κόσμο, αλλά και πόσο είναι το αδύνατο σημείο στην πολιτική του ΚΚΕ. Αποδείχτηκε και με την ευκαιρία αυτή ότι όσο κι αν διαμαρτύρεται καθημερινά για τις «προβοκάτσιες» ο Ριζοσπάστης, η Αλέκα Παπαρήγα έχει πρόβλημα αυτό τον καιρό. Και μάλιστα πρόβλημα μεγάλο και άλυτο. Τόσο μεγάλο και τόσο άλυτο, που υποχρεώθηκε μιλώντας στους επαγγελματοβιοτέχνες του κόμματος να το ομολογήσει.
Υπάρχει και ένα τμήμα του κόσμου και άλλοι που αγαπούν το ΚΚΕ, που θέλουν μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση, είπε. Αυτό όμως που μπορεί να δημιουργήσει εμπιστοσύνη στο κόμμα, είναι να μείνει το ΚΚΕ στο λαό και όχι στην κυβέρνηση, καθώς δεν μπορείς να είσαι στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα να κάνεις και αντιπολίτευση, να συμμετέχεις σε διαδηλώσεις.
Είναι η πρώτη φορά που η Γενική Γραμματέας του κόμματος αναγνωρίζει την πίεση που δέχεται όχι απλώς από «ένα τμήμα του κόσμου» -στην πραγματικότητα ένας ολόκληρος κόσμος είναι οργισμένος με τη γραμμή του ΚΚΕ- αλλά και μέσα από τις τάξεις των οπαδών του κόμματος, εκείνων που «αγαπούν το ΚΚΕ».
Πρόβλημα όμως εξακολουθεί να έχει η ηγεσία του Περισσού και μέσα στις γραμμές του κόμματος, καθώς ένας μεγάλος αριθμός μελών του αδυνατεί να κατανοήσει για ποιο λόγο η ηγεσία απορρίπτει την ιδέα για μια συμπαράταξη των αριστερών δυνάμεων που αντιστέκονται στο μνημόνιο. Το ενωτικό πνεύμα του Χαρίλαου Φλωράκη, ο οποίος όχι μόνο ήταν ανοιχτός σε συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ, αλλά τόλμησε να συνεργαστεί –και μάλιστα στην κυβέρνηση- με τη ΝΔ του Μητσοτάκη, φαίνεται ότι έχει εμποτίσει πολλά από τα παλιά αλλά και τα νεότερα μέλη του κόμματος. Τα οποία καταλογίζουν στενότητα και «σεχταρισμό» στην ηγεσία του και θεωρούν απαράδεκτη την επιμονή της να παραμένει εντός των τειχών και να φοβάται την έξοδο στα εκατομμύρια των πολιτών που δεν θέλουν το μνημόνιο, αλλά δεν συμφωνούν και με τη «λαϊκή εξουσία» που επιδιώκει το ΚΚΕ.
Στις σχετικές συζητήσεις στις οργανώσεις του κόμματος –και γίνονται πολλές αυτό τον καιρό- η ηγετική ομάδα επιμένει ότι, πρώτον, δεν υπάρχουν αξιόπιστοι σύμμαχοι, εμφανίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ ως εντελώς αναξιόπιστο, και δεύτερο δεν υπάρχει δυνατότητα μια αριστερή κυβέρνηση, έστω και με καλές προθέσεις και προοδευτικό πρόγραμμα, να εφαρμόσει άλλη πολιτική, γιατί δεν θα της το επιτρέψουν τα μονοπώλια και η καπιταλιστική Ευρώπη.
Επιχειρήματα όμως που δεν φαίνεται ότι μπορούν να πείσουν και να καθησυχάσουν τη βάση του ΚΚΕ που αγωνιά και στην πλειοψηφία της είναι υπέρ της συνεργασίας της αριστεράς. Ενώ δεν λείπουν οι φωνές που κατηγορούν την ηγεσία και προσωπικά την κ. Παπαρήγα ότι οι θέσεις της αυτές, ενώ εμφανίζονται ως επαναστατικές, είναι «βούτυρο στο ψωμί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του συστήματος και των μνημονίων», γιατί δίνουν το μήνυμα στο λαό ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε αν δεν επέλθει η Δευτέρα Παρουσία της λαϊκής οικονομίας και της λαϊκής εξουσίας. Ενώ οι πιο κακεντρεχείς αναρωτιούνται πώς είναι δυνατό να επέλθει τόσο ριζική αλλαγή, όπως η λαϊκή εξουσια και η λαϊκή οικονομία, όταν δεν είναι δυνατή ούτε η πολύ πιο ήπια για το σύστημα πολιτική μιας συμμαχικής αριστερής κυβέρνησης.
Θεωρείται βέβαιο πάντως ότι τι σίριαλ του ΚΚΕ θα έχει συνέχεια μετά τις εκλογές.
