Του Τάσου Παππά
Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση τρελαίνεται, παίρνει πίσω τη λίστα, ζητάει ταπεινά συγνώμη από τους εταίρους γιατί σπατάλησε τον πολύτιμο χρόνο που της δόθηκε και γιατί
προσπάθησε να τους εκβιάσει με φληναφήματα του τύπου (προτιμώ να πληρώσω μισθούς και συντάξεις παρά τις δόσεις στο Δ.Ν.Τ), πετάει στο καλάθι όλες τις βαρύγδουπες προεκλογικές υποσχέσεις της και συντάσσει σε χρόνο ρεκόρ νέα λίστα με τα εξής δέκα μέτρα:
Πιστεύει κανείς ότι μια τέτοια λίστα θα απορριφθεί; Πιστεύει κανείς ότι οι εταίροι και φίλοι μας θα θορυβηθούν με τις σκληρές προτάσεις και θα συστήσουν στον Τσίπρα να τις κάνει πιο ήπιες;
Πιστεύει κανείς ότι ο κύριος Σόιμπλε θα εκφράσει ξανά τη λύπη του που η Ελλάδα έχει μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση; Πιστεύει κανείς ότι ο κύριος Ντράγκι θα προβληματιστεί για τον υφεσιακό χαρακτήρα των μέτρων; Πιστεύει κανείς ότι ο Ντάιζεμπλουμ και ο Ραχόι θα ζητήσουν ακριβή κοστολόγηση των προτάσεων; Σε καμία περίπτωση.
Όλες οι κυβερνήσεις θα δηλώσουν ικανοποιημένες που ο μικρός ατίθασος εταίρος έβαλε επιτέλους μυαλό, έστω με καθυστέρηση, και θα ανοίξουν την κάνουλα χρηματοδότησης (με ρέγουλα φυσικά για να μην υποτροπιάσει). Κάπως έτσι η καταχρεωμένη Ελλάς θα ξαναπάρει τη θέση της στην οικογένεια των ενάρετων και θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα από την παραμονή της (πάση θυσία για να μην ξεχνιόμαστε) στη μεγάλη και φιλόστοργη ευρωπαϊκή οικογένεια.
προσπάθησε να τους εκβιάσει με φληναφήματα του τύπου (προτιμώ να πληρώσω μισθούς και συντάξεις παρά τις δόσεις στο Δ.Ν.Τ), πετάει στο καλάθι όλες τις βαρύγδουπες προεκλογικές υποσχέσεις της και συντάσσει σε χρόνο ρεκόρ νέα λίστα με τα εξής δέκα μέτρα:
- Οριζόντια μείωση των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κατά 10%.
- Μείωση των κύριων συντάξεων κατά 15% και εξαφάνιση των επικουρικών.
- Απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι.
- Απελευθερώνονται πλήρως οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
- Δραστικός περιορισμός των αποζημιώσεων όσων απολυθούν.
- Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλονται οι ατομικές παντού.
- Γενναία αύξηση του Φ.Π.Α σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
- Προκήρυξη απεργιών μόνο αν συμφωνεί το 70% των εγγεγραμμένων στα συνδικάτα.
- Αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη.
- Αποκρατικοποίηση όλων των δημόσιων επιχειρήσεων για τις οποίες ενδιαφέρονται ευρωπαϊκές χώρες.
Πιστεύει κανείς ότι μια τέτοια λίστα θα απορριφθεί; Πιστεύει κανείς ότι οι εταίροι και φίλοι μας θα θορυβηθούν με τις σκληρές προτάσεις και θα συστήσουν στον Τσίπρα να τις κάνει πιο ήπιες;
Πιστεύει κανείς ότι ο κύριος Σόιμπλε θα εκφράσει ξανά τη λύπη του που η Ελλάδα έχει μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση; Πιστεύει κανείς ότι ο κύριος Ντράγκι θα προβληματιστεί για τον υφεσιακό χαρακτήρα των μέτρων; Πιστεύει κανείς ότι ο Ντάιζεμπλουμ και ο Ραχόι θα ζητήσουν ακριβή κοστολόγηση των προτάσεων; Σε καμία περίπτωση.
Όλες οι κυβερνήσεις θα δηλώσουν ικανοποιημένες που ο μικρός ατίθασος εταίρος έβαλε επιτέλους μυαλό, έστω με καθυστέρηση, και θα ανοίξουν την κάνουλα χρηματοδότησης (με ρέγουλα φυσικά για να μην υποτροπιάσει). Κάπως έτσι η καταχρεωμένη Ελλάς θα ξαναπάρει τη θέση της στην οικογένεια των ενάρετων και θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα από την παραμονή της (πάση θυσία για να μην ξεχνιόμαστε) στη μεγάλη και φιλόστοργη ευρωπαϊκή οικογένεια.
ΕΦ-ΣΥΝ
http://anemosantistasis.blogspot.gr/
