Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Μονίλια (σήψη καρπών), ο εφιάλτης των οπωροφόρων

Η μονίλια, ή με το επιστημονικό όνομα Monilinia spp είναι ένα ασκομύκητας. Η μονίλια χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα επικίνδυνη ασθένεια για τις καλλιέργειες, ιδιαίτερα για τα
πυρηνόκαρπα, όπως το ροδάκινο, το νεκταρίνι και άλλα.

Πέρσι λόγο των επίμονων βροχοπτώσεων τον Απρίλιο αλλά και αργότερα τον Μάιο προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές στις καλλιέργειες, έτσι παρατηρήθηκαν αρχικά προσβεβλημένα άνθη, τα οποία και καταστράφηκαν αργότερα προσβλήθηκαν λεπτοί βλαστοί και τέλος υπήρξε μερική ακαρπία στα δένδρα λόγο της ασθένειας. Είναι δύσκολο ο μύκητας να ξεράνει ολόκληρα δένδρα, ωστόσο είναι ικανός για μεγάλες καταστροφές στην παραγωγή.

Η μονίλια αναπτύσσεται πολύ γρήγορα σε θερμοκρασίες άνω τον 10 βαθμών και υψηλή σχετική υγρασία, το κονίδια μπορούν και διασπείρονται με τον αέρα ή την βροχή και προσβάλλουν πολλά δέντρα σε ένα κτήμα.

Τα συμπτώματα της μονίλιας στα πυρηνόκαρπα είναι σαφή και ξεχωρίζονται εύκολα. Η είσοδος του παθογόνου, γίνεται κυρίως από τα άνθη ή τις ουλές στο φυτό. Ενώ οι καρποί μπορούν να προσβληθούν από μικρό εκδορές. Είναι σαφές ότι οι προσβολές από τον μύκητα αυτόν είναι ένα πολυδύναμο φαινόμενο και δεν καταπολεμούνται με απλούς ψεκασμούς.

Ο παραγωγός, πρέπει να προσπαθήσει να δημιουργήσει μία ασπίδα προστασίας στην καλλιέργεια του ώστε να αποφύγει την προσβολή από το παθογόνο. Η θεραπευτική λύση, την τελευταία στιγμή με ψεκασμού μυκητοκτόνων πρέπει να είναι η τελευταία λύση.

Αρχικά, τον χειμώνα πρέπει ιδιαίτερα τα κτήματα που έχουν ιστορικό προσβολών, να κλαδεύονται σε ημέρες με χαμηλή σχετική υγρασία. Όσοι βλαστοί, παρουσιάζουν μεταχρωματισμούς, δηλαδή το χρώμα τους τείνει προς το μαύρο, δεν έχουν κανονική υφή αλλά είναι ζαρωμένοι, έχουν ακόμα ξερά άνθη καφέ χρώματος, (εικόνα ), ή μουμιοποιημένους καρπούς πρέπει να αφαιρούνται από το κτήμα, όχι μόνο από το δένδρο. Τα εργαλεία του κλαδέματος, είναι καλό να αποστειρώνονται με οινόπνευμά.

Το κλάδεμα που θα εφαρμοστεί πρέπει να επιτρέπει τον καλύτερο δυνατό αερισμό του φυτού ώστε να μειώνεται η σχετική υγρασία.

Τέλος, μετά το κλάδεμα πρέπει να γίνεται εφαρμογή ειδικών χειμερινών σκευασμάτων (π.χ. βορδιγάλειος πολτός), με καλό λούσιμο των βλαστών με σκοπό την κάλυψη των ουλών.

Κατά την περίοδο της άνθησης, ο αριθμός των ψεκασμών θα εξαρτηθεί από τις καιρικές συνθήκες, αν επικρατούν συνθήκες υψηλής σχετική υγρασίας τότε πρέπει να γίνουν έως και 4 εφαρμογές μυκητοκτόνων. Πριν τη ρόδινη κορυφή, στο 20% των ανοιγμένων ανθέων, στην πλήρη άνθηση και τέλος στην πτώση πετάλων. Αν παρά ταύτα υπάρξουν προσβεβλημένα άνθη τότε αυτοί οι βλαστοί πρέπει να αφαιρεθούν.

Στην χρονική περίοδο που μεσολαβεί μέχρι την ωρίμανση τα περισσότερα δένδρα είναι ανθεκτικά στις προσβολές, εκτός αν μεσολαβήσουν πολλές βροχές, και συνοδευτούν με χαλάζι. Τότε υπάρχει πρόβλημα. Συνιστώ μερικές εφαρμογές με χλωριούχο ασβέστιο, κάτι που ενισχύει την άμυνα εναντίον της μονίλιας αλλά και άλλων παθογόνων.

Στην ροδακινιά και νεκταρινιά, είναι καλό να κάνουμε και θερινό κλάδεμα αφαιρώντας τους λαίμαργους βλαστούς και βελτιώνοντας τον αερισμό του φυτού. Αν 2 εβδομάδες πριν την ωρίμανση επικρατούν συνθήκες υψηλής υγρασίας, τότε είναι απαραίτητο να γίνει κάποιος προληπτικός ψεκασμός με κάποιο μυκητοκτόνο.

Τέλος θα ήθελα να προσθέσω, ότι αν γνωρίζουμε εξαρχής ότι ένα κτήμα μας έχει υψηλή υγρασία ή εμφάνισε στο παρελθόν προβλήματα σήψεων τότε καλό θα ήταν να ζητήσουμε από τον φυτοριούχο μας ανθεκτικές ποικιλίες στον μύκητα.




http://www.agro-help.com/