Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
Κατερίνη 29 Ιουνίου 2011
Θ. Παπαγεωργίου:
«Ψηφίζουμε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για να κρατήσουμε ανοιχτούς τους ορίζοντες στη χώρα μας»
Το υπαρκτό πρόβλημα της κρίσιμης και επικίνδυνης κατάστασης στην οικονομία, την ανάγκη να
ψηφιστεί το «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» για να κρατήσουμε ανοιχτούς τους ορίζοντες στη χώρα μας, για να μπορεί να έχει προοπτική, ανέλυσε στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής ο Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πιερίας κ. Θ. Παπαγεωργίου στη συζήτηση επί της αρχής, του άρθρου και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015» το βράδυ της Τρίτης 28-6-2011.
Ο κ. Παπαγεωργίου έθεσε ακόμη τρία καίρια ερωτήματα για την προοπτική ανάπτυξης της χώρας, το δημόσιο χρέος και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Κρίσιμη και επικίνδυνη κατάσταση
Ο κ. Παπαγεωργίου, στην ομιλία του, επεσήμανε πως «αναμφισβήτητα η κατάσταση στη χώρα μας είναι κρίσιμη. Καλούμαστε σήμερα να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οι αποφάσεις είναι για όλους μας δύσκολες, αλλά και τα διλήμματα είναι υπαρκτά γιατί, κατά τη γνώμη μου, η χώρα κινδυνεύει να οδηγηθεί πια σε αδιέξοδο και να καταστραφεί ακόμη και από τυχαίο ή τυχαία γεγονότα.
Ανεξάρτητα, επίσης, από το αν κάποιοι θεωρούν ότι τα διλήμματα των εταίρων είναι εκβιαστικά, το πρόβλημα για τη χώρα μας είναι υπαρκτό και η κατάσταση των πραγμάτων κρίσιμη και επικίνδυνη. Φυσικά, επικαλούνται κάποιοι ότι το σενάριο «βήτα» ή το σενάριο «γάμα» που ακούσαμε θα είναι σωστικό για τη χώρα μας, αυτό δηλαδή που απεργάζονται.
Η αίσθησή μου είναι απ’ αυτά που παρακολουθώ από τη διεθνή ειδησεογραφία ότι, εάν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, θα υπάρξει σενάριο «βήτα», αλλά αυτό που θα αφορά τις εγγυήσεις που θα δοθούν για τις τράπεζες οι οποίες μας δάνεισαν και κινδυνεύουν να υποστούν ζημιά ή αν μας δανείζουν, θα μας δανείζουν μόνο για το ποσό που θα χρειαστούμε να αποπληρώσουμε τις τράπεζες. Δεν θα τους ενδιαφέρει φυσικά το μέλλον της χώρας, θα μας αφήσουν στην τύχη. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Όλα αυτά, λοιπόν, μας οδηγούν εκ των πραγμάτων να ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο».
Αναφερόμενος ο κ. Παπαγεωργίου στους προβληματισμούς, στις αγωνίες και στις ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος για το αύριο και το μέλλον της χώρας μας, υπογράμμισε πως και ο ίδιος έχει τρία μεγάλα ερωτήματα για το μέλλον της χώρας.
Ερώτημα πρώτο, η ανάπτυξη
Όπως είπε ο κ. Παπαγεωργίου:
«Μήπως τα νέα μέτρα οδηγήσουν σε παράταση της ύφεσης; Είναι ένα ερώτημα. Μήπως οδηγήσουν σε νέα βύθιση την οικονομία της χώρας μας; Τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τρόικα; Δεν έχει διδαχθεί από το εγχείρημα του Μνημονίου; Είναι μοιραία η επίπτωση της βύθισης ή της παράτασης της ύφεσης της χώρας μας; Και αν είναι διαφορετικά τα πράγματα, γιατί δεν συζητάμε στη χώρα μας μαζί με τους εταίρους, μαζί με την Τρόικα αυτό που λέμε ένα πακέτο μέτρων για την ανάπτυξη;
Διότι είναι δεδομένο, ότι χάσαμε όλα τα αναπτυξιακά εργαλεία την προηγούμενη περίοδο του Μνημονίου. Φυσικά, δέχθηκαν μερικά μέτρα που αφορούν ένα πιθανό αναπτυξιακό πακέτο, όπως τη μη κατάθεση της ίδιας της συμμετοχής στα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Όμως, στο Μακροπρόθεσμο, όπως εμφανίστηκε, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων είναι μειωμένο μέχρι το 2015 στο 10%. Μα, χωρίς Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης στην Ελλάδα -και έχει παρατηρηθεί ότι με ένα δισεκατομμύριο δημιουργείς αξίες ΑΕΠ στη χώρα δύο δισεκατομμυρίων, αν αυξήσεις το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων- μπορούμε να πάμε σε ανάπτυξη;
Πρέπει να κινηθούν τα ΣΔΙΤ, πρέπει να κινηθούν οι μεγάλες επενδύσεις, πρέπει να κινηθούν τα προγράμματα για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου. Είναι σίγουρο ότι η μονομέρεια που υπήρξε στο Μνημόνιο για την υιοθέτηση μόνο περιοριστικών μέτρων στο πρόγραμμα επέμβασης στη χώρα μας οδήγησε την ελληνική οικονομία στη συρρίκνωση και το μαρασμό. Μαθηματικά, θα μας οδηγήσει και πάλι σε νέα μέτρα τη στιγμή που θέλω να το υπενθυμίσω σε όλο τον κόσμο ότι το πρόσημο είναι θετικό για την ανάπτυξη των οικονομιών. Μόνο εμείς έχουμε αρνητικό πρόσημο στην αύξηση του ΑΕΠ.
Ερώτημα δεύτερο, το χρέος
Το δεύτερο μεγάλο ερώτημα, επεσήμανε ο κ. Παπαγεωργίου είναι το χρέος και είπε συγκεκριμένα: «Η αίσθησή μου είναι ότι με αυτό που πάει να γίνει με την εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα υπάρξει λύση στο μεγάλο πρόβλημα του τεράστιου δημοσίου χρέους.
Διότι δεν πληρώνονται δάνεια της τάξης των 30, των 15 ή των 27 δισεκατομμυρίων ή και αν υποτεθεί ότι μετακινηθούν οι τόκοι, τα δάνεια πάλι θα εξακολουθούν, γιατί αυτά αφορούν τόκους. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς παίρνει σαν παραδοχή ότι θα έχει πλεόνασμα 6,5%, που δεν έχει γίνει σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα πλην της Νορβηγίας, όπου λόγω των πετρελαίων, δηλαδή, πήγε σε τέτοιο θετικό πρόσημο το πρωτογενές πλεόνασμα.
Αν πεις, όμως, ότι το δέχεσαι, αν κάνεις το 6,5% του πλεονάσματος αναγωγή στο ΑΕΠ που είναι 230 δισεκατομμύρια, είναι 17 δισεκατομμύρια, όσα θα πληρώσουμε φέτος σε τόκους. Δεν μπορεί να αντέξει αυτό η χώρα αυτό τον μεγάλο τόκο, αυτό το «λίπος».
Άρα, λοιπόν, πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα τα εργαλεία, χωρίς φυσικά να οδηγηθούμε σε πιστωτικό επεισόδιο. Τα εργαλεία είναι πρώτον το χαμηλό επιτόκιο από τις χώρες οι οποίες μας δάνεισαν. Με 1% χαμηλότερο επιτόκιο από το 4,5% που μας δίνουν σήμερα, πάμε στο επιτόκιο της Γερμανίας δηλαδή στο 3,5%. Είναι 3,5 δισεκατομμύρια το χρόνο όφελος για τη χώρα. Είναι πολύ σπουδαίο ποσό.
Δεύτερον, αγορά από το ταμείο ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά.
Τρίτον, διαγραφή από την ΕΚΤ -πρέπει να το συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή η ΕΚΤ- του χρέους προς την Ελλάδα ή και άλλων χρεών. Δεν έχει καμία επίπτωση, ούτε δημιουργεί πιστωτικό επεισόδιο, συν του γεγονότος ότι όσα ομόλογα αντικαθίστανται πρέπει να τα χρησιμοποιεί αυτή την περίοδο το τραπεζικό σύστημα για να κάνει δάνεια, ως εγγύηση, δηλαδή.
Πρέπει, λοιπόν, να γίνει τώρα αυτή η προσέγγιση με όλα τα εργαλεία, με όλα τα μέσα για την αντιμετώπιση του χρέους, διότι αυτή η προσπάθεια αργότερα δεν θα έχει αποτελέσματα. Θα μαραζώσει η οικονομία και τότε πιθανόν, μπορεί να επιβληθούν άλλα μέτρα».
Ερώτημα τρίτο, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις
Όπως είπε ο κ. Παπαγεωργίου «η εμπειρία από άλλες χώρες και ιδίως από τη Λατινική Αμερική, είναι τραγική. Πίσω από αυτούς τους οργανισμούς και ιδιαίτερα, πίσω από το Νομισματικό Ταμείο ήταν στοιχισμένα funds. Αγόρασαν όσο-όσο τα περιουσιακά στοιχεία αυτών των λαών, οι οποίοι μπήκαν σ’ αυτό το πρόγραμμα, και μετά από λίγα χρόνια τα πούλησαν σε εξαπλάσια τιμή.
Άρα, πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα να μην πωληθούν σε υποαξίες αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Ιδιαίτερα, θα πρέπει να προσεχθούν τα δημόσια αγαθά.
Βέβαια, θα διερωτηθεί κάποιος ότι για ό,τι συνέβη στη χώρα μας, δεν φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ξένοι που υπηρετούν τα συμφέροντά τους; Όμως, πρέπει κι εμείς να αντιληφθούμε ότι τώρα πια όντας στην Ευρωζώνη και έχοντας όντας ένα νόμισμα, όπως το ευρώ, εμείς είμαστε αυτοί, και αυτοί είναι εμείς. Έχουμε, δηλαδή, την ίδια μοίρα.
Οι ζημιές που θα προκληθούν στο ευρώ, οι ζημιές που θα υποστεί η χώρα και αυτοί είναι πολύ μεγάλες».
Τέλος ο κ. Παπαγεωργίου τόνισε πως «για να μην επιβεβαιωθεί, αυτό που εικάζουν πάρα πολλοί αρθρογράφοι -ότι θα γίνουν όλοι αυτοί οι χειρισμοί, που προείπα, σε χρόνο παράταιρο και θα έχει μεγάλες και καταστροφικές επιπτώσεις- πιστεύω ότι τώρα πρέπει να ξεκινήσουν αυτές οι πολιτικές ενεργοποιήσεις όλων αυτών των εργαλείων.
Ψηφίζουμε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για να κρατήσουμε ανοιχτούς τους ορίζοντες στη χώρα μας, για να μπορεί η χώρα να έχει προοπτική, να διαπραγματευτεί, για να μπορεί η χώρα να σταθεί στα πόδια της και να αντιμετωπίσει, έστω και με δυσχερείς όρους, το μεγάλο της πρόβλημα, το πρόβλημα της επιβίωσης».
