Μια ένεση στο μάτι ίσως θα μπορούσε να προσφέρει θεραπεία της τύφλωσης, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές. Ειδικοί του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ εφήρμοσαν τη
συγκεκριμένη μέθοδο προκειμένου να αποκαταστήσουν – τουλάχιστον ως έναν βαθμό- την όραση σε ποντίκια με συγγενή τύφλωση, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Neuron». Ελπίζουν ότι μια βελτιωμένη εκδοχή της χημικής ουσίας που χρησιμοποίησαν και η οποία έχει την κωδική ονομασία ΑΑQ θα μπορεί να χαρίσει το φως σε άτομα με κληρονομικές μορφές τύφλωσης αλλά και σε όσα εμφανίζουν τύφλωση εξαιτίας της ηλικίας.
Αποκατάσταση με μικρή δόση
Η ουσία AAQ δρα κάνοντας τα «τυφλά» κύτταρα του αμφιβληστροειδούς να γίνουν ευαίσθητα στο φως. Η θεραπεία δοκιμάστηκε σε ποντίκια με γενετικές μεταλλάξεις οι οποίες οδηγούσαν σε τύφλωση μέσα σε λίγους μήνες από τη γέννηση. Μετά την έγχυση πολύ μικρών ποσοτήτων της ουσίας στα μάτια των ζώων, εμφανίστηκε αποκατάσταση – ως έναν βαθμό – της ευαισθησίας στο φως.
Συγκεκριμένα, όπως παρατήρησαν οι επιστήμονες, οι κόρες των ματιών των πειραματοζώων αποκρίνονταν στο έντονο φως ενώ παρουσίαζαν και δείγματα αποφυγής του φωτός όταν αυτό γινόταν ενοχλητικό. Αυτού του τύπου η συμπεριφορά, σημειώνουν οι ερευνητές, είναι τυπική συμπεριφορά των τρωκτικών που έχουν όραση και θα ήταν αδύνατον να την επιδείξουν τα ζώα αν δεν έβλεπαν έστω και λίγο.
Πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες θεραπείες
Ο επικεφαλής της μελέτης καθηγητής Ρίτσαρντ Κράμερ ανέφερε ότι η νέα προσέγγιση εμφανίζει πλεονεκτήματα σε σύγκριση με την τοποθέτηση ηλεκτρονικού τσιπ ή τη γονιδιακή θεραπεία. «Το κύριο πλεονέκτημα είναι ότι πρόκειται για μια απλή χημική ουσία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη δοσολογία ανάλογα με τις ανάγκες, να τη χορηγήσουμε σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες ή να σταματήσουμε την εφαρμογή της εάν δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα» σημείωσε ο καθηγητής και προσέθεσε ότι η ερευνητική ομάδα μελετά τώρα εξελιγμένες εκδόσεις της ουσίας AAQ οι οποίες ενεργοποιούν τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς επί ημέρες αντί για ώρες.
Ο δρ Ράσελ Βαν Γκέλντερ από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον που ήταν ο δεύτερος κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης χαρακτήρισε τα αποτελέσματα ως ένα μεγάλο άλμα στο πεδίο αποκατάστασης της όρασης.
