Αυτοί φταίνε, δηλαδή, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι της «Κατσέλης», που επειδή - κατά τον κ. Σαμαρά - διαμαρτύρονται, ο κεφαλαιοκράτης Δαυίδ έβαλε λουκέτο στην εταιρεία...
Αυτοί φταίνε, τα εκατομμύρια των ανέργων, των χρεοκοπημένων, των φτωχοποιημένων, των φορολεηλατημένων, που επειδή «δεν κάθονταν ήσυχα», οι κυβερνήσεις των «Σαμαράδων» τους χρεοκόπησαν, τους κατέστρεψαν, τους λεηλάτησαν...
Πρόκειται για τη νέα εμβριθή ανάλυση (σ.σ.: βγαλμένη από το χυδαίο εγχειρίδιο του «όλοι μαζί τα φάγαμε») στην οποία προέβη προχτές ο πρωθυπουργός. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο δόγμα...
το οποίο κατατείνει στο «όλοι μαζί... κυβερνούσαμε»! Τοποθέτηση που διεκδικεί τις ίδιες δάφνες με την προηγούμενη δήλωση, πάλι του κ. Σαμαρά, σύμφωνα με την οποία οι λεγόμενες «δημόσιες επιχειρήσεις» έπεσαν έξω επειδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διόριζαν... «αριστερούς» (άμα τε και κομμουνιστές).
Το να μπει κανείς στον κόπο να απαντήσει στα παραπάνω δεν είναι απλώς περιττό. Είναι και ελαφρώς επικίνδυνο. Διότι στην περίπτωση που θα το αποτολμούσε κανείς, θα έπρεπε προηγουμένως να κατρακυλήσει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον πάτο της σοβαρότητας.
Μόνο αν φτάσεις εκεί, στο ναδίρ της σοβαρότητας, είναι δυνατό να συναντηθείς με το μήκος κύματος της πρωθυπουργικής προπαγάνδας. Αν υποκύψεις στον πειρασμό να δώσεις μεγαλύτερη σημασία απ' όση αξίζει στις παραπάνω αστειότητες, είναι αδύνατον, ίσα ίσα και μόνο για να τις αντικρούσεις, να μη βρεθείς στην ανάγκη να πέσεις στο θλιβερό επίπεδο εκείνων των γελοίων επιτελείων που τις εισηγούνται στον πρωθυπουργό.
Αλλά, πραγματικά, τι νόημα θα είχε μια τέτοια ιδιότυπη «συνδιαλλαγή» με τη γελοιότητα;...
