Ο Stuart McMillen μέσα από εικόνες μας δίνει την δική του οπτική πάνω στο βιβλίο του Postman Neil “Διασκέδαση μέχρι θανάτου” (Amusing Ourselves to Death). Όσο περνάνε τα
χρόνια το βιβλίο δείχνει να γίνεται όλο και πιο επίκαιρο και πιο κοντά στην πραγματικότητα μιας και αυτό που πραγματεύεται είναι το κατά πόσον είχε δίκιο ο Χάξλεϊ (Huxley) στο βιβλίο του “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” και όχι ο Όργουελ (Orwell) στο βιβλίο του “1984”. Ας δούμε όμως τι πραγματεύονται τα 2 βιβλία πριν δούμε το πως τα συνδέει μεταξύ τους ο Postman Neil και πως αποτυπώνει αυτή τη σύνδεση ο Stuart McMillen
Χάξλεϊ (Huxley) - Θαυμαστός καινούργιος κόσμος (Brave New World)
Σε ένα ορατό μέλλον, η βιοεπιστήμη και η γενετική έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που υποκαθιστούν τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Ο χαρακτήρας, ο ψυχικός κόσμος, η ευτυχία, η κοινωνική θέση κάθε ανθρώπου είναι προκαθορισμένα πολύ πριν τη γέννησή του. Ο Άλντους Χάξλεϋ, επηρεασμένος από τις επιστημονικές ανακαλύψεις της εποχή του αλλά και από τις κοινωνικές ανακατατάξεις στην Αγγλία και την (τότε, 1932) Σοβιετική Ένωση προφητεύει ένα ζοφερό αύριο που η πραγματικότητα έμελλε να επιβεβαιώσει. Ένα φανταστικό μυθιστόρημα για το μέλλον που ρίχνει ένα κριτικό φως στο παρόν και θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας του εικοστού αιώνα που έχει αντέξει στο χρόνο. Παραμένει προκλητικό, σπινθηροβόλο, μεγαλοφυές, εντυπωσιακό και επίκαιρο όπως τη μέρα που πρωτοεκδόθηκε. Χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο βιβλίο του Χάξλεϋ.
Martin Green
Martin Green
Όργουελ (Orwell) – 1984
Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις. Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει το Κόμμα, ο μόνος αλάθητος μηχανισμός, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδελφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν, όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Γι αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του: ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό. Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι παρελθόν. Αλλά, μετά από το έργο αυτό, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη ενός ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία. Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε σαν μανιφέστο και θαυμάστηκε σαν προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα: ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μας βλέπει.
Ας δούμε όμως τώρα πώς συνδέει αυτά τα δύο καταπληκτικά βιβλία ο Postman Neil στο βιβλίο του “Διασκέδαση μέχρι θανάτου” (Amusing Ourselves to Death)?
