Εξήγησε μάλιστα:
«Σκεφτείτε να κάναμε τώρα μια πρόταση ως ΚΚΕ και να προτείνουμε έναν άνθρωπο -και θα ζητούσαμε να συμφωνήσουν και οι άλλοι- που θα πήγαινε στα Σώματα και υποτίθεται ότι θα αποφάσιζε για λογαριασμό όλων και θα προσέγγιζε τη δική μας άποψη. Από τη στιγμή που τη δική μας άποψη δεν μπορεί να την προσεγγίσει ένας που είναι και της αρεσκείας όλων, δεν προτείνουμε. Θεωρούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την ευθύνη για τη σύνθεση της κυβέρνησης».
Τι να καταλάβει κανείς απ' αυτό το κουβάρι; Τι ακριβώς μας λέει η γενική γραμματέας του ΚΚΕ; Αν ένας άνθρωπος προσεγγίζει τις απόψεις του κόμματός της τότε δεν μπορεί να είναι της αρεσκείας όλων και αφού δεν μπορει να είναι της αρεσκείας όλων κρατάει τις προτάσεις για τον εαυτό της;
Και πότε θα τις κάνει; Όταν κατορθώσει τη λαϊκή εξουσία;
Κι αν ένας κομμουνιστής είναι της αρεσκείας των μισών, γιατί δεν τον προτείνει;
Γιατί δεν τον προτείνει έστω και αν είναι της δικής της αρεσκείας, δεν δκιαιούται το 10% του ελληνικού λαού που την ψηφίζει εκπροσώπηση σε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση;
Δεν θα έπρεπε να έχει ένα δυο ανθρώπους το ΚΚΕ στην κυβέρνηση τουλάχιστον για να ελέγχουν εξ ονόματός του τη δράση της;
Και γιατί αποκλείει ένας τίμιος άνθρωπος, οπαδός του κόμματός της, να είναι "αρεστός" κι από άλλους; Δε συμβαίνει αυτό σ' όλη την ιστορία του ΚΚΕ στα συνδικάτα, στους δήμους, σε οργανώσεις, σε οργανισμούς, ακόμα και σε κυβερνήσεις;
Τι μπερδέματα είναι αυτά τώρα τελευταία με την κυρία Παπαρήγα;
