Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Χθες, λοιπόν, χάλασε ο κόσμος επειδή, λέει, αρνήθηκα τον έλεγχο κατά την είσοδό μου στο κτίριο της Βουλής.
Η αλήθεια είναι μία: Δεν αρνήθηκα να υποβληθώ σε έλεγχο, αλλά – καθώς δεν είμαι ηθοποιός – αρνήθηκα να λάβω μέρος σε ένα θέατρο του παραλόγου, σε μια παρωδία που πιστεύω ότι δεν αντανακλά το πνεύμα της απόφασης του προεδρείου
της Βουλής, αλλά αποτελεί αυθαίρετη (και άχρηστη) ερμηνεία της γενικής οδηγίας για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ που έδωσε ο Πρόεδρος της Βουλής.
Και που τελικά θα καταλήξει να ελέγχονται οι άοπλοι και να ξεγλιστρούν οι κουμποροφόροι.
Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, με βάση τη συγκρότησή μου και τη σχέση μου με τη λογική.
Έτσι κι’ αλλιώς, όταν η ουσία μπλέκει με την διαδικασία, χαμένη βγαίνει πάντα η λογική.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1. Ο έλεγχος γίνεται για όπλα. Δηλαδή για να μην μπορεί κανείς να φέρει το όπλο του στη Βουλή, όπου η οπλοφορία απαγορεύεται.
Επομένως, αυτό δεν μπορεί να ισχύει για όποιον δεν έχει άδεια οπλοφορίας και δεν έχει στην κατοχή του όπλο.
2. Παρ’ όλα αυτά, ουδείς διαμαρτυρήθηκε όταν άρχισε να λειτουργεί η μαγνητική πύλη και όλοι έπρεπε να περνούν από εκεί.
3. Το πρόβλημα είναι πως αλλού βρίσκεται αυτή η μαγνητική πύλη και αλλού το μηχάνημα για τις τσάντες. Οπότε, αφού περάσεις ολόκληρος με την τσάντα σου, μετά σου ζητούν να μεταφερθείς σε άλλο σημείο, όπου υπάρχει το μηχάνημα για να περνάς την τσάντα σου.
Φυσικά, ουδείς γνωρίζει αν αυτό που «χτύπησε» βρίσκεται στην τσάντα σου ή επάνω σου.
Και επομένως, μπορείς να περάσεις το όπλο φυλάσσοντάς το σε μια τσέπη σου, να περάσεις την «καθαρή» τσάντα σου από το μηχάνημα και… ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Διότι, εξ όσων γνωρίζω, εντολή για σωματικό έλεγχο δεν υπάρχει, ούτε ξαναπερνά κανείς από το μηχάνημα μετά τον έλεγχο της τσάντας.
4. Με δεδομένο ότι η Βουλή είναι ο τόπος εργασίας των βουλευτών, αυτοί μπορεί να μπουν και να βγουν δέκα φορές την ημέρα. Θα γίνεται κάθε φορά αυτός ο «έλεγχος»; Διότι κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε τα ίδια πρακτικά και ουσιαστικά ζητήματα κάθε φορά.
Όχι, ήταν η απάντηση που έλαβα. Ο έλεγχος γίνεται μόνο την πρώτη φορά. Επομένως, ελέγχονται όλοι την πρώτη φορά και κανείς τις επόμενες.
Και επομένως, όποιος θέλει να κουβαλήσει το όπλο του στη Βουλή, δεν έχει παρά να πραγματοποιήσει μια πρώτη «καθαρή» είσοδο και μετά να μπει κανονικά με τα… κουμπούρια του!
Απάντηση επίσης δεν υπάρχει και για το ερώτημα αν οι αστυνομικοί σημειώνουν ποιος βουλευτής μπαίνει για πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη φορά.
Ούτε, βέβαια, υπάρχει απάντηση στο ερώτημα αν παραδίδονται… πρωτόκολλα εισόδου από τη μία βάρδια (αστυνομικών) στην άλλη.
5. Ως γνωστόν, η οπλοφορία στη Βουλή απαγορεύεται. Αν η Βουλή δεν μπορεί να διασφαλίσει τη νομιμοφροσύνη των ίδιων των νομοθετών ή αν πρέπει να προστατέψουμε τη Βουλή από τους βουλευτές της, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Είναι σαφές πιστεύω από τα παραπάνω πως μια εύλογη γενική εντολή, στρεβλώθηκε και εξελίχθηκε σε τραγέλαφο, επειδή κάποιοι δεν μπήκαν στον κόπο να βασανίσουν το μυαλό τους για τη σωστή εφαρμογή της.
Και επιτέλους, η εξομοίωση των κουμπουροφόρων και των «αόπλων», ουσιαστικά ευνοεί τους πρώτους.
Υ.Γ. Επειδή η φασαρία έγινε για μια γυναικεία τσάντα, ερωτώ τους άνδρες βουλευτές: Θα δέχονταν σωματικό έλεγχο ή να βγάλουν, για παράδειγμα, τη ζώνη τους και να ξαναπεράσουν από το μηχάνημα;
