εκλογών.
Ειδικότερα, ο κ. Παπανδρέου, νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου βρισκόταν σε κεντρικό σημείο της αχαϊκής πρωτεύουσας και συγκεκριμένα στο ύψος του παλιού Αρσακείου, κατευθυνόμενος προς το σπίτι της πεθεράς του, Θεανώς Παπαπάνου, όταν έγινε αντιληπτός από διερχόμενους πολίτες, οι οποίοι άρχισαν να τον αποδοκιμάζουν έντονα, φωνάζοντάς του: "Δεν ντρέπεσαι;", Τι θες εδώ", "Να φύγεις" κ.ο.κ. Εκείνος απέφυγε να πει οτιδήποτε και μπήκε στο κτίριο χωρίς σχόλια.
Σημειωτέον ότι ο κ. Παπανδρέου αύριο θα βρεθεί στην κοιτίδα των Παπανδρέου, το ορεινό Καλέντζι, όπου θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.
Αποκαλύψεις στη "Λιμπερασιόν" για τους εταίρους
Στο μεταξύ, η "Λιμπερασιόν" φιλοξενεί συνέντευξη του ''εξαφανισμένου'', όπως χαρακτηρίζει, Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος επιμένει να υπερασπίζεται την ιδέα του περί δημοψηφίσματος, όπως αναφέρει το newsit.gr.
Στο ερώτημα της εφημερίδας εάν τον στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν βρήκε την κατανόηση των Ευρωπαίων όταν είχε ο ίδιος προτείνει το δημοψήφισμα, αφού η ειρωνεία σήμερα είναι ότι οι εκλογές της Κυριακής συχνά χαρακτηρίζονται ως δημοψήφισμα, ο κ. Παπανδρέου απάντησε: «Ναι, γιατί πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός θα μας ακολουθούσε. Το θέμα θα αφορούσε τα μέτρα που θα έπρεπε να πάρουμε, για να εξασφαλίσουμε την υποστήριξη της Ευρώπης. Ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα είχε προσφέρει στους Έλληνες το συναίσθημα ότι επιλέγουν το πεπρωμένο τους. Το "ναι" θα είχε νικήσει, γιατί αφορούσε άμεσες προκλήσεις της καθημερινής ζωής. Αντί αυτού, έχουμε εκλογές που δίνουν περιθώρια να ακούγονται όλων των ειδών υποσχέσεις για το αύριο».
Στο ερώτημα εάν η αποκήρυξη που εισέπραξε από Μέρκελ και Σαρκοζί στις Κάνες, διότι δεν τους είχε προειδοποιήσει, συνέβαλε στην απομάκρυνσή του από την εξουσία, ο πρώην Πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι «είναι λάθος» το να θεωρείται ότι δεν ήταν ενημερωμένοι. «Το γνώριζαν πριν από εξάμηνο», εξηγεί, «όπως και οι κ.κ. Μπαρόζο και Γιούνκερ. Το καλοκαίρι του 2011, ψηφίσαμε, μάλιστα, ένα νόμο που καθιστούσε δυνατό το δημοψήφισμα, τίποτε δεν ήταν κρυφό. Στη συνέχεια, αρχές Σεπτεμβρίου, μίλησα για το θέμα με τη Μέρκελ. Μου είχε ζητήσει να περιμένω την ολοκλήρωση του σχεδίου διάσωσης, στις 27 Οκτωβρίου. Οπότε, όταν έφτασα στη Σύνοδο των Κανών, στις 2 Νοεμβρίου, το σχέδιο του δημοψηφίσματος ήταν γνωστό και η ημερομηνία που είχε προγραμματιστεί ήταν η 4η Δεκεμβρίου.
Ο Νικολά Σαρκοζί, όμως, ξαφνικά εκνευρίστηκε και έβγαλε τη δήλωση ότι η Ελλάδα έπρεπε να αποφασίσει, μια για πάντα, εάν θα έμενε ή όχι στο ευρώ. Από τότε, όλα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Εκ των υστέρων, έχω την εντύπωση ότι ο Σαρκοζί εκνευρίστηκε γιατί είχε την εντύπωση ότι του χαλάσαμε τη Σύνοδο».
"Πάρα πολύ λίγα, πάρα πολύ αργά..."
Σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που έκανε η κυβέρνησή του για το σχέδιο διάσωσης, ο κ. Παπανδρέου υπογραμμίζει ότι «διαπραγματεύσεις έγιναν σε όλα τα στάδια». Εκτιμά ότι το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στις αμφιταλαντεύσεις και αργοπορίες των Ευρωπαίων.
Και εξηγεί: «Όταν συνάντησα τους Ευρωπαίους εταίρους το 2010, στις Βρυξέλες, τους είπα ότι θα πάρουμε μέτρα, αλλά η πραγματική πρόκληση είναι η αναδιοργάνωση του κράτους. Για να αποφύγουμε να είμαστε ο στόχος της κερδοσκοπίας των αγορών, χρειάζομαι χρόνο και μια δήλωση από την πλευρά σας ότι η Ελλάδα θα υποστηριχθεί από την Ευρώπη. Όμως, αμφιταλαντεύθηκαν. Κάθε φορά που διαπραγματευόμασταν ήταν το ίδιο πράγμα: πάρα πολύ λίγα και πάρα πολύ αργά. Οπότε ρίζωσε ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ελληνική κρίση αποκάλυψε τα ελλείμματα του συστήματός μας. Οι αμφιταλαντεύσεις δημιούργησαν μια γενική αβεβαιότητα, πολύ πιο επικίνδυνη από τα δημόσια ελλείμματα».
Για το αν οι εκλογές της Κυριακής θα βοηθήσουν τη χώρα να βγει από το αδιέξοδο, ο κ. Παπανδρέου εκτιμά ότι θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον «ορισμένοι θα φανούν πιο υπεύθυνοι από ότι στην εκστρατεία τους». Και προσθέτει: «Σίγουρα θα υπάρξει μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό, άλλωστε, είχα προτείνει τον Ιούνιο του 2011 στον Αντ. Σαμαρά, τον αρχηγό της ΝΔ. Τότε δεν ήθελε να ακούσει τίποτε. Του είχα, παρ' όλα αυτά, πει ότι ήμουν έτοιμος να φύγω, για να βρούμε έναν Πρωθυπουργό συναίνεσης, για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις μέχρι το 2013. Ο Σαμαράς, όμως, ήθελε απολύτως τις εκλογές. Και εδώ βρισκόμαστε τώρα».
