ΠΑΡΙΣΙ 13-11-15, ΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;
ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ, Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΦΕΛΕΙΑ
Μέρος Πρώτο
15-11-15
Παρίσι, η Πόλη του Φωτός.
Η αιμοσταφής Οργάνωση ISIS, αιματοκύλισε το Παρίσι. Απώλεια ανθρώπων- βαρύ πένθος, πλήγμα στις Αξίες, στον ανθρωπισμό, απώλεια ασφάλειας. Ήρθε ο Φόβος.
Προσοχή! Φόβος είναι το εργαλείο υποταγής και καθυπόταξης ατόμων και συνειδήσεων.
Οι Εξουσίες άρχισαν τα μεγάλα λόγια, προφανώς σχεδιάζονται και προγραμματίζονται για να εφαρμοστούν πράξεις. Οι απλοί άνθρωποι, με αποτροπιασμό και με το συναίσθημα της δίκαιης αγανάκτησης, από την μια εκφράζονται (μιλούν, γράφουν, ανάβουν κεριά, αφήνουν λουλούδια) και από την άλλη αντιπαλεύουν τον φόβο και περιμένουν από τις Εξουσίες να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς τους.
Όμως πίσω από τα φαινόμενα, υπάρχουν οι αιτίες, που δεν είναι πάντα ορατές. Ιδίως αν -τυχόν- συνειδητά αποκρύβονται.
Οι Τζιχαντιστές προφανώς είναι οι εκτελεστές. Χρειάζεται να προσεγγίσουμε και να σκιαγραφήσουμε -για να κατανοήσουμε κατά το δυνατόν- την υπαρξιακή κατάσταση αυτών των ανθρώπων, που είναι ΄΄ιερά αιμοσταγή τέρατα΄΄ και την μόλυνση από την ΄΄ιογενή΄΄ αντιανθρώπινη ιδεολογία τους, που εξαπλώνεται στο κατάλληλο έδαφος σαν συναισθηματική πανούκλα. Και χρειάζεται να εξετάσουμε πώς αλήθεια δημιουργήθηκαν, πώς βρήκαν χώρο ύπαρξης και δράσης και δεν εξαρθρώθηκαν εξ αρχής.
Σήμερα προβάλλεται το ουσιαστικά επιφανειακό: Η πάλη των θρησκειών (Χριστιανισμός – Ισλάμ), που φυσικά και συμβαίνει για κάποιους λόγους, αλλά χρειάζεται πέραν αυτών των λόγων, που είναι πολύ σοβαρό θέμα, να δούμε το συμβαίνον, στα πλαίσια της υπάρχουσας άγνοιας και της μη γνώσης.
Με κάθε επιφύλαξη και προσπαθώντας, ισορροπώντας ανάμεσα στον κίνδυνο του ψεύδους και της πλάνης, θα προσπαθήσουμε την ανάλυση στο σχετικό εγχείρημα, κατ΄ αρχήν προβάλλοντας και αναλύοντας έννοιες, όπως: Το Θρησκευτικό συναίσθημα και η εκμετάλλευσή του, η Τρομοκρατεία, οι Εξουσίες κλπ. Στην συνέχεια θα γίνει η προσπάθεια της σύνθεσης δεδομένων.
Αρχίζουμε με το θέμα: Το Θρησκευτικό συναίσθημα και η εκμετάλλευσή του.
Το παρακάτω κείμενο είναι από το βιβλίο, που γραφτηκε το 2008 και επεχειρήθηκε -ανεπιτυχώς- να εκδοθεί το 2010 (Κείμενο και δισκέτα σε Συμβολαιογράφο).
Σωτήρης Τσιλίκας
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ
Επιθετικότητα – Βία – Τρομοκρατία - Παγκοσμιοποίηση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ον σελις 104 Η Τρομοκρατία
Θρησκευτικό συναίσθημα
Θρησκευτική Εξουσία και οργανωμένη θρησκεία
Κοσμικό ιερατείο – Μοναστικό ιερατείο και Επιθετικότητα
(Μέρος του κειμένου)
Με τον ΄΄συναισθηματικό τρόπο του σκέπτεσθαι΄΄, πάντα ο άνθρωπος έχοντας ή αποκτώντας επίγνωση της δύναμης της φύσης, ιδίως αναφορικά με τις καταστροφικές δυνάμεις της και σε αντιπαραβολή με τη δική του αδυναμία - ανημπόρια, ένοιωθε την ανάγκη για προστασία από δυνατά όντα (ηρωες – ημίθεους - θεούς).
Έχοντας αυτήν την επίγνωση για την αδυναμία και την συνακόλουθη ανάγκη για προστασία του, δημιούργησε την έννοια του θεού. Άλλωστε ο άνθρωπος επικαλείται τον Θεό, συνήθως όταν είναι ανήμπορος. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης. Πάντα ο ανήμπορος, αυτός που κινδυνεύει, επιζητεί προστασία. Προστασία από τον θεό, προστασία από την εξουσία.
Στις μικρές ηλικίες ο άνθρωπος δεν έχει την ανάγκη του θεού, γιατί καλύπτεται από τους παντοδύναμους γι’ αυτόν γονείς. Αυτοί είναι ακόμα, που του βάζουν τις αρχές, τα ‘’πρέπει-δεν πρέπει’’, που τον στηρίζουν, τον βοηθούν και τον τιμωρούν.
Αυτά μέχρι κάποια ηλικία, μέχρι να γίνει απομυθοποίησή τους (αποκάλυψη των γονιών με τις πολλές αδυναμίες τους), και να εμφανισθεί τότε η ανάγκη για γονείς πιο ισχυρούς (Θεός - τα παιδιά του θεού - οι νόμοι του θεού - θρησκεία).
Έτσι αναφύεται το θρησκευτικό συναίσθημα, που αποτελεί μια ατμόσφαιρα κατάνυξης και εμπεριέχει ελπίδα, εμπιστοσύνη, σεβασμό. Αναφέρεται στη σχέση ανθρώπου-Θεού και αναφύεται αγάπη και δέος - φόβος.
Το θρησκευτικό συναίσθημα ανιχνεύεται σ’ όλους τους λαούς, σ’ όλους τους πολιτισμούς.
Πάνω στο δεδομένο αυτό εμφανίστηκαν οι θρησκείες.
Οι οργανωμένες θρησκείες στοχεύουν στο θρησκευτικό συναίσθημα και προβάλλουν -η κάθε μια για λογαριασμό της- ότι μόνο αυτή γνωρίζει την -συνήθως εξ αποκαλύψεως – εμπειρίας- αλήθεια.
Ότι αυτή γνωρίζει για την ύπαρξη του θεού. Ότι μόνο αυτή, αυτές είναι οι πρεσβευτές –μέσω των ιερέων τους- για τα μεγάλα όντα και τον θεό, ώστε να βοηθήσουν και να σώσουν. Μόνο αυτές γνωρίζουν τον τρόπο να σωθεί ο άνθρωπος.
Απαραίτητα στοιχεία γι’ αυτό είναι η αποδοχή χωρίς αντίρρηση των αναπόδεικτων αληθειών, που αποτελούν το δόγμα και η δημιουργία οπαδών - υπηκόων, που ονομάζονται πιστοί.
Έργο των πιστών (ουσιαστικά να θυμόμαστε: κατασκευή υπηκόων) είναι, πλήν της αποδοχής του δόγματος (πίστη), να προστατεύουν το δόγμα, να ακολουθούν τις αρχές που πρεσβεύει και να υπακούουν στους ανωτέρους (ιερείς), ή να δέχονται τις τιμωρίες για το τυχόν ξεστράτισμα ή την ανυπακοή τους.
Λόγω του σχήματος, η σχέση ιερέων - πιστών είναι (κατά μια αναλογία) σχέση δασκάλων – μαθητών, γονέων – μικρών παιδιών.
Αν στο πλαίσιο της θρησκείας, τα ΄΄μικρά παιδιά΄΄ μεγαλώσουν και αρχίσουν τα απομυθοποιητικά ερωτήματα, τότε κινδυνεύουν να θεωρηθούν αιρετικά, άπιστα ή βέβηλα και επιβάλλεται, ενεργοποιείται η απειλή, αναφύεται και χρησιμοποιείται ο φόβος. Τέλος είτε επιβάλλεται η τιμωρία και ακολουθούν η συγχώρεση και η εξιλέωση, είτε η εκδείωξη με διάφορους τρόπους. Στον Χριστιανισμό, το ΄΄Έρευνάτε τας Γραφάς΄΄, στην πράξη έχει -σε πολύ μεγάλη κλίμακα- υποκατασταθεί με το ΄΄Πίστευε και μη ερεύνα΄΄.
Σε φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα, το καλό και το κακό, απέκτησαν κυριαρχικές διαστάσεις, αποκτώντας πρόσωπο και συνείδηση.
Έτσι το κακό που αντιμάχεται με το καλό για την επικυριαρχία των κόσμων, στη χριστιανική θρησκεία προσωποποιείται με τον Άρχοντα του σκότους (με διάφορα προσωνύμια) και τους υποτελείς του.
Οι άνθρωποι οπαδοί του, τον προσκυνούν επιλέγοντάς τον σαν καλύτερη γι΄ αυτούς επιλογή απ’ αυτήν του αντίθετου στρατόπεδου (του θεού).
Για ποιο λόγο άραγε;
Οι αντίπαλοί τους (βασικά οι χριστιανοί – εκλεκτοί του θεού), θεωρούν τους μη χριστιανούς πλανημένους – παγιδευμένους ανθρώπους, από ψεύτικες υποσχέσεις των μαύρων εγωιστικών δυνάμεων και τους καλούν να γυρίσουν πίσω, στο σωστό δρόμο, εκτοξεύοντας την απειλή της τιμωρίας και της κολασμένης αιώνιας καταδίκης τους.
Θυμίζουμε ότι η χριστιανική θρησκεία στηρίζεται στις έννοιες - δόγματα: Θεός, Χριστός, διάβολος, και επιβίωση του ανθρώπου μετά το θάνατο, στο χωροχρονικό συνεχές ΄΄κόλαση – παράδεισος’’, τον Αρμαγεδόνα και τη Δευτέρα παρουσία.
Η σημαντικότερη ίσως έννοια στη χριστιανική θρησκεία είναι βέβαια αυτή της Αγάπης, που είναι λέξη, με τις πιο παρεξηγημένες όμως έννοιες.
Πόσοι από αυτούς που την χειρίζονται την καταλαβαίνουν και πόσοι την χρησιμοποιούν σωστά;
Από την ιστορία γνωρίζουμε ότι την έχουν παραχρησιμοποιήσει και κακοποιήσει ασύστολα και άγρια.
Εν ονόματι της αγάπης έχουν διαπραχθεί τα ειδεχθέστερα, τα στυγερότερα εγκλήματα (δες Ιερά Εξέταση), οι φοβερότερες διώξεις ανθρώπων (δες διώξεις των ελλήνων εθνικών για να απαρνηθούν ως και την ονομασία τους ως έλληνες), τα τρομερότερα ανοσιουργήματα και οι φοβερότερες πολιτισμικές καταστροφές (δες καταστροφή των πολιτισμών της Αμερικής από τους Ισπανούς, με την ανοχή αν όχι και την σιωπηρή ευλογία της καθολικής εκκλησίας).
Στην Ελλάδα, η πολιτισμική καταστροφή ήταν όλεθρος για την ανθρωπότητα. Θυμίζουμε το κλείσιμο, την κλοπή και καταστροφή των Μαντείων, το κλείσιμο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και το τέλος της φιλοσοφίας, το σταμάτημα της τέλεσης και του πνεύματος των Ολυμπιακών αγώνων, την ισοπέδωση μνημείων και ναών, την καταστροφή αγαλμάτων και γενικότερα έργων τέχνης.
Οι διώξεις κάθε τι του ελληνικού, των σημαντικών ελλήνων με αποκλεισμό τους από κρατικά αξιώματα, με δημεύσεις περιουσιών, με βασανιστήρια, μα και θάνατο (Ιουστινιάνειος κώδικας, Νεαρές). Θυμίζουμε και τον σφαγιασμό στον Ιππόδρομο των 7.000 (συνολικά 17.000 ; στην πόλη) της αφρόκρεμας Θεσσαλονικέων, από τον μισέλληνα Θεοδόσιο τον Μέγα!. Μια απορία. Γιατί άγαγε ονομάστηκε Μέγας, Έχει πολύ ενδιαφέρον και για το πώς ... ΄΄εξιλεώθηκε΄΄ για το απίστευτο έγγκλημα και του ξαναεπετράπει η Αγία Μετάληψη !!! από τον Πατριάρχη (Πάπα) της Ρώμης.
Θυμίζουμε τέλος την καταστροφή, του από αιώνων ή χιλιετιών, καταγεγραμμένου αποστάγματος της σοφίας, της επιστήμης, της τέχνης και των γραμμάτων, που μέχρι τότε είχαν παραχθεί και συσσωρευτεί (λχ Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας).
Το ΄΄αγαπάτε αλλήλους΄΄, ΄΄αγαπάτε και τους εχθρούς σας΄΄, το ΄΄όστις θέλει οπίσω μου ελθείν΄΄, έγιναν τελικά λάβαρο, ουσιαστικά κενού περιεχομένου, που έφερε τον σκοταδισμό με την πολιτισμική οπισθοδρόμηση και την επιβολή. Να θυμηθούμε ότι η επιβολή είναι ίδιον, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της κάθε εξουσίας.
Οι άνθρωποι (άνθρωπος = άνω θρώσκων) γιοι και κόρες των θεών, ελεύθεροι άνθρωποι, έγιναν τώρα από πριν την γέννησή τους αμαρτωλά όντα και … δούλοι (!!!) του θεού. Επίσημη, θλιβερή, επαναφορά της έννοιας της δουλείας !!! που διατηρείται μέχρι σήμερα (βαπτίζεται ο δούλος του θεού . . . αρραβωνίζεται ο δούλος του θεού ... την δούλη του θεού ... ).
Ουσιαστικά δεν μπορεί, κάποιοι αντικατέστησαν με έναν άλλον, τον θεό της αγάπης, που οι άνθρωποι ήταν παιδιά του, με εξέλιξη και προοπτική θεοποίησής τους, ισότιμα όντα μεταξύ τους και ζώντα με τον φυσικό νόμο της αγάπης.
Αν καλοεξετάσουμε το θέμα, αυτός ο άλλος ‘’θεός’’, που σφετερίστηκε τη θέση του θεού της αγάπης και τα ενδύματά του, ουσιαστικά, όσο και αν μας συγκλονίζει, κρίνοντας από τα έργα και τις ημέρες του, δεν μπορεί παρά να είναι το … αντίπαλον δέος.
Σταματώντας τον θλιβερό απολογισμό, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι (κακές) εξουσίες είναι αυτές που δεν αποτελούν το αναγκαίο λειτουργικό μέσο-εξουσία, προϊόν της ζωντανής κοινωνίας, αλλά επιβάλλονται , καρπώνονται για προκάλυμμα ιδεολογίες και γενικά μετέρχονται των πάντων για την επικράτησή τους.
Σημείωση: Από βιολογική άποψη, καλό είναι οτιδήποτε προάγει την προστασία και εξέλιξη ενός οργανισμού, ενώ κακό οτιδήποτε βλάπτει τον οργανισμό ή την εξέλιξή του.
Θυμίζουμε όμως ότι οι έννοιες καλό και κακό ότι είναι σχετικές έννοιες.
Τέλος του Πρώτου Μέρους
