Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν ο ιστορικός του μέλλοντος αποφασίσει (που δεν το βλέπω) να ασχοληθεί με όσα συνέβησαν στην Ελλάδα λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, είναι βέβαιο ότι θα ζητήσει την συνδρομή του… ψυχιάτρου του μέλλοντος.
Η χώρα που πάντοτε στηριζόταν (και σωζόταν) χάρη στον συνδυασμό πατριωτισμού και ιδιοφυών ιδεών, μοιάζει να στέρεψε – και από πατριωτισμό και από ιδέες.
Η χώρα του πολυμήχανου Οδυσσέα, η χώρα δηλαδή που απέδειξε πως αν ξέρεις να χρησιμοποιείς το μυαλό σου μπορείς να βγεις από τη δύσκολη θέση με ελάχιστα μέσα, βομβαρδίζεται τώρα με φτηνή προπαγάνδα, εκπορευόμενη από ανθρώπους που βάζουν το μυαλό τους να λειτουργεί για το Κακό.
Λίγα πράγματα – και αυτά στη σφαίρα του ψυχαναγκασμού – θα εντοπίσει ο ιστορικός του μέλλοντος γι’ αυτή την εφιαλτική χρονιά, όπου εκτός από τις ιδέες στέρεψαν και οι ελπίδες.
Ο Παπανδρέου «έφευγε» σ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά συνεχίζει να βρίσκεται ανάμεσά μας.
Η ΕΕ έπαιρνε την μια «γενναία» απόφαση μετά την άλλη και δεν εφάρμοσε καμιά.
Η χώρα απέκτησε καινούργιο πρωθυπουργό με παλιά κυβέρνηση και παλιά Βουλή.
Πήγαμε από «κούρεμα» σε «κούρεμα» και κούρεμα δεν βλέπουμε.
«Σωθήκαμε» καμιά δεκαριά φορές και σωσμό δεν έχουμε.
Αυτά!
Καμιά καινούργια ιδέα για το πώς θα βγούμε από την περιπέτεια.
Και φθάσαμε στην απαρχή του Νέου Χρόνου με μια ακόμη γερή δόση προπαγάνδας.
Προπαγανδιστική πιρουέτα υπ’ αριθμόν 1: Ο Εφραίμ ξανάγινε πρώτο θέμα στην άθλια επικαιρότητά μας, ενώ είναι άγνωστο αν θα εφαρμοστεί η τελευταία ευρωπαϊκή απόφαση και ενώ είναι βέβαιο πως αν δεν εφαρμοστεί θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία.
Προπαγανδιστική πιρουέτα υπ’ αριθμόν 2: Έπεσαν όλοι από τα σύννεφα με τις «αποκαλύψεις» Γιλμάζ περί εμπρησμών των ελληνικών δασών από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χωρίς κανείς να ασχοληθεί με την ουσία: Ότι δηλαδή είτε οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες κοιμόνταν όρθιες και δεν ενημερώθηκε κανείς, είτε οι τότε κυβερνώντες τα γνώριζαν όλα, αλλά παρ’ όλα αυτά υπέγραφαν τις Συμφωνίες της Μαδρίτης (1997) και Ελσίνκι (1999) και άναβαν το πράσινο φως για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με τους εμπρηστές (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς).
Προπαγανδιστική πιρουέτα υπ’ αριθμόν 3: Ο πρωθυπουργός συσκέφθηκε με τον αρχιεπίσκοπο, τον δήμαρχο Αθηναίων και μια πλειάδα πρωτοκλασάτων υπουργών (των ίδιων που δεν έκαναν τίποτε επί δύο χρόνια) για αυτά που ονόμασε «μέτρα κοινωνικής προστασίας», αλλά τελικά πρόκειται για δράσεις που ούτως ή άλλως παρέχουν ή οφείλουν να παρέχουν η Εκκλησία και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης – οι τελευταίοι κατεστράφησαν λόγω της «καλλικρατικής έμπνευσης» του (διαρκώς υποβαθμιζόμενου, αλλά χωρίς να λείπει στιγμή από κοντά μας) Γιάννη Ραγκούση.
Και τέλος, η μεθόδευση: Η προαναγγελθείσα κατάργηση των οικονομικών εισαγγελέων κ.κ. Πεπόνη και Μουζακίτη, που οδήγησε στην παραίτησή τους.
Το κόλπο είναι παλιό. Όταν δεν μας αρέσει κάτι, βρίσκουμε έναν τρόπο να το καταργήσουμε. Με κλωτσιά προς τα πάνω!
Ο κ. Παπακωνσταντίνου έφτιαξε ολόκληρο νομοσχέδιο (τον Φεβρουάριο του 2010) για να διασφαλίσει δήθεν την ανεξαρτησία της Στατιστικής Υπηρεσίας και να την θέσει υπό τον έλεγχο της Βουλής και η πονεμένη αυτή ιστορία κατέληξε στην κατάργηση των μελών του Δ.Σ. της υπηρεσίας και στην ενός ανδρός αρχή – αφού προηγουμένως διογκώθηκε το έλλειμμα.
Το πουλόβερ της «ανεξαρτησίας» άρχισε να ξηλώνεται επί Παπακωνσταντίνου, όταν, τον Δεκέμβριο του 2010, με τροπολογία δόθηκαν αυξημένες εξουσίες στον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ και εξαφανίστηκε επί Βενιζέλου, όταν, τον Σεπτέμβριο του 2011, καρατομήθηκαν τα έξι από τα επτά μέλη του Δ.Σ. και έκτοτε η υπηρεσία υφίσταται (τρόπος του λέγειν) χωρίς διοικητικό συμβούλιο.
Τα ίδια έγιναν την ίδια περίοδο (1 Σεπτεμβρίου 2011) και με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής.
Δεν πρόλαβε να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση σύμφωνα με την οποία η δυναμική του χρέους ήταν (και παραμένει) εκτός ελέγχου και ο μέγας οικονομολόγος κ. Βενιζέλος προέβη σε απαξιωτική δήλωση που οδήγησε στην παραίτηση της επικεφαλής του Γραφείου (και πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ) Στέλλας Μπαλφούσια.
Το γεγονός ότι πριν περάσουν δυο μήνες, στις 27 Οκτωβρίου, και οι Ευρωπαίοι κατέληξαν πως το χρέος μας είναι ανεξέλεγκτο και αποφάσισαν «κούρεμα» της τάξης του 50%, ουδέποτε συνδυάστηκε με την συγκεκριμένη καρατόμηση.
Ό,τι δεν μας αρέσει το κλαδεύουμε, δηλαδή. Είτε απευθείας, είτε εμμέσως.
Όπως συνέβη με την υπόθεση των οικονομικών εισαγγελέων.
Ξαφνικά και εντελώς φωτογραφικά αποφασίστηκε ότι ο οικονομικός εισαγγελέας δεν πρέπει να είναι αντεισαγγελέας εφετών, αλλά αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Κι’ εκεί που οι ήδη λειτουργούντες εισαγγελείς είχαν απλώσει τον τραχανά τους, φεύγουν (για την ακρίβεια… τους φεύγουν) και φτου κι’ απ’ την αρχή.
Είναι τουλάχιστον αηδιαστική η έκπληξη των αρμόδιων υπουργών Βενιζέλου και Παπαϊωάννου.
Διότι έκπληκτοι είμαστε όλοι εμείς!
Έκπληκτοι από την σπουδή τους να προχωρήσουν σε αλλαγές αμέσως μόλις άρχισε κάτι να κινείται.
Έκπληκτοι από το γεγονός ότι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως εάν να μην έχει αλλάξει τίποτε, ως εάν να μην υπάρχει κυβέρνηση συνεργασίας με συγκεκριμένη αποστολή – και πάντως αλλαγές σαν κι’ αυτή μπορούσαν να περιμένουν.
Ερώτηση προς τους έκπληκτους υπουργούς: Είχαν ενημερώσει το υπουργικό συμβούλιο για την πρόθεσή τους να προχωρήσουν στην αλλαγή των προσώπων (διότι περί αυτού πρόκειται);
Ερώτηση και προς το υπουργικό συμβούλιο: Είχαν ενημερωθεί για το θέμα ή αιφνιδιάστηκαν όλοι μαζί – με πρώτον και καλύτερον (ου μην αλλά και καταλληλότερον) τον πρωθυπουργό;
Ερώτηση προς τον πρωθυπουργό: Θα ασχοληθεί με το θέμα ανακαλώντας στην τάξη τους δύο (έκπληκτους) υπουργούς του ή σκοπεύει να συνδέσει το όνομά του και με κάτι άλλο (πολύ πιο επονείδιστο) από το PSI;
Ερώτηση προς τα δύο άλλα κόμματα της συγκατοίκησης: Θα ανεχθούν την παραίτηση των οικονομικών εισαγγελέων ή θα θέσουν θέμα αποχώρησής τους από την κυβέρνηση – αφήνοντας τους βυσσοδομούντες στα κρύα λουτρά του PSI;
Θα ανεχθούν τα μέτρα και τις περικοπές, στα οποία οδηγηθήκαμε εξαιτίας της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος;
Και μια τελευταία (πρωτοχρονιάτικη) ερώτηση: Όσοι από εμάς είχαμε κληθεί να καταθέσουμε για την πολύ σοβαρή υπόθεση του «μαγειρέματος» των στατιστικών στοιχείων θα καταθέσουμε τώρα ή μετά την χρεοκοπία – στην οποία οδηγούμεθα εξαιτίας των «φουσκωμένων» στοιχείων;
Υ.Γ. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας έβαζε το μυαλό του να δουλέψει υπέρ της πατρίδας του, όχι εναντίον της. Για τη σωτηρία και όχι για τη βλάβη της…
http://www.elzoni.gr/html/ent/187/ent.17187.asp
