Μόνο και μόνο ότι ο Ολυμπιακός είναι στον τελικό τον καθιστά απόλυτα επιτυχημένο. Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος του δεν μπορούσε να φανταστεί πως η ομάδα θα φτάσει ως το τέλος και θα
παίζει στον τελικό της Ευρωλίγκας. Αυτή η επιτυχία πιστώνεται στο προπονητικό τιμ, τους παίκτες και βεβαίως τη διοίκηση του Ολυμπιακού, στους οποίους αξίζουν συγχαρητήρια.
Ο Ολυμπιακός από το πρώτο έως το 40' ήλεγχε το παιχνίδι, ήταν στη θέση του οδηγού. Επέβαλλε το δικό του αγωνιστικό ρυθμό, προσπαθώντας να δείξει το αμυντικό πρόσωπο που μας έχει συνηθίσει, πιέζοντας την μπάλα. Οταν οδηγούσε την Μπαρτσελόνα σε κακές επιλογές, τότε του δινόταν η δυνατότητα να χτυπήσει και στον αιφνιδιασμό. Είναι σπάνιο φαινόμενο, σε μια αναμέτρηση ανάμεσα σε ελληνική και ισπανική ομάδα, η ελληνική να τελειώνει το παιχνίδι με περισσότερους αιφνιδιασμούς.
Ενα επιπλέον στοιχείο που κάνει πιο σπουδαία την επικράτηση είναι το γεγονός ότι παρότι έχασε τις κατοχές, λόγω της μεγάλης αδυναμίας που έδειξε στο αμυντικό ριμπάουντ, κατάφερε να το ισορροπήσει με την αμυντική του προσήλωση.
Ηταν ένα μεγάλο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό, καθώς όχι μόνο έδινε δεύτερες επιθέσεις στον αντίπαλο, αλλά δεν του δινόταν να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Πέραν αυτού, ο Ολυμπιακός κάλυψε αυτή την αδυναμία του και μ' ένα ακόμη σημείο: Το εκπληκτικό ποσοστό του έξω από τα 6,75μ. Οταν σ' έναν ημιτελικό τελειώνεις το παιχνίδι με ποσοστό 45%, αυτό λέει πολλά...
Επίσης πρέπει να σταθούμε ατομικά σε κάποιους παίκτες. Στην παρουσία του Σπανούλη, κατά κύριο λόγο, ο οποίος έβαλε και το καθοριστικό τρίποντο (66-61), κατά δεύτερον στον Πρίντεζη, ο οποίος τις κακές αμυντικές στιγμές του κατάφερε να τις ρεφάρει στην επίθεση.
Σημαντική η προσφορά του Παπανικολάου και στα δύο σημεία του γηπέδου, καθοριστικός ο Ντόρσεϊ με τα τέσσερα διαδοχικά επιθετικά ριμπάουντ σε κρίσιμο σημείο. Αυτό επίσης που πρέπει να ξεχωρίσουμε από την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού είναι ότι ρίσκαρε στα σουτ του Χουέρτας και του Σάδα... Οι παίκτες του περνούσαν πίσω από τα σκριν, στην ουσία «έδιναν» τα σουτ και ο Ιβκοβιτς δικαιώθηκε απόλυτα για την επιλογή του.
Πλέον, ο Ολυμπιακός δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα, παρά μόνο να κερδίσει και να διασκεδάσει... Είναι ομάδα που καταθέτει ψυχή και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ όλα είναι πιθανά.
Επαιξε ρόλο η διαιτησία στον Παναθηναϊκό
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι σύμφωνα με την εικόνα των δύο ομάδων στο γήπεδο, το δίκαιο θα ήταν ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται στον τελικό. Ηταν ξεκάθαρο από το πρώτο δευτερόλεπτο πως ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ. Η ομάδα που έδειξε πράγματα που δοκίμασε πράγματα, που είχε φιλοσοφία στο παιχνίδι της.
Αν σε κάποιες λεπτομέρειες ήταν πιο τυχερός και δεν αναφέρομαι σε τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά σε διεκδικήσεις της μπάλας ή το απίθανο καλάθι του Σβεντ, με το οποίο η ΤΣΣΚΑ μείωσε σε 64-62, η κατάληξη του ματς θα ήταν διαφορετική.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε να χτυπήσει με την συνεργασία στο πικ εν ρολ με τους Γιασικεβίτσιους - Μάριτς ή Διαμαντίδης - Μπατίστ και εκμεταλλευόμενος τις κακές περιστροφές της ΤΣΣΚΑ πήρε 13 πόντους από τη θέση «πέντε».
Από κει και πέρα, όταν η ΤΣΣΚΑ έκλεισε διαδρόμους, ο Παναθηναϊκός βρήκε ελεύθερα σουτ που στην αρχή ήταν εύκολα, αλλά με την πάρωδο του χρόνου τα ποσοστά του μειώθηκαν. Είχαμε πει και τις προηγούμενες μέρες ότι για να έχει τύχη ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μια τόσο αθλητική ομάδα με μεγάλα κορμιά θα έπρεπε να σουτάρει πολύ καλά από την περιφέρεια.
Οσο αυτό γινόταν σωστά και η κατάληξη ήταν επιτυχής, ο Παναθηναϊκός είχε τα ηνία του παιχνιδιού. Η αμυντική προσήλωση των παικτών του Ομπράντοβιτς ήταν για σεμινάριο, απέναντι σε μια ομάδα που σπάνια διάβασε τα πλεονεκτήματα της στην επίθεση (π.χ. ο Σισκάουσκας δεν εκμεταλλεύτηκε το μις ματς με τον Γιασικεβίτσιους, ούτε ο Κιριλένκο με τον Διαμαντίδη και τον Σάτο).
Καθοριστική αποδείχτηκε η φάση στα 38'' πριν το τέλος, όταν ο Καλάθης... χάνει στην άμυνα τον Τεόντοσιτς κι αυτός μετά την επαναφορά της μπάλας, μ' ένα ελεύθερο σουτ από τα τέσσερα μέτρα, δίνει προβάδισμα (65-64) νίκης στους Ρώσους.
Επίσης, παίκτες - κλειδιά, όπως ο Διαμαντίδης και Μπατίστ δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα επιθετικά και είναι χαρακτηριστικά τα 8 άστοχα τρίποντα του Διαμαντίδη σε 9 προσπάθειες. Επίσης, μειονέκτημα για τον Παναθηναϊκό στη διάρκεια του αγώνα ήταν το γεγονός ότι δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα φάουλ που χρεώθηκαν από πολύ νωρίς οι Κρστιτς και Κιριλένκο... Οι «πράσινοι» δεν μπόρεσαν να τους φθείρουν παραπάνω κι αυτό αποδείχτηκε καθοριστικό.
Οσον αφορά τη διαιτησία, πιστεύω ότι δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για τον Παναθηναϊκό. Πιστεύω πως έγιναν λάθη εις βάρος του, ειδικά στα κριτήρια με τα οποία σφύριζαν οι διαιτητές τα φάουλ στις δύο ρακέτες. Πάντως, ο Παναθηναϊκός, απέδειξε για πολλοστή φορά πόσο μεγάλη ομάδα... Εκανε κατάθεση ψυχής απέναντι σ' ένα γεμάτο αντίπαλο και επιβεβαίωσε ξανά πως ο χαρακτήρας που έχει «χτίσει» όλα αυτά τα χρόνια είναι το στοιχείο που τον κρατάει στην κορυφή.
