπησε και εκείνον, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι της Euromedica και του υπόλοιπου γκρουπ να είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες. Η κατάσταση μάλιστα οδήγησε αρκετούς από αυτούς να προσφύγουν στο ΚΚΕ, το οποίο έκανε ερώτηση για τη στάση πληρωμών σε δύο κλινικές της Euromedica. Την ίδια ώρα ο επιχειρηματίας βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για να κατορθώσει να μειώσει τους μισθούς, προσκρούοντας όμως στην άρνηση των σωματείων. Βέβαια η ιστορία με τις οφειλές του πάλαι ποτέ πανίσχυρου άνδρα στα εξοπλιστικά έχει και «δράκο». Αναφερόμαστε στις υπέρογκες οφειλές ύψους 145 εκατ. ευρώ του Δημοσίου προς τον επιχειρηματία, τις οποίες ο κ. Λιακουνάκος επικαλείται συχνά σε όσους τον κατηγορούν για την ασυνέπειά του. Είτε όμως φταίει ο ίδιος, είτε το αδηφάγο κράτος, ένα είναι βέβαιο: οι 3.000 εργαζόμενοί του δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται εδώ και μήνες.
ΑΓΝΟ
Χρωστάει 7 μήνες ο Νίκος Κολιός
Από τον Αύγουστο οι κτηνοτρόφοι κι από τον Οκτώβριο οι υπάλληλοι που συνεργάζονται με τη γαλακτοβιομηχανία του Νίκου Κολιού ΑΓΝΟ έχουν να πάρουν χρήματα, πληρώνοντας ουσιαστικά τη σκανδαλώδη πώληση της επιχείρησης από την Αγροτική Τράπεζα σε μια εταιρεία που δεν είχε τη δυνατότητα να σηκώσει το βάρος αυτής της αγοράς.
Οι κτηνοτρόφοι ήδη διαμηνύουν στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πως εξαιτίας της πολιτικής του επιχειρηματία οδεύουν στον «Τειρεσία» και πως εάν δεν δοθεί άμεση λύση, ενδέχεται να κλείσουν με τη σειρά τους τους δρόμους της Βόρειας Ελλάδας. Ειδικότερα στην ΑΓΝΟ οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι για 3 μήνες και για 6-8 μήνες αντίστοιχα οι κτηνοτρόφοι.
Η εργοδοσία έχει καταθέσει αίτηση για υπαγωγή της επιχείρησης στο άρθρο 99 και ταυτόχρονα απειλεί με απολύσεις και μειώσεις μισθών, με «κούρεμα» των χρεών της προς τους κτηνοτρόφους κατά 85%. Ανάλογα προβλήματα υπήρξαν και στη ΜΕΒΓΑΛ.
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
Υπέρογκες οφειλές έχουν γονατίσει εκατοντάδες επιχειρήσεις, που συνωστίζονται για το άρθρο 99 και οφείλουν μισθούς μηνών. Πολλαπλό το χτύπημα στη Βόρεια Ελλάδα, φέρνει στα όρια της απόγνωσης ολόκληρους νομούς
Αριστοτέλης Θωμόπουλος
Χρωστάει και ο πρόεδρος των ξενοδόχων Θεσσαλονίκης
Υπήρξε ένα «μυθικό» για τη γεωγραφία της νεοκαραμανλικής ιστορίας πρόσωπο. Ο άνθρωπος τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής έβλεπε πρώτον απ' όλους στις επισκέψεις του στη Θεσσαλονίκη: τον άτυπο βορειοελλαδάρχη και μεγαλοξενοδόχο Αριστοτέλη Θωμόπουλο. Να όμως που κι αυτό το «τοτέμ» της Ν.Δ. βρέθηκε σε δυσκολία παρά τη δεδομένη προσωπική του οικονομική άνεση. Πηγές λοιπόν του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης αναφέρουν πως οι εργαζόμενοι στις μονάδες του κ. Θωμόπουλου είναι επί επτά μήνες απλήρωτοι, με αποτέλεσμα η δυσαρέσκεια να κορυφώνεται. Στο «Holiday Inn» υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων, καθώς -και βάσει καταγγελιών- και εικονική καταβολή του επιδόματος έκθεσης, με τους εργαζόμενους να εξαναγκάζονται να επιστρέφουν τα χρήματα.
Πρωτόγνωρες συνθήκες βιώνει ολόκληρος ο ξενοδοχειακός κλάδος της Βόρειας Ελλάδας, με αποτέλεσμα μεγάλες οικογένειες της συγκεκριμένης αγοράς να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Στο ξενοδοχείο «Capsis» οι εργαζόμενοι είναι 8 μήνες απλήρωτοι και έχει επιβληθεί εκ περιτροπής εργασία, ενώ στο «Les Lazaristes» δεν αποδίδονται τα προβλεπόμενα από τον νόμο ένσημα στους υπαλλήλους που εργάζονται ως «έξτρα».
Το «Andromeda» προχώρησε σε τέσσερις απολύσεις εργαζομένων που αρνούνταν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις, κάνοντας χρήση του δικαιώματός τους, στο «Φιλίππειο» είναι απλήρωτοι για 6 μήνες, στο «Grand Hotel Palace» και στο «Mediterranean Palace» δεν κολλάνε τα προβλεπόμενα από τον νόμο ένσημα σε εκείνους που εργάζονται ως «έξτρα», στα «Aegeon», «Εγνατία» και «Egnatia Palace» υπάρχουν μόνιμα προβλήματα με καθυστερήσεις πληρωμών, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στο «Nikopolis» όπου οφείλονται στους εργαζομένους δεδουλευμένα τεσσάρων μηνών, όπως και στο ξενοδοχείο «Αστόρια» όπου είναι οκτώ μήνες απλήρωτοι.
Artisti Italiani
Καταγγελίες για επιλεκτικές πληρωμές
Οταν ο Ζαχαρίας Σταμούλης και η Λένα Παπαλεξοπούλου αναλάμβαναν δουλειά στην εταιρεία ρούχων Artisti Italiani στο δύσκολο 2010 ανακοίνωναν στο προσωπικό πως «μπορεί να μη γνώριζαν από ρούχα, ήξεραν όμως από καλά deals». Δεν φάνηκε όμως όταν η εταιρεία έπεσε στα βράχια της κρίσης. Την ίδια ώρα η επιχείρηση είναι από τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου. Πάντως στις καταγγελίες των εργαζομένων αναφέρεται πως άλλοι υπάλληλοι πληρώνονται κι άλλοι –επιλεκτικά- όχι.
ΕΒΟ Αιγίου
Πληρώνονται τρεις φορές τον χρόνο
Οι εργαζόμενοι της ΕΒΟ Αιγίου στην ανακοίνωση της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ξεκάθαροι: «Οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ είναι θύματα μιας αδιέξοδης πολιτικής, που τα τελευταία 3 χρόνια μάς έχει καταδικάσει, εκτός από τις υπερβολικές (60% μείον) περικοπές μισθών, σε μόνιμη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων μας, με αποτέλεσμα να πληρωνόμαστε 3 φορές τον χρόνο: Πάσχα - καλοκαίρι - Χριστούγεννα. Σήμερα είμαστε ήδη δύο μήνες απλήρωτοι». Θα πρέπει να τονίσουμε πως τα ΕΑΣ είναι η τελευταία βαριά αμυντική βιομηχανία, όμως η αδυναμία πληρωμών του κράτους οδηγεί σε αδιέξοδο.
Γιάννης Ακκάς
Εργασιακή ασφυξία στα Κλωστήρια Θράκης
Είναι μία από τις πλέον επιδοτημένες επιχειρήσεις στην ελληνική βιομηχανία. Δύσκολα θα τη γνώριζε κανείς εάν η γνωστή παρουσιάστρια της τηλεόρασης Βίκυ Χατζηβασιλείου δεν είχε παντρευτεί τον ιδιοκτήτη της Γιάννη Ακκά, γιο του ιδρυτή της κλωστοϋφαντουργίας Χρήστου Ακκά. Κι αυτό διότι πάγια ήταν η άρνηση προς τη δημοσιότητα της γνωστής βιομηχανικής οικογένειας του ελληνικού Βορρά. Να όμως που η παραδοσιακή αυτή οικογένεια πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας για την αδυναμία πληρωμής του προσωπικού της σε μονάδα της Θράκης, αλλά και εξαιτίας των παγιωμένων πλέον προβλημάτων που οδηγούν σε ασφυξία τους εργαζομένους της και επιβάλλουν διαρκείς μειώσεις μισθών από το 2009 και μετά. Τόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση στα Κλωστήρια Θράκης ώστε στα μέσα Ιανουαρίου οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις απαιτώντας το αυτονόητο: τα δεδουλευμένα τους. Θα πρέπει να τονίσουμε πως ο όμιλος Ακκά βρέθηκε και παλαιότερα στο στόχαστρο καθώς, ενώ επιδοτούνταν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τον αναπτυξιακό νόμο, προχωρούσε σε απολύσεις και μειώσεις μισθών. Τότε η Βίκυ Χατζηβασιλείου, κλαίγοντας δημοσίως, είχε μιλήσει για πόλεμο λάσπης κατά του συζύγου της και διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου Γιάννη Ακκά. Να όμως που οι συνεχείς δυσκολίες επιβεβαιώνουν την άλλη πλευρά, αυτή των εργαζομένων.
Γιάννης Μαρούλης
Η ΑΕΓΕΚ «πνίγηκε» στα παγωμένα έργα
Το ότι ο κατασκευαστικός κλάδος περνάει μαύρες μέρες στη χώρα μας είναι αδιάψευστο γεγονός. Από τα μεγάλα θύματά του, δε, είναι και ο όμιλος ΑΕΓΕΚ του μεγαλοεργολάβου κ. Γιάννη Μαρούλη. Ενός ανθρώπου με ισχυρές προσβάσεις στο παλιό πασοκικό σύστημα, ο οποίος είχε αναλάβει μερικά από τα σημαντικότερα έργα της προηγούμενης δεκαετίας. Να όμως που σήμερα ο γνωστός επιχειρηματίας δεν μπορεί καν να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του προς τους εργαζομένους του, οι οποίοι είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες. Οι πρώτες γκρίνιες ξεκίνησαν στο έργο της Βόνιτσας όπου οι εργαζόμενοι συμπλήρωσαν πέντε μήνες χωρίς να πληρωθούν. Το ίδιο διάστημα καθυστερούν οι πληρωμές στη γέφυρα Αργοστολίου, αλλά και σε άλλες δραστηριότητες του γκρουπ. Κάπως έτσι, ψάχνουν για αγοραστή οι πιστώτριες τράπεζες, αν και το τίμημα δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί. Πριν από τρία χρόνια, όταν τη διαχείριση της ΑΕΓΕΚ ασκούσαν οι πιστώτριες τράπεζες, ο όμιλος Μαρούλη μπήκε στην εισηγμένη ως στρατηγικός επενδυτής. Πλέον, με τον έλεγχο να έχει επιστρέψει στα χέρια των πιστωτριών τραπεζών, αυτές επιδιώκουν να απαλλαχθούν. Τα έργα που εκτελεί η ΑΕΓΕΚ Κατασκευαστική βρίσκονται σήμερα σε τέλμα. Οι εργασίες στο μετρό Θεσσαλονίκης έχουν «παγώσει» οι εργασίες στον άξονα Ακτιο - Αμβρακία είναι προβληματικές, ενώ το ανεκτέλεστο της ΑΕΓΕΚ Κατασκευαστική είναι της τάξης των 500 εκατ. ευρώ.
Οικογένεια Χόντου
Σε κατάσταση πανικού οι «κροίσοι»
Κατάγονται από τα ηρωικά Αγραφα. Από εκεί όπου το ΚΚΕ κυριολεκτικά αλώνιζε στη διάρκεια της Κατοχής. Να όμως που το ιστορικό κόμμα βρέθηκε απέναντί τους με αφορμή ερώτηση στη Βουλή αναφορικά με χρέη προς τους εργαζομένους που οι Ευρυτάνες αδελφοί Χόντοι απασχολούν. Οπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι του ιδιότυπου ομίλου, οι ξεχωριστές ιδιοκτησίες στα καταστήματα Hondos Center έχουν οδηγήσει στη δημιουργία δύο ή ακόμα και τριών ταχυτήτων εργαζόμενων εντός του ομίλου. Τα πέντε αδέλφια (Νίκος, Γιώργος, Κώστας, Γιάννης, Αργύρης), αλλά ιδίως ο Νίκος Χόντος, που ασκεί άτυπα χρέη διευθύνοντος συμβούλου, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση όταν εργαζόμενοι του σήματός τους έμειναν απλήρωτοι λόγω συρρίκνωσης των πωλήσεων κατά 25% στην αγορά των καλλυντικών. Και πώς να μην είναι έτσι όταν οι δοκιμαζόμενοι Ελληνες κόβουν μέχρι και από το φαγητό; Μεγάλο είναι το πρόβλημα κυρίως στα καταστήματα πέριξ της Ομόνοιας λόγω των συχνών διαδηλώσεων και της υποβάθμισης της περιοχής. Προβλήματα όμως υπάρχουν και στη Γλυφάδα και στην Καλλιθέα, ενώ το μείζον πρόβλημα στην πορεία των οικογενειακών αυτών αλληλένδετων επιχειρήσεων είναι οι όχι καλές σχέσεις μεταξύ των αδελφών, τις οποίες επιμελώς κρύβουν τα πέντε αδέλφια. Επίσης, πηγές της αγοράς αναφέρουν πως οι πολύ καλές σχέσεις της οικογένειας με τις τράπεζες έχουν κλονιστεί.
ΒΙΟΜΠΕΤΟΝ
Χρέη και «λουκέτο» με σφραγίδα Κολιοπάνου
Απλήρωτοι είναι και οι εργαζόμενοι στην τσιμεντοβιομηχανία ΒΙΟΜΠΕΤΟΝ, ιδιοκτησίας των Κολιοπάνου και Μανόπουλου. Η εταιρεία είναι στην Αρτα, έχει κλείσει ουσιαστικά αλλά όχι τυπικά και αφήνει απλήρωτους τους εργαζομένους για αδιευκρίνιστους λόγους. Λέμε αδιευκρίνιστους γιατί αφενός η δουλειά είχε ελαττωθεί, πλην όμως οι ιδιοκτήτες έχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλες προσωπικές περιουσίες. Οι Κολιοπάνος και Μανόπουλος, εκτός από βιομήχανοι, είναι και πρόσωπα εξουσίας. Ο Κολιοπάνος είναι στέλεχος-τέως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και είχε διατελέσει και υφυπουργός του Κώστα Σημίτη.
Σάκης Ανδριανόπουλος
Ομηρος του κράτους η Helesi
Ολοι οι άνθρωποι έχουμε περάσει μια περίοδο... έκρηξης... μεγαλείου. Για τον ιδρυτή της μεγαλύτερης ελληνικής εταιρείας στον χώρο διαχείρισης απορριμμάτων Helesi, Σάκη Ανδριανόπουλο, αυτή η περίοδος ήταν το 2008, όταν στην παντοδυναμία του φίλα προς αυτόν προσκείμενου κόμματος, της καραμανλικής για την ακρίβεια Ν.Δ., ο ίδιος προχώρησε στην υλοποίηση ενός φαραωνικού σχεδίου: την ίδρυση μιας αεροπορικής εταιρείας, της Athens Airways. Βλέπετε, τότε, η βασική του μπίζνα, τα σκουπίδια, πήγαιναν άριστα λόγω των καλών σχέσεων της Helesi με μια σειρά νεοδημοκρατικών δήμων και τίποτα δεν φαινόταν ικανό να ανακόψει μια πορεία προς την επιτυχία. Τίποτα εκτός από την κρίση. Σήμερα η κατάσταση στον όμιλο του κ. Ανδριανόπουλου είναι πολύ διαφορετική. Ο ίδιος έζησε μια μεγάλη προσωπική περιπέτεια όταν ένας ψυχοπαθής εργαζόμενός του μόλις απολύθηκε εισέβαλε ένοπλος στο γραφείο του και τον απείλησε. Παράλληλα η αεροπορική του εταιρεία έκλεισε πριν καν ανοίξει. Ομως την ίδια ώρα, η αδυναμία πληρωμών των δήμων της χώρας και ευρύτερα του Δημοσίου πνίγει μέρα με την ημέρα τη βιομηχανία Helesi. Μια εταιρεία που ξεκίνησε από το Αίγιο, διατηρεί μονάδα στη Θράκη και έχει για πάνω από επτά μήνες απλήρωτο το προσωπικό της. Κι αφού οι υπάλληλοι της εταιρείας είδαν κι απόειδαν, στα μέσα Ιανουαρίου πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις ζητώντας το αυτονόητο: να πληρώνονται μιας και εργάζονται. Πηγές πάντως της αγοράς αναφέρονται σε επικείμενη έλευση ξένων κεφαλαίων στην εταιρεία, η οποία είναι εισηγμένη και στην αγορά ΑΙΜ του Λονδίνου.
Fintexport
Η διοίκηση Βόγκλη χρωστάει μισθούς από πέρυσι
Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι της κλωστοϋφαντουργίας Fintexport, καθώς είναι απλήρωτοι εδώ και πολλούς μήνες, όπως ισχυρίζονται τα σωματεία τους. Οι εργάτες στην κλωστοϋφαντουργία Fintexport (παρασκευάζει μάλλινες μοκέτες) καταγγέλλουν τη διοίκηση Βόγκλη και απαιτούν την καταβολή των δεδουλευμένων που ξεπερνούν τον έναν χρόνο και την επαναλειτουργία του εργοστασίου με όλα τα εργατικά τους δικαιώματα κατοχυρωμένα, καθώς το εργοστάσιο έχει σταματήσει τη λειτουργία του από τον περασμένο Ιούλιο. Με ανακοίνωσή του, το σωματείο εργαζομένων της Fintexport τονίζει ότι «η εργοδοσία βύθισε στο σκοτάδι το εργοστάσιο, αφού συσσώρευσε κέρδη τα προηγούμενα χρόνια από τον μόχθο και τον ιδρώτα μας». Σημειώνεται ότι η εταιρεία Fintexport εμφάνισε πωλήσεις 9 εκατ. ευρώ το 2011 και ζημίες 4 εκατ. ευρώ, ενώ στο πρώτο τρίμηνο του 2012 τα δάνεια προς τις τράπεζες ανήλθαν στα 13 εκατ. ευρώ και οι συνολικές υποχρεώσεις στα 27 εκατ. ευρώ.
Προσλήψεις στις ΜΚΟ χωρίς ένα ευρώ!
Εκατοντάδες αγγελίες για εργαζομένους με μοναδική αμοιβή... την ηθική ικανοποίηση
Την ίδια ώρα που η αγορά εργασίας καταρρέει και τα πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας έχουν κυριολεκτικά διαλύσει την κοινωνία και την ελληνική οικογένεια, εταιρείες, φορείς, ΜΚΟ και σύλλογοι έχουν βρει ένα νέο κόλπο για να απασχολούν εργαζομένους χωρίς να τους πληρώνουν. Οχι γιατί τους οφείλουν χρήματα, αλλά επειδή τους προσλαμβάνουν ως… εθελοντές για να τους προσφέρουν ηθική ανταμοιβή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους. Στην Ελλάδα της πείνας και της δυστυχίας φαίνεται ότι ο εθελοντισμός όχι μόνο ιεραρχείται ψηλά στον αξιακό κώδικα κάποιων, αλλά σε ορισμένους τομείς που έχουν μάλιστα επιχορηγηθεί πλουσιοπάροχα από το κράτος περισσεύει. Στο πλαίσιο αυτό, εκατοντάδες αγγελίες δημοσιεύονται καθημερινά από εργοδότες που δίνουν απλόχερα ευκαιρίες για εθελοντική εργασία σε όσους το επιθυμούν, ουσιαστικά αναζητώντας προσωπικό που θα δουλεύει τζάμπα και με τη συγκατάθεσή του. Η νέα αυτή μόδα είναι αποτέλεσμα των ασφυκτικών οικονομικών και ψυχολογικών επιπτώσεων που έχει προκαλέσει η κρίση στον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας. Η προσέλκυση εργατικού δυναμικού με εθελοντική σχέση απευθύνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες υποψηφίων:
■ Η πρώτη δεξαμενή άντλησης δωρεάν απασχόλησης αφορά σε ανθρώπους που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική εργασιακής αποκατάστασης όχι απλώς στον επαγγελματικό τομέα τους, αλλά ευρύτερα. Γι’ αυτό τον λόγο επιλέγουν να εργαστούν σε μια προσπάθεια να εμπλουτίσουν τουλάχιστον το βιογραφικό τους, προσδοκώντας ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση εργασίας στηριζόμενοι στην προϋπηρεσία τους.
■ Η δεύτερη κατηγορία σχετίζεται με ανθρώπους που είτε δεν μπορούν να βρουν δουλειά, είτε έχουν απολυθεί και πέραν της προφανούς οικονομικής δυσχέρειας βιώνουν μεγάλου βαθμού ψυχολογική πίεση σε καθημερινή βάση. Σε αυτές τις συνθήκες ζητούν εναγωνίως, πολλές φορές ακόμα και παρακαλώντας, να εισέλθουν σε θέσεις εργασίας αμισθί με την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή είναι πιθανό να «ανοίξει» μία θέση εργασίας. Θέλουν το όνομά τους να είναι στην πιάτσα, όπως χαρακτηριστικά λένε, για να εξασφαλίσουν την όποια θεωρητικά ευκαιρία θα υπάρξει για επαγγελματική αποκατάσταση.
Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» για το σοβαρό αυτό ζήτημα η εργατολόγος κυρία Μαρία Τσίπρα αναφέρει: «Πάρα πολλοί άνθρωποι έρχονται και στο δικό μου γραφείο και μου λένε ‘‘τουλάχιστον να έρθω εδώ, να κάνω κάτι, να ασχολούμαι με κάτι και δεν θέλω να με πληρώνεις’’. Πολλοί πελάτες μου συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται για πάνω από έναν χρόνο με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν τα πράγματα». Η νομική σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ σημειώνει ότι «ακόμα κι αν μιλάμε για εθελοντική εργασία έχουμε αρκετά ζητήματα κατά πόσο αυτό επιτρέπεται και κατά πόσο δεν υπάρχει υποχρέωση ασφάλισης. Με βάση τη νομοθεσία του ΙΚΑ ακόμα κι αν κάποιος εργαστεί για μισή ώρα στην επιχείρησή σου πρέπει να ασφαλιστεί».
