Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αυτό που γνωρίζω είναι πως κοντεύει εβδομάδα από τη σύσκεψη των τριών αρχηγών, μετά το πέρας της οποίας έγιναν συγκεκριμένες ανακοινώσεις, και η συζήτηση για τις «σιβυλλικές» δηλώσεις του υπουργού των Οικονομικών, την ίδια ημέρα και στον ίδιο χώρο, καλά κρατεί.
Αν και ξεκαθαρίστηκε πως δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα μέσα στο 2012 και δεν θα ληφθούν οριζόντια μέτρα στη διετία 2013-2014, έχουμε στηθεί έξω από το Μαντείο των Δελφών, για να αποκρυπτογραφήσουμε τους χρησμούς της Πυθίας.
Τρεις αρχηγοί κομμάτων, που διαθέτουν βουλευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους διαθέτουν ψήφους στη Βουλή, κάθισαν κάτω, συζήτησαν, σχεδίασαν μια στρατηγική και αποφάνθηκαν πως πέρα από την τυπική διαδικασία της έκθεσης εκ μέρους της τρόικας, ξεκινά και η ουσιαστική πολιτική διαδικασία και συζήτηση – διαπραγμάτευση με τους εντολείς των προσώπων που θα συντάξουν την έκθεση.
Δηλαδή με τους ίδιους τους δανειστές και όχι με τους εκπροσώπους τους. Δηλαδή με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Έχουν μεγαλύτερη αξία οι μισές κουβέντες ενός υπουργού, από τις δηλώσεις και τις αποφάσεις τριών αρχηγών;
Υπάρχει υπουργός των Οικονομικών χωρίς κυβέρνηση;
Υπάρχει περίπτωση να λάβει αποφάσεις μόνος του ένας υπουργός των Οικονομικών;
Ποια Βουλή θα τις ψηφίσει;
Έχει εντελώς χαθεί το μέτρο;
Τι νόημα έχει να λέει ο υπουργός «δεν μπορούμε να σας πούμε ακόμα», όταν οι ίδιοι οι αρχηγοί βγαίνουν και τα λένε;
Τι νόημα έχει να λέει «δεν μπορώ να σας πω τίποτα αυτή τη στιγμή» ή «δεν μπορώ να σας πω τίποτα, έχουμε ακόμα δουλειά», όταν συγχρόνως δηλώνει πως σχετικά με τα 11,5 δις υπήρξε συμφωνία επί γενικών κατευθύνσεων – και επομένως μπήκε τέρμα στην γελοία συζήτηση περί αγωνιώδους αναζήτησης αυτού του θηριώδους ποσού εντός ολίγων ημερών;
Τι είναι αυτό το μυστηριώδες ύφος, με το οποίο ακυρώθηκε ολόκληρη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών;
Και από πού ξεφυτρώνουν κάθε φορά οι διάφοροι «αξιωματούχοι του υπουργείου των Οικονομικών», που κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία, ανοίγουν το στόμα τους και μιλούν και μάλιστα παράλληλα με τους αρχηγούς των κομμάτων που μιλούν επωνύμως;
Ένας τέτοιος, έσπευσε – και αυτός – να ακυρώσει την σύσκεψη. Όπως είπε «οι γενικές κατευθύνσεις έγιναν δεκτές από τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά υπάρχει ένα κενό, ύψους περίπου 4,2 δις ευρώ, το οποίο πρέπει να έχει καλυφθεί έως την Πέμπτη 26 Ιουλίου, οπότε θα έρθει η τρόικα στην Αθήνα»!
Το βιολί τους δηλαδή!
Την ώρα που οι αρχηγοί αποφάσιζαν και ανακοίνωναν πως θα υπάρξει μια πολιτική διαδικασία, στο υψηλότερο επίπεδο, με τους επικεφαλής των οργάνων της τρόικας, την ίδια ώρα οι κύριοι του υπουργείου των Οικονομικών ψάχνουν να βρουν τι θα πουν στα «όργανα» της τρόικας.
Την ώρα που επισήμως ανακοινωνόταν ότι θα επιδιωχθεί πολιτική συμφωνία με τους εταίρους και θα αναζητηθεί το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα λάβουν εντολή να κινηθούν τα «όργανα» της τρόικας, αυτοί προεξοφλούν ότι η συζήτηση θα περιοριστεί μεταξύ του υπουργείου των Οικονομικών και των τριών συγκεκριμένων προσώπων-οργάνων.
Την ώρα που ανακοινώνονται επαφές, διεργασίες και διεκδικήσεις σε κεντρικό ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο, αυτοί ζουν με τον φόβο των «οργάνων».
Και πώς είναι δυνατόν στις διάφορες πολιτικές αναλύσεις να κυριαρχούν τα υπουργικά μισόλογα και οι διαρροές των αξιωματούχων και να μην εντοπίζεται αυτό το νέο στοιχείο, που είναι η εξαγγελθείσα πολιτική διαπραγμάτευση σε ανώτατο επίπεδο, ώστε να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος στην Ελλάδα, μέσω των επιδιωκόμενων νέων εντολών προς τα «όργανα»;
Οι δανειστές γνωρίζουν πως έχουν χαθεί τρία χρόνια. Γνωρίζουν επίσης πως αν αυτή η κυβέρνηση πέσει υπό το βάρος των πιέσεων των «οργάνων» τους, τότε το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο – και για την Ελλάδα και για την ευρωζώνη.
Αν δουν σοβαρότητα και πραγματική διάθεση για αλλαγές, δεν θα διστάσουν να δώσουν τον αναγκαίο χρόνο και τις αναγκαίες εντολές στα «όργανα».
Πώς είναι δυνατόν να απουσιάζουν όλα αυτά από μια σοβαρή ανάλυση της παρούσας κατάστασης;
Επομένως, είναι εντελώς ακατανόητη η συμπεριφορά ορισμένων.
Δίνουν την εντύπωση πως λένε όσα λένε για να δίνουν αφορμές για προπαγάνδα σ’ αυτούς που υπόσχονταν να καταργήσουν το μνημόνιο και παρ’ όλα αυτά η ζωή θα συνεχιζόταν κανονικά.
Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Τσίπρας περισσότερο ασχολείται με όσα δήθεν υπονόησε ο υπουργός των Οικονομικών, παρά με όσα επισήμως ανακοινώθηκαν.
Χρησιμοποίησε μάλιστα ο κ. Τσίπρας τα γνωστά υπουργικά μισόλογα για να καταγγείλει ως ψεύτες τους προϊσταμένους του υπουργού.
Αν αυτή ήταν η επιδίωξη, τότε υπάρχει πρόβλημα. Διότι χωρίς τα υπουργικά μισόλογα, δεν θα είχε τι να πει ο κ. Τσίπρας.
Αν, όμως, είναι θέμα γοήτρου – επειδή όλες τις προηγούμενες ημέρες το υπουργείο των Οικονομικών μας γέμισε τρόμο και μας έβαλε να ψάχνουμε για… 11,5 δις σε δυο μέρες – καλό είναι κάποιοι να αφήσουν κατά μέρος τις γνωστές μάχες οπισθοφυλακών.
Τέτοιες μάχες είναι χαμένες εκ των προτέρων – για όλους.
Υ.Γ. Αναφέρομαι στο θέμα για να μην επαναληφθεί, καθώς επίκειται και νέα σύσκεψη των αρχηγών.
