Να γίνει κάτι και να βοηθηθεί η χώρα… Ένας μετεωρίτης από χρυσό… δεν ξέρω
Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Η καριέρα του είναι βγαλμένη μέσα από παραμύθι. Γεμάτη τίτλους, επιτυχίες, διακρίσεις με την
ομάδα του τον Παναθηναϊκό αλλά και με την εθνική ομάδα μπάσκετ.
Ο λόγος για τον Κώστα Τσαρτσαρή, οποίος παρά την επιτυχία που έχει γνωρίσει κρατά χαμηλούς τόνους. Για τον Παναθηναϊκό εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί την ήρεμη δύναμη στη θέση «4» με αθόρυβη αλλά ταυτόχρονα πολύ ουσιαστική δουλειά.
Ο αγαπημένος καλαθοσφαιριστής μιλά στην Άλμα Υγείας για τους στόχους του, για την οικογένεια του Παναθηναϊκού, για την καριέρα του στο Περιστέρι, τη Νήαρ Ηστ, αλλά και για τη Γκρίνταβικ στην Ισλανδία. Δεν διστάζει να μη πει πως το ελληνικό μπάσκετ περνάει μια κάμψη αυτή τη χρονική περίοδο, ενώ αναφέρει την εθνική ομάδα ως κάτι το ξεχωριστό. Μάλιστα επιβεβαιώνει πως πίσω από τη δική τους φουρνιά έρχονται πολλοί νέοι παίκτες με εξαιρετικό ταλέντο.
Θεωρώ πως ο Κώστας Τσαρτσαρής πέρα από τους τίτλους και τις επιτυχίες έχει πετύχει κάτι που δύσκολα επιτυγχάνεται, έχει κερδίσει το σεβασμό συμπαικτών και αντιπάλων όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεται στα παρκέ της Α1.
-Η καριέρα σας είναι γεμάτη από τίτλους και επιτυχίες… Νιώθετε ότι σας λείπει κάτι;
«Όχι… Δεν νιώθω ότι μου λείπει κάτι. Δόξα τον Θεό, είμαι τυχερός που έπαιξα σε αυτή την ομάδα και κερδίσαμε τόσους τίτλους. Είναι το όνειρο κάθε αθλητή να έχει μια τόσο «γεμάτη» καριέρα. Το μόνο που μου λείπει είναι… ακόμη περισσότεροι τίτλοι».
-Ποιοι είναι οι δικοί σας στόχοι για την αγωνιστική περίοδο που διανύουμε;
«Προσωπικός στόχος είναι να βοηθήσω την ομάδα όσο περισσότερο μπορώ, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά να κατακτήσουμε τίτλους. Αυτός είναι ο στόχος κάθε παίκτη που αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό».
-Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας τόσα χρόνια στον Παναθηναϊκό κατά τη γνώμη σας και πρωταγωνιστή σε Ελλάδα και Ευρώπη;
«Το ότι είμαστε μια οικογένεια ενωμένη, για πάρα πολλά χρόνια. Είναι μια συνταγή που παγκοσμίως πετυχαίνει. Υπάρχει υγιής διοίκηση, το ίδιο τεχνικό επιτελείο και ο κορμός αγωνιστικά παραμένει ο ίδιος…»
-Πέρα από τον Παναθηναϊκό ποιες άλλες ομάδες έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στη δική σας ψυχή και γιατί;
«Όλες οι ομάδες στις οποίες αγωνίστηκα έχουν βοηθήσει στο να δημιουργηθούν έντονες αναμνήσεις. Ταυτόχρονα μου έδωσαν και πολλά εφόδια αγωνιστικά. Και το Περιστέρι, και η Νήαρ Ηστ, αλλά και η Γκρίνταβικ στην Ισλανδία».
-Τι σημαίνει η Εθνική ομάδα για σας;
«Η Εθνική Ελλάδας είναι μια ομάδα που ενώνει τους πάντες και σημαίνει πάρα πολλά για όλους. Είναι πάντα ξεχωριστό το να αγωνίζεσαι στην Εθνική Ομάδα, να φοράς τη φανέλα με το εθνόσημο».
«Στην Εθνική σίγουρα η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2005 στο Βελιγράδι. Στον Παναθηναϊκό… Είναι πολλοί τίτλοι, πολλές οι στιγμές. Τα ευρωπαϊκά σίγουρα… Αλλά μπορεί να φανεί παράξενο, ξεχωρίζει πάντα για μένα ο πρώτος τίτλος με τον Παναθηναϊκό, που ήταν και ο πρώτος μου τίτλος γενικότερα: Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2003 στη Λάρισα».
-Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω τι δε θα θέλατε να είχε συμβεί;
«Όχι δεν μετανιώνω για κάτι στην καριέρα μου και στη ζωή μου. Όλοι κάνουμε λάθη, όλοι έχουμε επίγνωση των λαθών μας και από αυτά μαθαίνουμε υποτίθεται. Ή τουλάχιστον πρέπει να μαθαίνουμε για να προχωράμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Εκεί ξεχωρίζεις. Όταν μαθαίνεις από τα λάθη σου και δεν τα επαναλαμβάνεις».
-Σε ποιο επίπεδο θεωρείτε πως βρίσκετε αυτή τη στιγμή το ελληνικό μπάσκετ…διανύει μια περίοδο κάμψης λένε πολλοί, συμφωνείτε με αυτό;
«Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια κάμψη, η οποία μπορεί να συμβαδίζει και με την κρίση που περνάει η χώρα μας. Αλλά έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν… Το θέμα είναι να υπάρχει ψυχραιμία, να βρίσκονται τα σωστά μυαλά στις σωστές θέσεις και να υπάρχει υπομονή, ώστε να βγούμε πιο δυνατοί από αυτή την κατάσταση».
-Έχετε δει κάποιους νεαρούς παίκτες που μπορούν να αποτελέσουν την σημαία της εθνικής τα επόμενα χρόνια;
«Όλα τα παιδιά που βρίσκονται από εδώ, που έρχονται από πίσω, έχουν τα εχέγγυα να πρωταγωνιστήσουν και να κρατήσουν και την Εθνική Ομάδα ψηλά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Το ταλέντο περισσεύει. Αρκεί να δουλευτεί ανάλογα και τα παιδιά με τη σειρά τους να κρατήσουν τα πόδια τους στο έδαφος και το μυαλό μέσα στο κεφάλι τους».-Αν σταματήσετε την καριέρα σας, σκέφτεστε να γίνετε προπονητής;
«Αυτή τη στιγμή δεν είναι κάτι που θα το ήθελα… Δεν μπορώ να ξέρω όμως τι θα
γίνει στο μέλλον. Νομίζω ότι είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος και οι αποφάσεις θα ληφθούν όταν έρθει εκείνη η στιγμή. Εξαρτάται πώς θα είμαι και πώς θα σκέφτομαι τότε».
http://pinakio.blogspot.com/2012/02/blog-post_21.html
