Ομιλία
της Βουλεύτριας Πιερίας στην Ολομέλεια της Βουλής για τα εργασιακά
«Από την μια
πλευρά έχουμε το πρόγραμμα της κυβέρνησης με αυστηρούς κανόνες προστασίας και
ενίσχυσης της εργασίας, ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων,
και από την άλλη την αξιωματική αντιπολίτευση που κάνει λόγο για το
«ξεπερασμένο» 8ωρο και τη δήθεν αναγκαιότητα περαιτέρω ελαστικοποίησης των
εργασιακών σχέσεων» τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία της στη Βουλή η βουλεύτρια
ΣΥΡΙΑ Πιερίας και Γραμματέας
Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων κα Ελισάβετ (Μπέττυ) Σκούφα, στην
ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής, επί του σχεδίου νόμου του
Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο: «Ασφαλιστικές
και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις – Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας – Ενίσχυση
της προστασίας των εργαζομένων – Επιτροπεία ασυνόδευτων ανηλίκων και άλλες
διατάξεις».
Όπως
ανέφερε η βουλεύτρια Πιερίας με την ιστορική απόφαση του Eurogroup της
21ης Ιουνίου, έκλεισε αμετάκλητα ο κύκλος των αξιολογήσεων και δόθηκε οριστική
λύση στο ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και της αυτοδύναμης
πρόσβασης στις αγορές χρήματος. «Κλείνουμε επομένως ένα κεφάλαιο 8 μνημονιακών
ετών, το οποίο απέτυχαν να κλείσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες δεν
είχαν ολοκληρώσει επιτυχώς, ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο πρόγραμμα» ανέφερε η
κα Σκούφα.
➤ Πολιτικές
ενίσχυσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας
Πέραν όμως της εξόδου από
τα μνημόνια, από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015,
είχαμε δεσμευτεί να υλοποιούμε πολιτικές ενίσχυσης της μεγάλης κοινωνικής
πλειοψηφίας, ανακούφισης των αδύναμων και καταπιεσμένων στρωμάτων και στήριξης
του κόσμου της εργασίας. Εμείς λοιπόν, ήμασταν αυτοί που μέσα από την
διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, καταφέραμε μεταξύ άλλων να εξασφαλίσουμε
την ένταξη 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας στο Εθνικό Σύστημα
Υγείας, την πρόσληψη χιλιάδων προσωπικού στα νοσοκομεία της χώρας μας, την
αύξηση του κονδυλίου του κρατικού προϋπολογισμού για την κοινωνική αλληλεγγύη
από τα 790 εκατ στο 1,5 δις το 2017 και σε 1,836 δις το 2018, την μείωση της
ανεργίας από το 26% στο 20% και όπως όλα δείχνουν μέσα στο 2018, θα πάμε και
κάτω από το 20%, δηλαδή 400.000 νέες θέσεις εργασίας, μέσα σε 4 χρόνια.
➤ Δίκαιη
ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή, αναπτυξιακή προοπτική
Στο νέο λοιπόν περιβάλλον
που ξεπροβάλει για τη χώρα μας, εμείς θα είμαστε και αυτοί που θα επουλώσουμε
και μια σειρά από πληγές που άνοιξαν μέσα στην κρίση, καθώς από την 21η
Αυγούστου και έπειτα, οι εγχώριες κυβερνήσεις που θα εκλέγει ο ελληνικός λαός,
θα είναι εκείνες που θα αποφασίζουν τα μέσα της πολιτικής προκειμένου να
καλύπτουν τους συμφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους, πράγμα το οποίο μας δίνει
την επιπλέον δυνατότητα, να σχεδιάσουμε μια διαφορετική προοπτική, της οποίας
το όραμα οφείλει να μην είναι η επιστροφή στο παρελθόν, ένα παρελθόν στο οποίο
επικρατούσε η γενικευμένη διαφθορά και φοροδιαφυγή, ο ασύδοτος δανεισμός, οι
κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις και η επίπλαστη και αντικοινωνική αφθονία των
λίγων. Στόχος μας είναι μια δίκαιη ανάπτυξη, μια ανάπτυξη για τους πολλούς, όχι
τους λίγους. Με πρόσημο την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, και την τόνωση της
αναπτυξιακής προοπτικής της ελληνικής οικονομίας.
➤ Στήριξη
της εργασίας
Για εμάς λοιπόν, η
ουσιαστική ανάπτυξη, περνάει μέσα από την στήριξη της εργασίας. Η Δίκαιη και
Βιώσιμη ανάπτυξη, σημαίνει να υπάρχει αύξηση των μισθών, ούτως ώστε να μπορούν
οι εργαζόμενοι να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες και να αυξηθεί η αγοραστική
τους δύναμη, και αφετέρου, να μην μεταναστεύουν οι νέοι επιστήμονες που βγάζει
η χώρα μας, στο εξωτερικό. Προς την κατεύθυνση αυτή, το υπουργείο εργασίας
ετοιμάζει μέχρι τέλος του 2018, 10 καταλυτικά προγράμματα για 80.000 νέους
επιστήμονες, ενώ παράλληλα οι 3 κατευθυντήριες μας γραμμές είναι:
➜
Η Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας
Ήδη από τη δεύτερη
αξιολόγηση, έχει ψηφιστεί ότι με το τέλος του τρίτου προγράμματος, δηλαδή τον
Αύγουστο, επανέρχονται οι δύο βασικές αρχές των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Δηλαδή η αρχή της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων και η αρχή της
ευνοϊκότερης ρύθμισης.
Το γεγονός ότι
επανέρχονται αυτές οι δύο αρχές, αυτομάτως σημαίνει ότι σε μια σειρά από
κλάδους που θα υπογραφούν συμβάσεις, θα έχουμε πραγματικές αυξήσεις μισθών και
την ίδια στιγμή μια σειρά θωράκισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
➜
Αύξηση Κατώτατου Μισθού
Έχει ήδη αποτυπωθεί και
στο αναπτυξιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης, πως με τη λήξη του προγράμματος,
προχωρούμε και στην αύξηση του κατώτατου μισθού.
➜
Καταπολέμηση παραβατικότητας στην αγορά εργασίας
Η επαναφορά των
Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αύξηση του κατώτατου μισθού, από μόνα τους
ως έννοια και ως σκοπός, δεν είναι αρκετά. Διότι και πριν την κρίση, υπήρχαν
μια σειρά από πεδία που ήταν ακάλυπτα, από τυφλά σημεία του συστήματος, που
άφηναν απροστάτευτους πολλούς εργαζόμενους. Ακριβώς γι’ αυτό, δώσαμε τεράστια
σημασία στη δημιουργία νέων νομοθετικών εργαλείων και στην αναβάθμιση των
ελεγκτικών μηχανισμών. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που συζητάμε
σήμερα φωτίζει ακριβώς αυτή την κατεύθυνση, πιάνοντας το νήμα από τον Νόμο
4488/17, ο οποίος έφερε ήδη μια σειρά από νομοθετικά εργαλεία για την
καταπολέμηση της αδήλωτης, υποδηλωμένης και απλήρωτης εργασίας. Κομβικό σημείο
στη μάχη με την αδήλωτη εργασία αποτελεί η νέα αρχιτεκτονική του προστίμου που
προβλέπει το νομοσχέδιο.
➤ Αποτρεπτική
ισχύ με απόδοση δικαιοσύνης
Η νέα λογική συνδυάζει
την αποτρεπτική ισχύ με την απόδοση δικαιοσύνης στον εργαζόμενο. Η πρόβλεψη
τρίμηνης αναδρομικής ασφαλιστικής κάλυψης, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα
έκπτωσης του προστίμου σε περίπτωση πρόσληψης του αδήλωτου εργαζόμενου, χωρίς
να μεταβάλλεται βέβαια, ή ακόμη χειρότερα, επιδεινώνεται η εργασιακή σχέση, και
χωρίς ο εργοδότης να μπορεί να προβεί σε μείωση του προσωπικού, δίνει για πρώτη
φορά ουσιαστικό κίνητρο στον εργαζόμενο να προχωρήσει σε καταγγελία στην
Επιθεώρηση Εργασίας. Το γεγονός δε, ότι επιχείρηση με αδήλωτη εργασία θα
επανελέγχεται υποχρεωτικά και σε περίπτωση υποτροπής το πρόστιμο μπορεί να
φτάσει και τις 30.000 ευρώ, θωρακίζει και αυστηροποιεί το νέο πλαίσιο.
➤ Φρένο
στις εργολαβικές αυθαιρεσίες
Παράλληλα, βάζουμε φρένο
στις εργολαβικές και υπεργολαβικές αυθαιρεσίες, θεσμοθετώντας για πρώτη φορά
ένα ολοκληρωμένο σύστημα κανόνων αναφορικά με την ευθύνη όλων των συμμετεχόντων
στην αλυσίδα ανάθεσης απέναντι στους εργαζόμενους, σχετικά με την καταβολή των
οφειλόμενων αποδοχών, των αποζημιώσεων απόλυσης, των ασφαλιστικών εισφορών και
την τήρηση των κανόνων υγείας και ασφάλειας. Το θέμα των εργολαβιών και του
δανεισμού των εργαζομένων αποτελεί πληγή για τα εργασιακά δικαιώματα και τον
κόσμο της εργασίας. Όπως μας είπαν αρμόδιοι φορείς κατά τις συνεδριάσεις της
επιτροπής, ουσιαστικά οι συγκεκριμένες εργολαβικές εταιρείες δεν ασκούν κατ
ουσίαν εργολαβία, εφόσον παρατηρείται το οξύμωρο φαινόμενο, η ίδια εταιρεία να
παρέχει εργαζόμενους σε πολλές και διαφορετικές επιχειρήσεις και σε πολλούς και
διαφορετικούς κλάδους. Είναι φύσει αδύνατον μια εταιρία να έχει τεχνογνωσία σε
τομείς τόσο διαφορετικούς όσο είναι η πληροφορική, ο τομέας καλλυντικών και
φαρμάκων, ο τομέας ασφαλιστικών εταιρειών και ο τραπεζικός τομέας, όπου «εκεί
γίνεται το πολύ μεγάλο αλισβερίσι». Μεταφέρω επί λέξει αυτά που κατέθεσε στην
επιτροπή φορέας εργαζομένων.
Το
συγκεκριμένο Νομοσχέδιο βάζει μια τάξη σε αυτό το πεδίο, εφόσον θεσπίζει την
αλληλέγγυα και εις ολόκληρον ευθύνη αναθέτοντα κι εργολάβου, όλης δηλαδή της
αλυσίδας, προκειμένου ο εργαζόμενος να έχει μια επιπλέον δικλίδα ασφαλείας για
τα ασφαλιστικά και εργασιακά του δικαιώματα.
➤ Προστασία
των εργαζομένων ή κατάργηση 8ωρου της Ν.Δ;
Όσο απομακρυνόμαστε από
την μνημονιακή περίοδο, τόσο πιο καθαρή θα είναι η διαχωριστική γραμμή που
υπάρχει ανάμεσα στα δύο αντιπαρατιθέμενα πολιτικά σχέδια: Αυτό που υλοποιεί και
θα υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση, το οποίο θέλει αυστηρούς κανόνες προστασίας
και ενίσχυσης της εργασίας, ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης των εργαζομένων,
και αυτό το οποίο εκφράζεται κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και κάνει
λόγο για το «ξεπερασμένο» 8ωρο και την δήθεν αναγκαιότητα περαιτέρω
ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, ως πάλι δήθεν αναπτυξιακή πρόταση.
Ανάμεσα σε ένα σχέδιο,
που υπερασπίζεται τις ατομικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα και σε
ένα σχέδιο που ανέχεται και φλερτάρει με την άκρα Δεξιά.
