Παπαγάλοι, εισβολείς στην ελληνική πανίδα

Γράφει ο Στέφανος Βογιατζής,
Δασοπόνος, MSc. in International Environmental Conventions

 Τα ξενικά είδη της άγριας πανίδας ακολουθούν τις διαδρομές των ανθρώπων εποικίζοντας
διαρκώς νέες περιοχές. Λέγεται ότι, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, περίπου δέκα χιλιάδες ξενικά είδη πανίδας και χλωρίδας έχουν μετοικήσει στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα λένε ότι ξεπερνούν τα χίλια. Ανθρώπινες δραστηριότητες συνετέλεσαν, ώστε τα είδη αυτά να εισβάλλουν σε ξένους τόπους. Οι επιδράσεις της άφιξης αυτών των ειδών ποικίλλουν από την απλή προσαρμογή μέχρι την εκτεταμένη καταστροφή οικοτόπων, αλλά και τον αφανισμό αυτόχθονων πληθυσμών.

Ένα είδος που φαίνεται να προτιμά την Αττική είναι ο πράσινος παπαγάλος ή δαχτυλιδολαίμης ψιττακίσκος / rose-ringed parakeet, που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες η εξάπλωσή του περιοριζόταν στις χώρες προέλευσης, ήτοι στα νότια της Ασιατικής ηπείρου και στην υποσαχάρια Αφρική (σχετικός χάρτης & photo από Wikipedia). Ο πράσινος παπαγάλος είναι μεσαίου μεγέθους πουλί. Δεν διαθέτει την ικανότητα να μιμείται την ανθρώπινη φωνή, αλλά ένα περίεργο κρώξιμο που ίσως θα μπορούσε να συγκριθεί κάπως με αυτό της καρακάξας. Απουσιάζει από τη «λίστα» των ευθέως απειλούμενων ειδών της πανίδας. Η IUCN στη «Red List» για τα απειλούμενα είδη / threatened species το έχει κατατάξει στη βαθμίδα «Least concern (LC)» ήτοι στο χαμηλότερο βαθμό από άποψης προβλεπόμενης απειλής με εξαφάνιση. Θεωρεί ότι είναι μεγάλη η γεωγραφική διασπορά του. Με δυο λόγια, διαθέτει πληθυσμιακή αφθονία και δεν κινδυνεύει.

Σύμφωνα με σχετικό άρθρο στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» η Αττική φιλοξενεί περισσότερα από δύο χιλιάδες πουλιά και πλέον έχουν κατακτήσει σχεδόν όλα τα πάρκα της Αθήνας. Από το Πάρκο Τρίτση μέχρι το Πεδίον του Άρεως, το πάρκο της Ευελπίδων, το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πατησίων και από τη Γλυφάδα μέχρι το Γουδή. Εύκολα διαπιστώνεται από τον καθένα, αλλά το επιβεβαιώνει και η Ορνιθολογική Εταιρεία ότι έχουν πλέον δημιουργήσει ακόμη και αναπαραγωγικές αποικίες. Η αφθονία του υφιστάμενου πληθυσμού των παπαγάλων και οι ανεξέλεγκτες κινήσεις των πουλιών με έντονη παρουσία και πέραν των χώρων που οριοθετούν οι υφιστάμενες αποικίες στις ευρύτερες περιοχές, αλλά και η άριστη προσαρμοστικότητα στο φυσικό περιβάλλον της Αττικής αποδίδει με σιγουριά τον ισχυρισμό ότι έχει πλέον δημιουργηθεί ο αναμενόμενος  ανταγωνισμός με τα αυτόχθονα είδη. Το σύνηθες αποτέλεσμα στις περιπτώσεις αυτές, σύμφωνα με την άποψη των ειδικών, είναι ότι εκτοπίζονται τα αυτόχθονα είδη και προφανώς δημιουργείται ανισορροπία που σημαίνει προβλήματα στη βιοποικιλότητα. Κάποιες ζημιές σε καλλιέργειες δεν κρίνονται ουσιαστικές προς το παρόν, ώστε να υπογραμμιστούν. Πέραν των πιο πάνω είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επισημανθεί το γεγονός ότι αποτελούν  επίσης δυναμικό πομπό από παθογόνα και σε αυτό τον τομέα πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα.

Αν ανατρέξει κάποιος στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει πολλές εκδοχές για το πως βρέθηκαν τα πουλιά εισβολείς στον ελλαδικό χώρο. Θα διαπιστώσει επίσης ότι στην Ελλάδα λειτουργεί απροσδιόριστος αριθμός εκτροφείων, ακόμη και παπαγάλων, που όσο και να ψάξει ο κάθε πολίτης δεν θα μπορέσει να διαπιστώσει ότι λειτουργούν σύμφωνα με το εθνικό, το ευρωπαϊκό, αλλά και το διεθνές περιβαλλοντικό Δίκαιο. Κάποια εκτροφεία αναφέρουν ότι λειτουργούν με αποφάσεις τοπικού πρωτοδικείου (θα αναφέρονται προφανώς στο Καταστατικό τους και όχι στην άδεια λειτουργίας), κάποια άλλα «ποστάρουν» απροσδιόριστα στοιχεία, άλλα διαφημίζουν τη διαδικασία δακτυλίδωσης των πουλιών, που δεν είναι στην αρμοδιότητά τους να συντελείται από τους ίδιους τους εκτροφείς. Γενικά επικρατεί μια ακατανόητη σύγχυση. Και όλα αυτά συμβαίνουν, όταν η Ελλάδα δεσμεύεται νομικά έναντι της διεθνούς κοινότητας, καθότι έχει υπογράψει και κυρώσει με νόμους τις διεθνείς συμβάσεις για το περιβάλλον και τη συμμόρφωσή της προς τις σαφείς διατάξεις του διεθνούς περιβαλλοντικού Δικαίου.

https://dasarxeio.com/