Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ήδη ο γερμανικός Τύπος έσπευσε να κάνει εκτενή αναφορά στο επεισόδιο, υπενθυμίζοντας πως οι Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους.
Αλλά, όπως αποδείχθηκε με την πρόσφατη περίπτωση της Ύδρας, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν δημιουργείται από αυτές τις ανόητες «εξεγέρσεις», οι οποίες πατάσσονται με την επιβολή του νόμου.
Το πρόβλημα δημιουργείται από κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης, που στη μανία τους να εκδίδουν αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις επί παντός επιστητού, ουσιαστικά εμφανίζονται να προστατεύουν τους φοροφυγάδες.
Προστατεύουν δηλαδή όλους αυτούς που, χρόνια τώρα, εισπράττουν τεράστια ποσά, εκδίδοντας ογκώδεις λογαριασμούς πάνω σε μπακαλοτέφτερα, υποχρεώνοντας όλον τον υπόλοιπο κόσμο να πληρώνει χρυσάφι ένα πιάτο ψάρι ή έναν καφέ, χωρίς να φορολογούνται.
Προστατεύουν αυτό το μαύρο χρήμα της παραοικονομίας (που στην Ελλάδα έχει υπολογιστεί σε 60 δις ευρώ), με το οποίο οι επωφελούμενοι αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις, μετατρεπόμενοι σε μεγαλοτσιφλικάδες των διαφόρων περιοχών, ενώ κυκλοφορούν με θηριώδη τζιπ και διάγουν βίο πολυτελή σε βάρος όλων των υπολοίπων.
Τους γνωρίζουμε, τους συναντούμε παντού, τους παρακολουθούμε να κάνουν διακοπές τον χειμώνα σε εξωτικά νησιά του εξωτερικού – και όλα αυτά εις υγείαν των κορόιδων.
Τους παρακολουθούμε, καθώς εξαπατούν τους τουρίστες στα γειτονικά τραπέζια και τις περισσότερες φορές κλείνουμε τα μάτια.
Κάνουμε ολόκληρη φασαρία για την μείωση του ΦΠΑ στη σίτιση, ζητούμε από την τρόικα να επιτρέψει την μείωσή του από το θηριώδες 23% και την ίδια ώρα βρίσκονται κάποιοι να τους αθωώσουν – απομακρύνοντας ουσιαστικά το ενδεχόμενο να γίνει δεκτό το αίτημα της μείωσης του ΦΠΑ.
Όταν πηγαίνουμε σε μια ταβέρνα και κάνουμε έναν λογαριασμό της τάξης των 100 ευρώ, γνωρίζουμε πως από το ποσό αυτό το 23% το πληρώνουμε για το Κράτος.
Και όχι για να το τσεπώσει ο επιχειρηματίας που, λόγω του αυξημένου ΦΠΑ, έχει αυξήσει τις τιμές του.
Όχι για να επωφεληθεί αυτός του ποσού που όλοι οι άλλοι πληρώνουν για να ενισχύσουν τα κρατικά ταμεία.
Πρόκειται δηλαδή για διπλή κλοπή.
Και πρόκειται για την γνωστή περίπτωση, κατά την οποία σε περιόδους κρίσης οι περισσότεροι καταστρέφονται και οι λιγότεροι βγαίνουν αλώβητοι και πλουσιότεροι – ένα είδος μαυραγοριτισμού, δηλαδή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι υπόλοιποι που μας βομβαρδίζουν με ανακοινώσεις με κάθε ευκαιρία, οφείλουν να αντιληφθούν πως δεν είναι ανάγκη να απαντούν ή να αντιδρούν στα πάντα.
Υπό αυτή την έννοια, δεν αντιλαμβανόμεθα τι σημαίνει η ανακοίνωση (ΣΥΡΙΖΑ) , σύμφωνα με την οποία «η κυβέρνηση αντιμετωπίζει για μια ακόμα φορά τον λαό ως εχθρό»!
Ποιος είναι ο εχθρός, δηλαδή; Αυτός που δεν κόβει αποδείξεις ή αυτός που πληρώνει χωρίς να του δίνεται απόδειξη;
Και τι σημαίνουν αυτά τα περί σόου και «ανόητης και πολυδάπανης παράστασης επίδειξης κρατικής και κυβερνητικής πυγμής»;
Μπορεί να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ τι έπρεπε κατά τη γνώμη του να γίνει;
Να πάει το ΣΔΟΕ, να διαπιστώσει παραβάσεις και να σηκωθεί να φύγει, ώστε να αποφευχθεί το… σόου;
Διότι έτσι όπως μας τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ (με επίσημη ανακοίνωση του βουλευτή Θ. Δρίτσα), δεν υπήρξε θέμα φοροδιαφυγής, αλλά το επεισόδιο στήθηκε για να υπάρξει η «επίδειξη πυγμής».
Από κοντά και το ΚΚΕ, εμφανίστηκε να προστατεύει τη φοροδιαφυγή, μιλώντας για «μικρούς επιχειρηματίες που φυτοζωούν» και κινδυνεύουν να κλείσουν «προκειμένου να διευρυνθούν οι προκλητικές φοροαπαλλαγές και τα προνόμια των μεγάλων επιχειρηματιών»!
Συγγνώμη, αλλά πότε πρόλαβε να μάθει περί τίνος πρόκειται το ΚΚΕ; Πού το ξέρει ότι πρόκειται για «μικρό επιχειρηματία που φυτοζωεί»;
Είδε (το ΚΚΕ) κανένα πόθεν έσχες; Εξέτασε περιουσιακά στοιχεία; Πληροφορήθηκε τρόπο ζωής;
Μόλις πριν από λίγες μέρες, το ΣΔΟΕ μας ενημέρωσε ότι το ποσοστό παραβατικότητας στις τουριστικές περιοχές βρίσκεται στο 52,76%.
Ανέφερε μάλιστα και συγκεκριμένες περιοχές, συγκεκριμένο αριθμό ελέγχων, συγκεκριμένο αριθμό παραβάσεων.
Ψέματα λένε;
Έλεος πια με τους προστάτες των παρανόμων!
Υ.Γ. Την Κυριακή, κατά την ομιλία του προς τους Εθελοντές, στο Ρίμινι, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι είπε πως θα ζητήσει από την κρατική ραδιοτηλεόραση να αποφεύγει να χρησιμοποιεί τον όρο «πονηροί» (furbi), όταν αναφέρεται στους φοροφυγάδες, διότι, «δεν είναι δυνατόν να αποδίδονται υποκοριστικά σε πρότυπα που καταστρέφουν την ιταλική κοινωνία».
