Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μέσα στον ορυμαγδό των «βαφτισιών», απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι κατά την τελευταία συνάντησή του με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ κ. Γκουρία στην έδρα του Οργανισμού στο Παρίσι, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε ένα ακόμη μνημόνιο.
Δεν το ονόμασαν, βέβαια έτσι, διότι το βάφτισαν «κοινό έγγραφο συνεργασίας».
Και ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως επιθυμεί μια «νέα σχέση» με τον ΟΟΣΑ «μακριά από τις εργαλειοθήκες του παρελθόντος».
Εντάξει, αλλά τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτό το μνημόνιο-έγγραφο;
Κάτι το συγκεκριμένο ή άλλη μια «δημιουργική ασάφεια»;
Όπως μας είπε (ο πρωθυπουργός) «είμαστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με νέες ιδέες και θέλουμε τεχνική βοήθεια για να τις εφαρμόσουμε»!
Δεν το ονόμασαν, βέβαια έτσι, διότι το βάφτισαν «κοινό έγγραφο συνεργασίας».
Και ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως επιθυμεί μια «νέα σχέση» με τον ΟΟΣΑ «μακριά από τις εργαλειοθήκες του παρελθόντος».
Εντάξει, αλλά τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτό το μνημόνιο-έγγραφο;
Κάτι το συγκεκριμένο ή άλλη μια «δημιουργική ασάφεια»;
Όπως μας είπε (ο πρωθυπουργός) «είμαστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με νέες ιδέες και θέλουμε τεχνική βοήθεια για να τις εφαρμόσουμε»!
Μα ο ΟΟΣΑ πραγματοποιεί μελέτες και βάσει αυτών κάνει τις προτάσεις του – δεν είναι τεχνικό γραφείο που καλείται να εφαρμόσει τις «ιδέες» των άλλων.
«Εργαλειοθήκη» προτείνει και αυτήν ζητά και βοηθά να εφαρμοστεί.
Εκτός και αν η «εργαλειοθήκη» ονομαστεί τώρα… σφυρί και δρεπάνι!
Τότε που ο ΟΟΣΑ βρισκόταν στο στόχαστρο
Μιλώντας πριν από έναν ακριβώς χρόνο στα Γιάννενα, ο κ. Τσίπρας είχε αναφερθεί σε «νέο σύμφωνο υποταγής και καταστροφής» που προβλέπει «να μας αποσυναρμολογήσουν με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, που θα καταστρέψει μερικές ακόμα χιλιάδες μικρομεσαίους».
Πώς ο ΟΟΣΑ που πριν από έναν χρόνο αποτελούσε όργανο καταστροφής τώρα έγινε ένας ακόμη αγαπημένος συνεργάτης;
Πώς από την εποχή – μόλις πριν από έναν χρόνο - που «αν οι απαιτήσεις του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ υλοποιηθούν» θα έκλειναν χιλιάδες επιχειρήσεις, τώρα δηλώνει πως «είμαστε ευτυχείς να σημειώσουμε ότι είμαστε σε ευρεία συμφωνία με την πρωτοπόρα έρευνα διεθνώς οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ»;
Τι λένε γι’ αυτό οι διάφοροι διανοούμενοι, με τους οποίους ο κ. Τσίπρας συναντιόταν για να τους κατηγορήσει τις προτάσεις του ΟΟΣΑ για την ενιαία τιμή του βιβλίου;
Και πού πήγαν όλα εκείνα που έγραφαν (Δεκέμβριος 2009)στη επίκαιρη ερώτησή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα την «καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και τον κόσμο της εργασιακής επισφάλειας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα»;
Όταν έλεγαν πως «επίμονη και συστηματική είναι η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κρατών μελών της και των Διεθνών καπιταλιστικών Οργανισμών (κυρίως του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ), να προωθήσουν την «απορύθμιση» της αγοράς εργασίας και την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων»;
Ιδού τι έγραφαν «Στην ίδια κατεύθυνση το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ, συναγωνίζονται ποιος θα απαιτήσει πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Μόλις πρόσφατα, ο ΟΟΣΑ, σε συνέχεια ανάλογων πρόσφατων υποδείξεων του ΔΝΤ, «συμβουλεύει» τη νέα ελληνική κυβέρνηση να «ξεζουμίσει» ακόμη περισσότερο τους «ξεζουμισμένους». Στην έκθεσή του, που δόθηκε στη δημοσιότητα ταυτόχρονα με τον Προϋπολογισμό 2010, ο καλός Διεθνής Οργανισμός, σημειώνει ότι η προσήλωση στη δημοσιονομική εξυγίανση είναι στοιχειώδης προϋπόθεση εμπιστοσύνης της αγοράς. Όχι των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, αλλά της αγοράς. Και μας δίνει τη γνωστή συνταγή: «περικοπές δαπανών, φορολογικό κυνηγητό, νέα μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και στο σύστημα υγείας, ακόμη πιο ευέλικτη αγορά εργασίας». Η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, λέει, απαιτεί περισσότερες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα. Η αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και προϊόντων θα είναι σημαντική για την επίτευξη υψηλών ποσοστών ανάπτυξης. Το ίδιο πάντα και μονότονο ρεφρέν. Ανάπτυξη ονομάζεται η ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου, συμπιέζοντας και συνθλίβοντας τα λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις. Μια επίμονη νεοφιλελεύθερη, αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, που βρίσκει τις κυβερνήσεις (δεξιές ή σοσιαλδημοκρατικές) πρόθυμες να την εφαρμόσουν».
Πώς πέρασαν από τα ειρωνικά περί «καλού οργανισμού» και από τους καπιταλιστικούς οργανισμούς που «ξεζουμίζουν» στα… μέλια;
Με τι απ’ όλα συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Και συγγνώμη, αλλά μόλις πρόσφατα, στις 9 Φεβρουαρίου 2015, ο ΟΟΣΑ έδωσε στη δημοσιότητά του την τελευταία του έκθεση, όπου επιμένει στην κατάργηση των εμποδίων στον ανταγωνισμό, στην ενίσχυση των ενεργητικών πολιτικών στην αγορά εργασίας, στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην ταχεία υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, στην ταχεία πρόοδο όσον αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των καθηγητών, στην εφαρμογή των νόμων του 2012 και την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης εξωτερικής αξιολόγησης των ανώτατων ιδρυμάτων, στην ταχεία κίνηση προς ένα σύστημα αξιολόγησης των επιδόσεων του προσωπικού του δημοσίου που θα βασίζεται σε σαφείς ατομικούς στόχους.
Με τι από όλα αυτά συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Α, στην ίδια έκθεση, ο ΟΟΣΑ ζητά και την καθιέρωση ενός πλήρους κλίμακας προγράμματος εγγυημένου ελάχιστου εισοδήματος, αλλά αυτό η κυβέρνηση το έχει ξεχάσει.
Μήπως άλλωστε θέλει να ακολουθήσει και τα υπόλοιπα;
Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι εκτός από την Ευρώπη και τον κόσμο θα αλλάξει και τον ΟΟΣΑ, η αλήθεια είναι πως ο Οργανισμός δεν πρόκειται να αλλάξει τις απόψεις του.
Στην έκθεσή του Αυγούστου 2011, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόζει η Ελλάδα θα πετύχει «με την προϋπόθεση ότι οι εξαγωγές και οι επενδύσεις θα ορθοποδήσουν και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα αποδώσουν καρπούς».
Τότε, ο ΟΟΣΑ είχε αποφανθεί ότι χρειάζονταν άλλα σαράντα πρόσθετα μέτρα: Κατάργηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε νησιά και μεθόριο, κατάργηση της απαλλαγής για τους αγρότες, νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου, μαζική άρση φοροαπαλλαγών, κοινοποίηση φορολογικών δηλώσεων και λίστας με όλους όσοι οφείλουν στο Δημόσιο, άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο και την εισαγωγή της μερικής απασχόλησης, μαζικές μετατάξεις 50.000 υπαλλήλων στο ευρύτερο Δημόσιο και αυτοκέφαλες ΔΕΚΟ που, αν έχουν ελλείμματα, θα κλείνουν ή θα πωλούνται.
Ζητούσε επίσης νέες αλλαγές στο εργασιακό, πριμοδοτώντας την προσωρινή απασχόληση και τους μισθούς κάτω από τη σύμβαση, αύξηση κατά 2 χρόνια του πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης, νέα άρση των παραθύρων για πρόωρη συνταξιοδότηση και αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στην υγεία.
Συνιστούσε επίσης συγχωνεύσεις τραπεζών με «ξένους» και αποκρατικοποιήσεις και άλλων κρατικών τραπεζών πέραν της ΑΤΕ και του Τ.Τ., νέα «απελευθέρωση» σε δικηγόρους και φαρμακοποιούς με άρση γεωγραφικών περιορισμών και περιθωρίων κέρδους αντίστοιχα και νέο μισθολόγιο για τους ιατρούς του ΕΣΥ.
Σ’ εκείνη την παρουσίαση, ο γενικός γραμματέας τού ΟΟΣΑ αναφέρθηκε στην προσωπική του εμπειρία στο Μεξικό ως υπουργός Οικονομικών, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές ότι το πρόγραμμα μπορεί να πετύχει, πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία αλλά απαιτείται πιστή εφαρμογή των μέτρων (υφιστάμενων και προτεινόμενων) και να γίνει αποδεκτό από τον λαό, καθώς απαιτεί, όπως είχε πει, μεγάλη και πολυετή προσπάθεια.
Τότε, το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού είχε μιλήσει για «τυφλή επιμονή σε ένα μη βιώσιμο και χρεοκοπημένο νεοφιλελεύθερο σχέδιο»…
Στις 23 Μαΐου 2014, ο κ. Γκουρία, σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», είχε πει:
«Το 2008 εξετάσαμε το συνταξιοδοτικό σύστημα των κρατών-μελών μας και η Ελλάδα είχε το πιο γενναιόδωρο από όλα», προσθέτοντας ότι ήδη τότε το συνταξιοδοτικό σύστημα ήταν έτοιμο να καταρρεύσει, όπως και συνολικά τα δημοσιονομικά της χώρας.
Και συγγνώμη, αλλά μόλις πρόσφατα, στις 9 Φεβρουαρίου 2015, ο ΟΟΣΑ έδωσε στη δημοσιότητά του την τελευταία του έκθεση, όπου επιμένει στην κατάργηση των εμποδίων στον ανταγωνισμό, στην ενίσχυση των ενεργητικών πολιτικών στην αγορά εργασίας, στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην ταχεία υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, στην ταχεία πρόοδο όσον αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των καθηγητών, στην εφαρμογή των νόμων του 2012 και την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης εξωτερικής αξιολόγησης των ανώτατων ιδρυμάτων, στην ταχεία κίνηση προς ένα σύστημα αξιολόγησης των επιδόσεων του προσωπικού του δημοσίου που θα βασίζεται σε σαφείς ατομικούς στόχους.
Με τι από όλα αυτά συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Α, στην ίδια έκθεση, ο ΟΟΣΑ ζητά και την καθιέρωση ενός πλήρους κλίμακας προγράμματος εγγυημένου ελάχιστου εισοδήματος, αλλά αυτό η κυβέρνηση το έχει ξεχάσει.
Μήπως άλλωστε θέλει να ακολουθήσει και τα υπόλοιπα;
Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι εκτός από την Ευρώπη και τον κόσμο θα αλλάξει και τον ΟΟΣΑ, η αλήθεια είναι πως ο Οργανισμός δεν πρόκειται να αλλάξει τις απόψεις του.
Στην έκθεσή του Αυγούστου 2011, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόζει η Ελλάδα θα πετύχει «με την προϋπόθεση ότι οι εξαγωγές και οι επενδύσεις θα ορθοποδήσουν και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα αποδώσουν καρπούς».
Τότε, ο ΟΟΣΑ είχε αποφανθεί ότι χρειάζονταν άλλα σαράντα πρόσθετα μέτρα: Κατάργηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ σε νησιά και μεθόριο, κατάργηση της απαλλαγής για τους αγρότες, νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου, μαζική άρση φοροαπαλλαγών, κοινοποίηση φορολογικών δηλώσεων και λίστας με όλους όσοι οφείλουν στο Δημόσιο, άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο και την εισαγωγή της μερικής απασχόλησης, μαζικές μετατάξεις 50.000 υπαλλήλων στο ευρύτερο Δημόσιο και αυτοκέφαλες ΔΕΚΟ που, αν έχουν ελλείμματα, θα κλείνουν ή θα πωλούνται.
Ζητούσε επίσης νέες αλλαγές στο εργασιακό, πριμοδοτώντας την προσωρινή απασχόληση και τους μισθούς κάτω από τη σύμβαση, αύξηση κατά 2 χρόνια του πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης, νέα άρση των παραθύρων για πρόωρη συνταξιοδότηση και αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στην υγεία.
Συνιστούσε επίσης συγχωνεύσεις τραπεζών με «ξένους» και αποκρατικοποιήσεις και άλλων κρατικών τραπεζών πέραν της ΑΤΕ και του Τ.Τ., νέα «απελευθέρωση» σε δικηγόρους και φαρμακοποιούς με άρση γεωγραφικών περιορισμών και περιθωρίων κέρδους αντίστοιχα και νέο μισθολόγιο για τους ιατρούς του ΕΣΥ.
Σ’ εκείνη την παρουσίαση, ο γενικός γραμματέας τού ΟΟΣΑ αναφέρθηκε στην προσωπική του εμπειρία στο Μεξικό ως υπουργός Οικονομικών, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές ότι το πρόγραμμα μπορεί να πετύχει, πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία αλλά απαιτείται πιστή εφαρμογή των μέτρων (υφιστάμενων και προτεινόμενων) και να γίνει αποδεκτό από τον λαό, καθώς απαιτεί, όπως είχε πει, μεγάλη και πολυετή προσπάθεια.
Τότε, το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού είχε μιλήσει για «τυφλή επιμονή σε ένα μη βιώσιμο και χρεοκοπημένο νεοφιλελεύθερο σχέδιο»…
Στις 23 Μαΐου 2014, ο κ. Γκουρία, σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», είχε πει:
«Το 2008 εξετάσαμε το συνταξιοδοτικό σύστημα των κρατών-μελών μας και η Ελλάδα είχε το πιο γενναιόδωρο από όλα», προσθέτοντας ότι ήδη τότε το συνταξιοδοτικό σύστημα ήταν έτοιμο να καταρρεύσει, όπως και συνολικά τα δημοσιονομικά της χώρας.
Επιπλέον, η άποψη του κ. Γκουρία για το ελληνικό δημόσιο μάλλον δεν πρέπει να αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ και στους πελάτες του.
Τον Δεκέμβριο του 2011, ο Οργανισμός εξέδωσε έκθεση-κόλαφο για την ελληνική δημόσια διοίκηση, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως η χώρα μας είναι ανίκανη να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, διότι η κυβέρνηση αδυνατεί να υποχρεώσει τα νευραλγικά υπουργεία να ακολουθήσουν ενιαία πολιτική, ενώ οι Έλληνες κρατικοί υπάλληλοι, οχυρωμένοι στα μαγαζάκια τους, δεν επεξεργάζονται δεδομένα και δεν έχουν καν επαφή με τους συναδέλφους τους στα άλλα υπουργεία.
«Συνολικά η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν διαθέτει τα πρακτικά εργαλεία, την κουλτούρα και την ικανότητα να σχεδιάσει, να εκτελέσει και να ελέγξει την εφαρμογή μιας παραγωγικής πολιτικής», ανέφερε ο ΟΟΣΑ.
Τον Μάιο του 2012, η Αθήνα ανέθεσε στον Οργανισμό την υλοποίηση του έργου «Εντοπισμός κανονιστικών εμποδίων στον ανταγωνισμό σε συγκριμένους τομείς της ελληνικής οικονομίας και προτάσεις για την άρση τους» με χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσής του το τέλος του έτους (του 2012) και αμοιβή 936.468 ευρώ μη συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ ή οποιουδήποτε άλλου φόρου ή κράτησης (με συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου).
Τον Μάιο του 2012, η Αθήνα ανέθεσε στον Οργανισμό την υλοποίηση του έργου «Εντοπισμός κανονιστικών εμποδίων στον ανταγωνισμό σε συγκριμένους τομείς της ελληνικής οικονομίας και προτάσεις για την άρση τους» με χρονικό ορίζοντα ολοκλήρωσής του το τέλος του έτους (του 2012) και αμοιβή 936.468 ευρώ μη συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ ή οποιουδήποτε άλλου φόρου ή κράτησης (με συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου).
Παράλληλα, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο του 2013, ανέπτυξε και την εργαλειοθήκη του, καταγράφοντας τις παθογένειες που εμποδίζουν τις τιμές να πέσουν προτείνοντας 329 μεταρρυθμίσεις και τις οποίες ο Οργανισμός παρουσίασε με την Έκθεσή του της 27ης Νοεμβρίου 2013.
Ανάμεσα στις παρατηρήσεις του Οργανισμού ήταν και πως «νέες ξενοδοχειακές μονάδες, συχνά δεν μπορούν να δημιουργηθούν λόγω περιορισμών από τις χωροταξικές διατάξεις», καθώς υπάρχουν σειρά από ρυθμίσεις που είτε απαγορεύουν να λειτουργήσουν καινούργια ξενοδοχεία, ιδίως στην ηπειρωτική Ελλάδα –πχ στην Αθήνα- «λόγω κορεσμού», είτε αποτρέπουν στην ουσία την αλλαγή χρήσης κτιρίων σε ξενοδοχεία, με αποτέλεσμα, λιγότερα ξενοδοχεία, λιγότερος ανταγωνισμός, υψηλότερες χρεώσεις.
Ούτε με αυτά συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για κορεσμό στον τουρισμό!
Ο ΟΟΣΑ ζητούσε κατάργηση της υποχρέωσης υποβολής μελέτης για την οικονομική βιωσιμότητα ειδικών τουριστικών εγκαταστάσεων (Κέντρα Συνεδριάσεων, Θεματικών πάρκων, Κέντρων Θαλασσοθεραπείας, Αθλητικών και Προπονητικών Κέντρων κ.λπ.) αν ο ενδιαφερόμενος δεν επιχορηγείται για την επένδυσή του και κατάργηση της βεβαίωσης της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού περί του πολιτιστικού ενδιαφέροντος της διαδρομής που ακολουθεί υπαίθριο τουριστικό τρένο στην οποία επίσης βεβαιώνεται ότι δε προκαλείται φθορά σε αρχαιολογικούς χώρους.
Τον Μάρτιο του 2014 ο σημερινός υπουργός (ευρωβουλευτής τότε) Ν. Χουντής, είχε διερωτηθεί:
«Γιατί δίνει επιπλέον θεσμική δυνατότητα παρέμβασης σε τρίτους Οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ;» - ναι μιλάμε για τους ίδιους οργανισμούς που τις προάλλες εκθείαζε ο κ. Τσίπρας!
Άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, στις 26 Φεβρουαρίου 2014, μιλώντας σε ημερίδα του Τμήματος Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, είχε πει:
«Η κυβέρνηση επιλέγει τις κατά παραγγελία και επί χρήμασι προτάσεις του ΟΟΣΑ. Που είναι καρμπόν προτάσεις, προσανατολισμένες σε νεοφιλελεύθερες αδιέξοδες λογικές για όλες τις χώρες του πλανήτη».
Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονταν γιατί η Ελλάδα κατέφυγε στον ΟΟΣΑ και τον πλήρωσε, ενώ μπορούσε να διαθέσει τα χρήματα σε… έναν ελληνικό οργανισμό!
Και στις 22 Ιανουαρίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τη συμφωνία Ελλάδας - Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για την αποφυγή της διπλής φορολογίας, με τον κ. Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τότε, να λέει: «Διπλή φορολόγηση δεν μπορεί να υπάρχει. Οι συμβάσεις του ΟΟΣΑ, ωστόσο, πάνε πολύ πιο πέρα απ' αυτό: Θέλουν να πετύχουν την προστασία, κατά κύριο λόγο, των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που επενδύουν γενικά ανά τον κόσμο και να τις προφυλάξουν από τα φορολογικά καθεστώτα των χωρών υποδοχής των επενδύσεών τους»!
Βέβαια, ο κ. Λαφαζάνης είχε από παλιά ανοιχτούς λογαριασμούς με τον ΟΟΣΑ. Τον Ιούλιο του 2009 είχε μιλήσει ακόμη και για «δημοσιονομική τρομοκρατία που προωθούν ο ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η κυβέρνηση, βοηθούσης δυστυχώς και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά μια επιχείρηση κοινωνικής κατεδάφισης και εργασιακής διάλυσης».
Διότι, «οι προτάσεις που περιέχει η έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν συνιστούν έναν δρόμο διεξόδου από την κρίση και την ύφεση αλλά μια συνταγή γενικής κοινωνικής κατεδάφισης, η οποία αντιπροσωπεύει ένα εφιαλτικό μέλλον για τον ελληνικό λαό και πρώτα απ’ όλα για τον κόσμο της εργασίας και για την νεολαία. Αυτή την ώρα ο τόπος, για να βγει από την κρίση και να ανοίξει νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες, χρειάζεται να γυρίσει την πλάτη στις προτάσεις του ΟΟΣΑ και να επιχειρήσει μια βαθιά ανατροπή. Ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και ανατροπή του δικομματικού τοπίου, για μια μεγάλη ριζοσπαστική προοδευτική αλλαγή στη χώρα»!
Είχε προηγηθεί μια ακόμη έκθεση του ΟΟΣΑ, οπότε ο κ. Βίτσας, τον Ιούλιο του 2009, είχε δηλώσει με την ιδιότητα του γραμματέα της ΚΠΕ του Συνασπισμού:
«Ο ΟΟΣΑ προτείνει να διαλύσουμε την κοινωνία. Γυρίζουμε την πλάτη στις προτάσεις του».
Διότι, «οι προτάσεις που περιέχει η έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν συνιστούν έναν δρόμο διεξόδου από την κρίση και την ύφεση αλλά μια συνταγή γενικής κοινωνικής κατεδάφισης, η οποία αντιπροσωπεύει ένα εφιαλτικό μέλλον για τον ελληνικό λαό και πρώτα απ’ όλα για τον κόσμο της εργασίας και για την νεολαία. Αυτή την ώρα ο τόπος, για να βγει από την κρίση και να ανοίξει νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες, χρειάζεται να γυρίσει την πλάτη στις προτάσεις του ΟΟΣΑ και να επιχειρήσει μια βαθιά ανατροπή. Ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και ανατροπή του δικομματικού τοπίου, για μια μεγάλη ριζοσπαστική προοδευτική αλλαγή στη χώρα»!
Είχε προηγηθεί μια ακόμη έκθεση του ΟΟΣΑ, οπότε ο κ. Βίτσας, τον Ιούλιο του 2009, είχε δηλώσει με την ιδιότητα του γραμματέα της ΚΠΕ του Συνασπισμού:
«Ο ΟΟΣΑ προτείνει να διαλύσουμε την κοινωνία. Γυρίζουμε την πλάτη στις προτάσεις του».
Τότε, ο ΟΟΣΑ εντασσόταν σε ένα «διευθυντήριο» που ήθελε να διαλύσει τα πάντα.
Ήδη από τον Μάιο του 2007, ο κ. Στρατούλης καλούσε τους ασφαλισμένους «με την ψήφο τους να ακυρώσουν τις κυβερνητικές δεσμεύσεις στην ΕΕ και στον ΟΟΣΑ».
Οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν χάσει ευκαιρία να μιλούν για «άγριες αντεργατικές συνταγές του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ» (Π.Λαφαζάνης, Σεπτέμβριος 2009)
Που σημαίνει ότι τίποτε από όσα λέει ο ΟΟΣΑ δεν τους άρεσε ποτέ.
Τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ΟΟΣΑ, που λέει εδώ και χρόνια τα ίδια, θα αλλάξει για τα ωραία τους μάτια…
Που σημαίνει ότι τίποτε από όσα λέει ο ΟΟΣΑ δεν τους άρεσε ποτέ.
Τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ΟΟΣΑ, που λέει εδώ και χρόνια τα ίδια, θα αλλάξει για τα ωραία τους μάτια…
