Γράφει ο Γεώργιος Δουρμούσης – Μεταξάς
*Η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της το 1975, σε μια Ελλάδα όπου ήδη δρούσαν άλλες Επαναστατικές Οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η αρκετά ενδιαφέρουσα Ε.Ο. “Απόστολος Κανάρης”.Εκείνο που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, είναι ότι οι Ε.Ο. στην Ελλάδα ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και μάλιστα σ’ ελάχιστο χρόνο από την μεταπολίτευση. Το βασικό αίτιο βέβαια ήταν η άνθηση του “Σοβιετικού προτύπου”, ενός “υπαρκτού σοσιαλισμού” που στον ελλαδικό χώρο βρήκε πρόσφορο έδαφος λόγω της προηγηθείσης δικτατορίας.
Η Ε.Ο. 17 Ν, σύντομα εξελίχθηκε σε μία ισχυρή ιδεολογικά οργάνωση, απορροφώντας σταδιακά τις υπόλοιπες στις τάξεις της, ή αναγκάζοντας τες να βγουν “εκτός μάχης”. Έτσι, τα μέλη της “Απόστολος Κανάρης” σύντομα ενώθηκαν με την Ε.Ο. 17 Ν.
*Το παραπάνω κείμενο αναδημοσιεύετε απο τις σημειώσεις του Γεωργίου Δουρμούση – Μεταξά και συμπεριλαμβάνει στοιχεία απο το βιβλίο του δημοσιογράφου Δήμου Μπότσαρη ” 17Ν Ο ΑΡΧΗΓΟΣ”
Η Ε.Ο. 17 Ν, σύντομα εξελίχθηκε σε μία ισχυρή ιδεολογικά οργάνωση, απορροφώντας σταδιακά τις υπόλοιπες στις τάξεις της, ή αναγκάζοντας τες να βγουν “εκτός μάχης”. Έτσι, τα μέλη της “Απόστολος Κανάρης” σύντομα ενώθηκαν με την Ε.Ο. 17 Ν.
Η αρχική πορεία της Ε.Ο. 17 Ν, είχε να προσφέρει μία πληθώρα “χτυπημάτων” που την ανέδειξαν ως μία από τις πιο δημοφιλείς παγκοσμίως, αμέσως μετά την Briggate Rosse (Ερυθρές Ταξιαρχίες) και την Μπάαντερ – Μάινχωφ.
Ωστόσο, όλες είχαν ένα κοινό: καθοδηγούνταν από την Επαναστατική Διεθνή, η οποία αποτελούσε παρακλάδι της Κομμουνιστικής Διεθνούς που όμως πληρώνονταν από την KGB. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και την ανταλλαγή “εκτελεστών” μεταξύ των οργανώσεων. Από ένα σημείο και μετά όμως, τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή.
Η Ε.Ο. 17 Ν, “χτυπάει” αφήνοντας προκηρύξεις είτε άσχετες με τον στόχο, είτε αόριστες ως προς το περιεχόμενό τους.
Ας δούμε κάποιες απ’ αυτές.
24 Ιανουαρίου 1994, 09:05. Δολοφονείται ο Διευθυντής της Εθνικής Τραπέζης, Μιχάλης Βρανόπουλος στην Σόλωνος, στο Κολωνάκι. Ο δράστης διέσχισε τον πολυσύχναστο δρόμο με χαρακτηριστική άνεση, ανέβηκε σ’ ένα “παπάκι” όπου τον περίμενε ο συνεργός του κι εξαφανίστηκαν.
Ας δούμε κάποιες απ’ αυτές.
24 Ιανουαρίου 1994, 09:05. Δολοφονείται ο Διευθυντής της Εθνικής Τραπέζης, Μιχάλης Βρανόπουλος στην Σόλωνος, στο Κολωνάκι. Ο δράστης διέσχισε τον πολυσύχναστο δρόμο με χαρακτηριστική άνεση, ανέβηκε σ’ ένα “παπάκι” όπου τον περίμενε ο συνεργός του κι εξαφανίστηκαν.
Ο Μιχάλης Βρανόπουλος ωστόσο, δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Είχε στα χέρια του έγγραφα τα οποία την επόμενη ημέρα θα κατέθετε στον εισαγγελέα. Τα έγγραφα αυτά αφορούσαν το σκάνδαλο της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, στο οποίο εμπλέκονταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τα έγγραφα αυτά “έκαιγαν” τον Μητσοτάκη και χάθηκαν μαζί με τη ζωή του Βρανόπουλου.
Λίγο καιρό πριν, είχε προηγηθεί το σκάνδαλο Κοσκωτά, με κύριο κατηγορούμενο τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Λίγο καιρό πριν, είχε προηγηθεί το σκάνδαλο Κοσκωτά, με κύριο κατηγορούμενο τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Κώστας Μητσοτάκης, είχε φροντίσει να αθωωθεί ο Παπανδρέου. Ήταν καιρός ν’ αντιστραφεί η χάρη και ν’ αθωωθεί ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Το σημαντικό είναι να δούμε το κυβερνητικό σχήμα εκείνης της περιόδου:
Πρωθυπουργός: Ανδρέας Παπανδρέου
Υπουργός Εσωτερικών: Άκης Τσοχατζόπουλος
Υπουργός Δημόσιας Τάξης: Στέλιος Παπαθεμελής
ΥΠΕΧΩΔΕ: Κώστας Λαλιώτης
Υπουργός Οικονομικών: Γιάννος Παπαντωνίου
Υπουργός Εσωτερικών: Άκης Τσοχατζόπουλος
Υπουργός Δημόσιας Τάξης: Στέλιος Παπαθεμελής
ΥΠΕΧΩΔΕ: Κώστας Λαλιώτης
Υπουργός Οικονομικών: Γιάννος Παπαντωνίου
Είδαμε λοιπόν την υπόθεση της δολοφονίας του Μιχάλη Βρανόπουλου από την Ε.Ο.17Ν, όπως ακριβώς ήταν: ένα “πληρωμένο συμβόλαιο”. Ας δούμε πιο κάτω και μία “περίεργη” δολοφονία, που μοιάζει να είναι δίκαιη, όσο δίκαιη μπορεί κάποιος ν’ αποκαλέσει μία δολοφονία.
28 Μαίου 1997, ώρα 17:15. Ο επιχειρηματίας Κωστής Περατικός δολοφονείται. Ο όμιλος Περατικού, είχε εμπλακεί στην αγορά των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά.
Ποιο είναι το περίεργο στην υπόθεση;
Ο Περατικός αγόρασε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με 5,5 δισεκατομύρια δραχμές, την στιγμή που η Hombros τα κοστολογούσε 75 δις δραχμές!!! Κοινώς, του έκαναν δωράκι 69,5 δις δραχμές. Στην συνέχεια, επιχείρησε ν’ αγοράσει τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Η πραγματική τους αξία, ανέρχονταν τότε στα 25 δις δραχμές. Τα χρήματα που θα έδινε ο Περατικός, δεν ξεπερνούσαν τα 10,6 δις. Άλλο ένα δωράκι της τάξης των 14,4ων δις. Τα δωράκια όμως, δεν σταματάνε εδώ. Η συμφωνία αποπληρωμής έλεγε ότι τα 10,6 δις θα δίνονταν ως εξής:
* Ιούλιος 1992: 2 δις
* Από Ιούλιο ’92 έως Ιούλιο ’95: δεκάρα τσακιστή
* Από Ιούλιο ’95 έως 2005, το 1/30ο του αντιτίμου
* 2005, αποπληρωμή!!!
* Από Ιούλιο ’92 έως Ιούλιο ’95: δεκάρα τσακιστή
* Από Ιούλιο ’95 έως 2005, το 1/30ο του αντιτίμου
* 2005, αποπληρωμή!!!
Σε όλο αυτό το διάστημα, ο Περατικός έφτασε να χρωστάει στο Επικουρικό Ταμείο Εργατοτεχνιτών Μετάλλου, 850 εκ. δραχμές. Παράλληλα όμως, είχε εισπράξει από κέρδη και δάνεια, 8,8 δις. Ταυτόχρονα απαίτησε από ΕΤΒΑ και Ιονική Τράπεζα 7,5 δις ως αποζημίωση. Το ακόμη πιο περίεργο ήταν πως ενώ τα Ναυπηγεία Ελευσίνας παρουσίασαν αύξηση κύκλου εργασιών κατά 60%, ο Περατικός δήλωσε χρέη 11 δις. Στην συνέχεια, το ΠΑΣΟΚ έδωσε 11 δις επιχορήγηση στον Περατικό για την αγορά των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και άλλα 5,7 δις για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Με λίγα λόγια, τόσο τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά όσο και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, δωρήθηκαν από τον Κώστα Σημίτη στον όμιλο Περατικού, ώσπου η Ε.Ο.17Ν τους χάλασε τα σχέδια.
Κι ενώ το “χτύπημα” αυτό φαίνεται δίκαιο, δημιουργούνται απορίες στο γιατί δεν “χτυπήθηκε” και το Υπουργείο Οικονομικών την ίδια περίοδο, που θα ήταν και το πιο λογικό.
Η απάντηση είναι απλή: ο Περατικός δεν “χτυπήθηκε” για τα σκάνδαλα της αγοράς των Ναυπηγείων καθ’ εαυτά.
Ο Περατικός γνώριζε πολύ καλά ότι πίσω από την Ε.Ο.17Ν κρύβονταν ο Κώστας Λαλιώτης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και έμμεσα ο Άκης Τσοχατζόπουλος και έτσι εκβίαζε τις καταστάσεις. Όμως το παρατράβηξε, με αποτέλεσμα να “χτυπηθεί” με τους Νόμους των “Νονών της νύχτας”: σκοτώθηκε ο γιος, Κωστής Περατικός, αντί του πατέρα που έκανε τον εκβιασμό. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο σταμάτησαν οι εκβιασμοί, αλλά σταμάτησε κι η πώληση των Ναυπηγείων. Όλα οσα είχαν συμβεί, εξέθεταν την Κυβέρνηση Σημίτη, αλλά μπροστά στον κίνδυνο ν’ αποκαλυφθεί η σχέση του ΠΑΣΟΚ με την Ε.Ο.17Ν, ήταν μάλλον αμελητέα η ζημιά.
Ιδού κι η βασική σύνθεση της κυβέρνησης Σημίτη εκείνη την εποχή:
Πρωθυπουργός: Κώστας Σημίτης
Υπουργός Οικονομικών: Γιάννος Παπαντωνίου
Υπουργός Δικαιοσύνης: Ευάγγελος Βενιζέλος
ΥΠΕΧΩΔΕ: Κώστας Λαλιώτης.
Υπουργός Οικονομικών: Γιάννος Παπαντωνίου
Υπουργός Δικαιοσύνης: Ευάγγελος Βενιζέλος
ΥΠΕΧΩΔΕ: Κώστας Λαλιώτης.
Είπατε κάτι;
Θ’ ακολουθήσει η δολοφονία του Σώντερς και το φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ. Καλή συνέχεια αδέλφια!
*Το παραπάνω κείμενο αναδημοσιεύετε απο τις σημειώσεις του Γεωργίου Δουρμούση – Μεταξά και συμπεριλαμβάνει στοιχεία απο το βιβλίο του δημοσιογράφου Δήμου Μπότσαρη ” 17Ν Ο ΑΡΧΗΓΟΣ”
