Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Παραμονή στο ευρώ και έξοδος από το Μνημόνιο!
Συγχρόνως!
Διότι αν ο λαός επιθυμούσε κάτι το διαφορετικό, θα το είχε ζητήσει με την ψήφο του.
Αν δηλαδή ο λαός μας ήθελε παραμονή στο ευρώ με κάθε κόστος, τότε θα είχε σκύψει το κεφάλι, δεν θα αντιδρούσε, δεν θα οργιζόταν, θα υπέκυπτε στη… μοίρα του ευρώ!
Αν πάλι ο λαός μας ήθελε έξοδο από το Μνημόνιο με κάθε κόστος, θα πρόσφερε τη δυνατότητα σ’ εκείνες τις δυνάμεις που δηλώνουν πως θα καταγγείλουν το μνημόνιο και θα προχωρήσουν σε στάση πληρωμών να φέρουν σε πέρας τα σχέδιά τους.
Αλλά όχι! Ο λαός δεν έκανε καμιά από τις παραπάνω επιλογές.
Με την ψήφο του, τα ζήτησε και τα δύο.
Από εκεί και πέρα, τίθενται μια σειρά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις:
Ερώτηση: Μήπως οι βουλευτές δεν διάβασαν το Μεσοπρόθεσμο, όπως δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο;
Απάντηση: Το πρόβλημα είναι το Μνημόνιο (και μάλιστα το πρώτο). Το Μεσοπρόθεσμο, όπως και το προηγούμενο, όπως και τα πολυνομοσχέδια, είναι το αποτέλεσμα του Μνημονίου. Και επομένως, δεν υπάρχει καμιά σύγκριση ανάμεσα στα δύο.
Ερώτηση: Μήπως ταλαιπωρούμεθα τζάμπα, ενώ είναι βέβαιο πως δεν θα μας βγάλουν από το ευρώ, διότι δεν υπάρχει νομικός τρόπος να το πράξουν;
Απάντηση: Νομικός τρόπος να μας βγάλουν δεν υπάρχει, υπάρχει όμως οικονομικός: Κλείνουν τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης και αναγκαστικά φεύγουμε μόνοι μας. Δεδομένου δε ότι βρισκόμαστε εκτός αγορών (ας όψονται όσοι δυσφήμησαν τη χώρα), δεν πρόκειται να βρούμε δανεικά από πουθενά.
Ερώτηση: Μα έτσι κι’ αλλιώς χρεοκοπημένοι είμαστε. Τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί;
Απάντηση: Είμαστε χρεοκοπημένοι, αλλά παρ’ όλα αυτά λειτουργεί υποτυπωδώς η οικονομία μας, εξακολουθούν να καταβάλλονται οι (γλίσχροι) μισθοί και οι συντάξεις, εισάγουμε φάρμακα και καύσιμα, λειτουργούν τα νοσοκομεία και τα σχολεία μας, υπάρχουν οι (απομειωμένες) αποταμιεύσεις μας στις τράπεζες, βρίσκουμε τρόφιμα στα σούπερ-μάρκετ. Στην άτακτη χρεοκοπία, δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω. Ο ίδιος ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς Μπερντ Ρίξινγκερ (που ο κ. Τσίπρας έφερε στην Αθήνα την ημέρα της επίσκεψης Μέρκελ) έχει προειδοποιήσει την γερμανική κυβέρνηση πως , σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, η Γερμανία θα πρέπει να προετοιμαστεί για να της στείλει (της Ελλάδας) τρόφιμα και φάρμακα.
Ερώτηση: Οι δανειστές μας είναι τοκογλύφοι, επομένως δεν πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε ως τέτοιους;
Απάντηση: Μετά την είσοδό μας στον περίφημο μηχανισμό, τα χρέη μας μεταφέρθηκαν στους λαούς των 17 χωρών της ευρωζώνης που ανέλαβαν να μας χρηματοδοτούν. Οι 17 έγιναν στο μεταξύ 14, διότι η Σλοβακία δεν μπήκε στο πρόγραμμα δανειοδότησής μας και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία μπήκαν και οι ίδιες σε προγράμματα, οπότε αποχώρησαν κι’ αυτές. Αυτοί που απέμειναν (οι 14) μας δανείζουν με χαμηλότερο επιτόκιο από ό,τι δανείζονται οι ίδιοι και επομένως έχει δημιουργηθεί μεγάλη αντίδραση στους λαούς και στα κοινοβούλια αυτών των χωρών. Ειδικά η Ιταλία και η Ισπανία, που έχουν σοβαρό πρόβλημα, εξακολουθούν να μας δανείζουν, κάνοντας μάλιστα και δηλώσεις υπέρ της χώρας μας.
Ερώτηση: Δεν πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί που τα έκλεψαν; Δεν πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα; Δεν πρέπει να παραχθεί η φοροδιαφυγή;
Απάντηση: Ασφαλώς. Πρόκειται για πρώτη προτεραιότητα, τελεία και παύλα.
Ερώτηση: Δεν πρέπει η Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη, να αποκτήσει έσοδα, να παράγει, ώστε να μην εξαρτάται κατά 85% από τις εισαγωγές;
Απάντηση: Ασφαλέστατα. Πρόκειται για ίσης αξίας με την προηγούμενη πρώτη προτεραιότητα, τελεία και παύλα.
Συμπέρασμα: Αυτά τα δύο τελευταία είναι τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Αν αυτά δεν επιλυθούν, όποιος και να βρεθεί στην εξουσία, όσα μνημόνιο και αν καταγγελθούν, λύση για τη χώρα δεν θα υπάρξει.
Αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστούν την επόμενη ημέρα, στην οποία πρέπει να φθάσουμε επειγόντως.
Και αυτά δεν αντιμετωπίζονται παρά με δουλειά, ικανότητες και πολιτικό φιλότιμο.
Διότι μόνο τότε θα εκπληρωθεί το λαϊκό αίτημα για παραμονή στο ευρώ και έξοδο από τα μνημόνια.
Σε διαφορετική περίπτωση θα βουλιάξουμε όλοι μαζί. Διότι όταν μια χώρα παραδίδεται στο χάος, δεν σώζεται κανείς…
