2008. Ο εορτασμός της έχει ως σκοπό να υπενθυμίσει την κοινή γνώμη παγκοσμίως για τον αυτισμό και για τους τρόπους ομαλής ένταξης των αυτιστικών ατόμων στην κοινωνία.
Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη υπόθεση που συνοδεύεται από πάμπολλα στερεότυπα, γεγονός που δυσχεραίνει την ένταξη των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία και τους οδηγεί στην απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο αυτισμός είναι μια βλάβη στην ανάπτυξη των παιδιών και παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα από συμπτώματα. Η έννοια αυτισμός (από την ελληνική λέξη αυτός) εισήχθη στην επιστήμη από τον Ελβετό ψυχίατρο Eugen Bleuler (1857-1937). Οι αυτιστικοί είναι άτομα με ήπια μορφή του συνδρόμου Asperger και κανείς μπορεί να βασίζεται σε αυτούς, είναι «νομιμόφρονες» και ειλικρινείς σε βαθμό που μπορούν να πληγώσουν και πολλές φορές διαθέτουν υψηλού βαθμού ειδική γνώση. Στη συμπεριφορά τους είναι συχνά ανελαστικοί και δε μπορούν να ανταποκριθούν σε απότομες αλλαγές.
Η αιτία του αυτισμού δεν είναι γνωστή και δεν έχει ανακαλυφθεί κάποια βλάβη στο γονιδίωμα, ωστόσο η επιστήμη εκκινεί από τη θεώρηση ότι κατά ένα μέρος υπάρχει κάποια γενετική ρίζα του προβλήματος. Ο αυτισμός δεν είναι ιάσιμος και οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να προχωρούν στη ζωή τους με τα συμπτώματά του, θα πρέπει δηλαδή να μάθουν να αντιλαμβάνονται σα νέο αλφάβητο τις χειρονομίες των άλλων ανθρώπων, τις μιμητικές κινήσεις του ξένου προσώπου κλπ. Τα περιθώρια «εκπαίδευσης» ποικίλουν: υπάρχουν άνθρωποι που πάσχουν από το σύνδρομο Asperger και έχουν πετύχει να σταδιοδρομήσουν ακαδημαϊκά ως καθηγητές πανεπιστημίου.
Η εικόνα για τον αυτισμό είναι αντιφατική και κυριαρχείται από στερεότυπα.
Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι ο αυτισμός είναι ασθένεια και πως καθορίζεται ψυχικά. Οι αυτιστικοί έχουν ένα εναλλακτικό design εγκεφάλου, διαθέτουν μια ασυνήθιστη νευρογενική «διαπλοκή», ένα άλλο είδος επεξεργασίας της αντίληψης.
Είναι λανθασμένη η άποψη ότι όλοι οι αυτιστικοί είναι ίδιοι, όπως επίσης είναι λανθασμένη και η αντίληψη πως ο αυτισμός προκύπτει από τη συναισθηματική παραμέληση, το συναισθηματικό στρες, την κακοποίηση ή τα τραύματα.
Διαδεδομένο επίσης είναι το λάθος πως ο αυτισμός μπορεί να εξαφανιστεί μετά την παρέλευση της παιδικής ηλικίας, καθώς και ότι οι αυτιστικοί αναγνωρίζονται από την εξωτερική τους όψη.
Πολλοί θεωρούν όλους τους αυτιστικούς ιδιοφυείς, κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και εξίσου πολλοί θεωρούν ότι οι αυτιστικοί αποφεύγουν και δε θέλουν τις κοινωνικές συναναστροφές και δεν έχουν συναισθήματα.
Στα συνήθη στερεότυπα που αφορούν τους αυτιστικούς είναι και εκείνο που τους θέλει ανίκανους να επισκεφθούν ένα κανονικό σχολείο και τέλος διαδομένη είναι και η πεποίθηση ότι ένας αυτιστικός δε μπορεί να διάγει αυτόνομο και αυτοτελή βίο.
Το βράδυ της Τετάρτης προς την Πέμπτη 2 Απριλίου θα φωτιστούν, υπό το γενικό σύνθημα «Light it up blue» διάφορες μνημεία, γέφυρες και δημόσια κτίρια (μουσεία, δημαρχιακά μέγαρα, μέγαρα μουσικής) από την όπερα του Σίδνεϋ μέχρι και το τεράστιο άγαλμα του Χριστού στο Ρίο ντε Ζανέιρο, με ένα γαλάζιο φως, για να θυμηθεί η ανθρωπότητα το πρόβλημα του αυτισμού και τις ανάγκες των συγκεκριμένων ανθρώπων και των οικείων τους.
Η ενημέρωση για τον αυτισμό είναι σημαντική, διότι η έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων και οι κατάλληλες παρεμβάσεις είναι καθοριστικές για την εξέλιξη των συγκεκριμένων ατόμων.
Η αποδόμηση των στερεοτύπων μέσω της ενημέρωσης, οι «δυσκολίες» που αντιμετωπίζουν στο σχολείο που τους κλείνουν το δρόμο να έχουν τη σχολική εκπαίδευση της προτίμησής τους, οι δυσκολίες στους χώρους δουλειάς κ.α. συγκροτούν την καθημερινότητα των αυτιστικών και των οικογενειών τους.
Δυστυχώς, μια από τις πλευρές της ανθρωπιστικής κρίσης, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, αφορά την τύχη και το μέλλον των αυτιστικών ατόμων και των οικογενειών τους που έχουν αφεθεί στο έλεος της φιλανθρωπίας… του νεοφιλελευθερισμού.
Για αυτό η μέριμνα για τους συγκεκριμένους συμπολίτες μας απαιτεί τη συνεχή εξέλιξη της ιδέας και των πρακτικών της φροντίδας τους, μέσα από την εντατική αλληλοενημέρωση των οικογενειών τους και από την ταυτόχρονη αρωγή της εξειδικευμένης επιστημονικής παρέμβασης.
Η Σοσιαλιστική Προοπτική θεωρεί ότι και στον τομέα αυτό ο ρόλος των αρμόδιων δημόσιων υπηρεσιών θα μπορούσε να είναι καθοριστικός. Συμβάλλοντας στη δημιουργία δικτύων αλληλοβοήθειας των οικογενειών για την συλλογική αντιμετώπιση της κρίσης, ενισχύοντας την μέριμνα με εξειδικευμένο προσωπικό, εντατικοποιώντας την ενημέρωση των πολιτών, φέρνοντας το ζήτημα, μαζί με τους εμπλεκόμενους, στην επίκεντρο της δημόσιας ατζέντας.
